ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Προτεραιότητες...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Προτεραιότητα στην οικοδόμηση του κοινωνικού κράτους» προβλέπει η μια από τις δέκα εντολές που έδωσε ο Κ. Σημίτης στο Υπουργικό Συμβούλιο, κατά την προχτεσινή συνεδρίασή του. Ειδικότερα, ο πρωθυπουργός ζήτησε: Ταχύτατη «αναμόρφωση» του ασφαλιστικού συστήματος και ολοκλήρωση του εγχειρήματος μέσα στο 2001, «αναμόρφωση» του ΟΑΕΔ, καθώς επίσης πιλοτικά προγράμματα για την ανεργία...

Σιγά το νέο! Ολοι ξέρουν, και ο κύριος Σημίτης πρώτος από όλους, ότι εντός των ημερών, με την ανάθεση σε ξένη εταιρία της... μελέτης του ασφαλιστικού συστήματος, μπαίνει μπροστά η υλοποίηση των σχεδίων για την αντεργατική «αναμόρφωση» της κοινωνικής ασφάλισης. Οτι η επιχείρηση «αναμόρφωσης» του ΟΑΕΔ με την πλήρη παρεκτροπή του από τον μέχρι τώρα ρόλο του, την ολοσχερή εγκατάλειψη των ανέργων από κάθε προστασία και την ολοκληρωτική στροφή του στην επιδότηση των εργοδοτών έχει ήδη δρομολογηθεί. Οτι τα διαβόητα «πιλοτικά προγράμματα για την αντιμετώπιση της ανεργίας» εξαντλούνται σε σχήματα αποδιάρθρωσης του ωραρίου εργασίας (π. χ. τράπεζες) κλπ. κλπ.

Συμπέρασμα: Η κατεδάφιση και όχι βέβαια η οικοδόμηση του όποιου «κοινωνικού κράτους» βρίσκεται πράγματι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης...

Χαρακτηριστικό παράδειγμα

Δεν έχουν εντελώς ακόμη κοπάσει οι χαρές και τα πανηγύρια για την επικείμενη και τυπικά ένταξη της χώρας στη ζώνη ΕΥΡΩ της ΟΝΕ και αρκετοί συνεχίζουν να σκορπίζουν απλόχερα τις δόσεις της τεχνητής ευφορίας. Τεχνητής, βέβαια, μόνο για τους εργαζομένους και την οικονομία της χώρας και όχι για τους κεφαλαιοκράτες. Οι τελευταίοι προσδοκούν συγκεκριμένα οφέλη από την ένταξη στην ΟΝΕ και όχι άδικα... Κι ας πηγαίνει η οικονομία της χώρας από το κακό στο χειρότερο.

Ναι, μη σας φαίνεται καθόλου περίεργο. Ακόμη κι αυτό μπορεί να γίνεται. Η οικονομία της χώρας - η πραγματική οικονομία, βέβαια, και όχι το χρηματιστήριο - μπορεί να μην πηγαίνει καλά, αλλά τα κέρδη της ολιγαρχίας να αυξάνονται και να πληθύνονται. Αλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πορεία των εξαγωγών της χώρας, όπως ομολόγησαν πρόσφατα και οι μεγαλοεξαγωγείς και οι κυβερνητικοί αρμόδιοι. Τα τρία τελευταία χρόνια οι ελληνικές εξαγωγές σημειώνουν σταθερή πτώση. Το 1997 -6,2%, το 1998 -2,7% και το 1999 -2,9% (προσωρινό στοιχείο). Τα κέρδη, όμως, των μεγαλοεξαγωγέων, κάθε άλλο παρά ακολούθησαν την ίδια πορεία...

Μια αποκαλυπτική ΝΑΤΟική έκθεση

Μπορεί να έχει περάσει ένας και πλέον χρόνος από τους απάνθρωπους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, αλλά θα θυμάστε, ασφαλώς, τον απερίγραπτο εκείνον τύπο, που έπαιζε το ρόλο του εκπροσώπου Τύπου της «συμμαχίας» και συχνά - πυκνά αναφερόταν στις στρατιωτικές επιτυχίες των ΝΑΤΟικών αεροπόρων, στα «έξυπνα όπλα», στις επεμβάσεις «χειρουργικού τύπου», κλπ., όπως και στην ιδιαίτερη προσοχή, που επιδείκνυε το ΝΑΤΟ στην ελαχιστοποίηση των συνεπειών στον άμαχο πληθυσμό.

Ε, λοιπόν, όλα ήταν φούμαρα και αισχρές υποκρισίες. Και, βέβαια, όλοι το ξέραμε, αλλά τώρα επιβεβαιώνεται το γεγονός και από τις ίδιες τις ΝΑΤΟικές εκθέσεις. Μια τέτοια έκθεση δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα από αμερικανικό περιοδικό και περιέχει δυο αποκαλυπτικές εκτιμήσεις: Πρώτον, ο τελικός απολογισμός των στρατιωτικών στόχων, που επλήγησαν, ήταν μικρότερος του 10% αυτών, που ανακοίνωναν θριαμβολογούντες οι ΝΑΤΟικοί. Δεύτερον, η τελική συμφωνία, στην οποία υποχρεώθηκε η κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας, έγινε δυνατή, μόνο και μόνο, επειδή βομβαρδίζονταν οι άμαχοι, οικονομικοί και πολιτικοί στόχοι και εγκαταστάσεις, όπως γέφυρες, νοσοκομεία, σχολεία, δημόσια κτίρια, κλπ. Ολα όσα, δηλαδή, απαγορεύονται από διεθνείς συμβάσεις να βομβαρδιστούν. Διπλά και τριπλά εγκληματίες και διεθνείς τρομοκράτες οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι εταίροι τους, όπως οι εκθέσεις τους ομολογούν.

Περιττό, βέβαια, να σημειώσουμε πως η ηγεσία του ΝΑΤΟ έδωσε μάχη, για να μη δημοσιοποιηθεί η προαναφερόμενη έκθεση. Οπως και το γεγονός, πως ακόμη και όταν είδε το φως της δημοσιότητας, «θάφτηκε» από τη μεγάλη πλειοψηφία των δυτικών ΜΜΕ. Προφανώς, θεωρήθηκε ακατάλληλη για τους κοινούς θνητούς...

«Ποιος χρειάζεται την ακροδεξιά;»

«Ποιος χρειάζεται την ακροδεξιά;». Αυτός είναι το τίτλος άρθρου του Α. Ανδριανόπουλου στα «Νέα του Σαββάτου», στο οποίο - εκτός από τις γελοίες απόψεις του, όπως ότι οι απόψεις της ακροδεξιάς «στα περισσότερα ζητήματα δε διαφέρουν από τις δοξασίες της άκρας Αριστεράς (αντιδυτική ξενοφοβία, εθνικισμός, κρατισμός, υπερπροστατευτικός δημόσιος τομέας)» - τάσσεται ανοιχτά υπέρ της δημιουργίας ακροδεξιού κόμματος! Λέει, συγκεκριμένα: «Η ακροδεξιά είναι σήμερα περισσότερο φάντασμα παρά πολιτική πραγματικότητα. Μια ενδεχόμενη αυθύπαρκτη πολιτική της παρουσία πολύ περισσότερα θα πρόσφερε, παρά θα αφαιρούσε από ένα φιλόδοξο κεντροδεξιό κόμμα εξουσίας».

Είναι αλήθεια ότι ένα ακροδεξιό κόμμα με έντονα τα ρατσιστικά και ξενοφοβικά χαρακτηριστικά θα βόλευε τα δύο μεγάλα κόμματα να εμφανίζονται ως μετριοπαθή και κεντρώα. Στην πραγματικότητα όμως, δεν υπάρχει πιο δεξιά από τις ιδέες και το καθεστώς της «νέας τάξης», που υποστηρίζει ο Α. Ανδριανόπουλος. Ο άγριος νεοφιλελευθερισμός, η σύγχρονη βαρβαρότητα, της οποίας θλιβερός απολογητής είναι ο Α. Ανδριανόπουλος, είναι η πραγματική ακροδεξιά. Αξίζει να θυμίσει κανείς τη στάση του Α. Α. στο βρώμικο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας και τα άρθρα του, που έγραφε στις αμερικάνικες εφημερίδες, εκφράζοντας ουσιαστικά τον αποτροπιασμό του για την αντίδραση του ελληνικού λαού(!).

ΥΓ. Οσο για το περιεχόμενο του όρου εθνικιστής, που χρησιμοποιεί ο Α. Α., ταυτίζεται απόλυτα με το περιεχόμενο που δίνει η έκθεση του αμερικάνικου Κογκρέσου, στην οποία το ΚΚΕ χαρακτηρίζεται ως «η κύρια φωνή του ελληνικού υπερεθνικισμού και αντιαμερικανισμού». Αλλά όλοι έχουμε καταλάβει από πού παίρνει «γραμμή» ο Α. Ανδριανόπουλος.

«Στημένο παιχνίδι»

Ηνέα διετής Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με τις αυξήσεις-ψίχουλα, που συμφωνήθηκε χτες, ήρθε να επικυρώσει το κλίμα συναίνεσης, που καιρό τώρα κτίζουν πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ΣΕΒ και κυβέρνηση σε βάρος των εργατοϋπαλλήλων της χώρας. Και αυτή η διετής σύμβαση ουσιαστικά αφαιρεί πραγματικό εισόδημα από τους εργαζόμενους, εντείνει την εκμετάλλευσή τους και τροφοδοτεί παραπέρα τα υπερκέρδη του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου. Οι διαπραγματεύσεις ήταν «στημένες» από την αρχή, καθώς το πλαίσιο διεκδίκησης της πλειοψηφίας ήταν προσαρμοσμένο στις κυβερνητικές και εργοδοτικές επιδιώξεις.

Ηεξαγγελία... κινητοποιήσεων στην προχτεσινή ολομέλεια της ΓΣΕΕ από την πλειοψηφία, επιχειρήθηκε να λειτουργήσει σαν προκάλυμμα. Ωστόσο, η ανάγκη να διατηρηθεί το «καλό κλίμα» μεταξύ των εταίρων, το να μη διαταραχτεί στο ελάχιστο το κλίμα ταξικής συνεργασίας, οδήγησε στο να κλειστεί η σύμβαση αμέσως, χωρίς καν να πέσει μια «ντουφεκιά» για «την τιμή των όπλων», όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, με βασικό φυσικά στόχο να ρίχνει «στάχτη στα μάτια» των εργαζομένων.

Οι συνέπειες από την υπογραφή της σύμβασης-ντροπή πάνε πολύ μακριά. Δεν είναι μόνο ότι λειτουργεί αρνητικά για τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας και δυσκολεύει υπέρμετρα τις διεκδικήσεις των Ομοσπονδιών, σε μια περίοδο μάλιστα που με επίσημα στοιχεία οι Ελληνες βιομήχανοι είναι πρώτοι στην Ευρώπη και δεύτεροι στον κόσμο σε αύξηση κερδών. Πρόκειται για μια σύμβαση που κινείται αυστηρά στα πλαίσια του μονόδρομου της ΟΝΕ και των εντολών των Βρυξελλών και προοιωνίζεται την πορεία που θα ακολουθηθεί και στη μετα-ΟΝΕ εποχή. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ ήταν σαφής και αποκαλυπτικός, λέγοντας πως «συμβάλλει στην προσπάθεια της χώρας για διατηρησιμότητα στην ΟΝΕ» και προειδοποίησε για «δύσκολα χρόνια» που θα ακολουθήσουν. Δίνει το στίγμα μιας μακροχρόνιας πορείας συνεχούς χειροτέρευσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.

Ταυτόχρονα, η πορεία αυτή είναι δεμένη με την προσπάθεια να δοθεί συντριπτικό χτύπημα σε όλο το φάσμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οι βιομήχανοι δεν έχουν κρύψει, αντίθετα διαλαλούν και πιέζουν για πλήρη κατάργηση του σταθερού χρόνου εργασίας, για πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Προχτές ο νέος υπουργός Εργασίας, δείχνοντας πως η κυβέρνηση έχει ανοιχτά τα ώτα στις εργοδοτικές εντολές, σε συνέντευξή του στην «Ημερησία» έκανε λόγο για «νέο μοντέλο εργασίας» και για «ασυμβατότητες» ανάμεσα στις ανάγκες της αγοράς και στην εργατική νομοθεσία, που θα πρέπει να ρυθμιστούν. Η στάση υποταγής που κράτησε και αυτή τη φορά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, οι όρκοι πίστης στο μονόδρομο των πολυεθνικών, δείχνουν την ετοιμότητά της όχι απλά να συναινέσει αλλά και να στηρίξει τη νέα αντεργατική σφοδρή επίθεση που βρίσκεται προ των πυλών.

Το μέλλον για τους εργατοϋπαλλήλους της χώρας εμφανίζεται γκρίζο. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, εκ των πραγμάτων, ούτε μπορεί ούτε θέλει να λειτουργήσει προς μια άλλη, αγωνιστική κατεύθυνση, αφού είναι αυτή η ίδια που έχει οδηγήσει τα συνδικάτα σε πλήρη εκφυλισμό και σε διάλυση. Η αλλαγή πορείας του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας μαζί με την αναγκαία ανασυγκρότηση και αναγέννησή του τίθενται πλέον, ακόμα πιο οξυμένα, επί τάπητος. Κρίσιμος μοχλός προς μια τέτοια κατεύθυνση αποτελεί το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, ενώ η ενίσχυσή του αναδεικνύεται σε σοβαρή και άμεση ανάγκη.

Σε φυλακή

και σε κελί,

με κλειδαριά

βαριά διπλή

τα όνειρά μας

έχουν βάλει

οι μαύροι αφέντες

οι μεγάλοι.

Σε φυλακή

με δίχως φως

και κάθε πόθος μας

κρυφός,