Η παράταση της λιτότητας στον "αιώνα τον άπαντα", η αύξηση της ανεργίας και η παραπέρα αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, ήταν το μόνο χειροπιαστό αποτέλεσμα που πέτυχε η κυβέρνηση Σημίτη στη Σύνοδο Κορυφής του Δουβλίνου, επιβεβαιώνοντας ότι ενεργεί ως παράρτημα του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Οσον αφορά τις "ελληνικές επιδιώξεις", δηλαδή, την "πολιτική" διασφάλιση των κοινοτικών συνόρων, παραπέμφθηκαν στο απώτερο μέλλον, χωρίς βέβαια καμία σοβαρή ελπίδα ικανοποίησής τους.

Τα αποτελέσματα αυτά δεν εμπόδισαν τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη,να πανηγυρίσει ότι "σε όλα τα σημεία που αποτελούν τις κύριες επιδιώξεις μας υπήρξε πρόοδος, θετική εξέλιξη και επιτυχίες".

Ειδικότερα, οι αποφάσεις που πάρθηκαν τόσο στο ΕΚΟFΙΝ, όσο και στο Συμβούλιο Κορυφής σηματοδοτούν την απαρέγκλιτη και σταθερή πορεία της ΕΕ στην κατεύθυνση που επιθυμεί η Γερμανία και η "Μπούντεσμπανκ", η οποία δεν είναι άλλη από αυτή των αλλεπάλληλων "προγραμμάτων σταθερότητας", με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς της Ευρώπης.

Οι "ηγεμόνες" της ΕΕ διασφάλισαν ότι το πέρασμα στην τρίτη φάση της ΟΝΕ και το ενιαίο νόμισμα δε θα γίνει "απλά" με βάση τους όρους και τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αλλά μέσα από ασφυκτικά πλαίσια αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, τα οποία μάλιστα θα συνοδεύονται από επώδυνα πρόστιμα στα κράτη που παρεκκλίνουν. Η αποδοχή του "Συμφώνου Σταθερότητας", που ήταν γερμανική επιδίωξη, σημαίνει πρακτικά ότι όσες χώρες θα ενταχθούν στη "ζώνη του εύρω" θα είναι υποχρεωμένες να κρατούν το έλλειμμα του δημοσίου κάθε χρόνο κάτω από το 3% του ΑΕΠ, πράγμα που σημαίνει ότι θα εφαρμόζουν συνεχή προγράμματα λιτότητας.

Η χώρα μας πριν φτάσει σε αυτή τη φάση, είναι υποχρεωμένη να περάσει μέσα από αλλεπάλληλα προγράμματα σύγκλισης, στα οποία, όπως διευκρινίζει η απόφαση των υπουργών Οικονομίας, όσον αφορά τη δημοσιονομική πολιτική "θα είναι παρόμοια με το περιεχόμενο των προγραμμάτων σταθερότητας". Επιπλέον, τα προγράμματα σύγκλισης, σύμφωνα με την απόφαση, "θα είναι πολυετή και θα αναπροσαρμόζονται κάθε χρόνο (!), για να ληφθούν υπόψη τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία". Με άλλα λόγια, ο ελληνικός λαός καταδικάζεται από την ελληνική κυβέρνηση σε αιώνια λιτότητα.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός όταν ρωτήθηκε για την εφιαλτική προοπτική και τις καταστροφικές συνέπειές της, απάντησε ωμά: "Η Ελλάδα οφείλει να ανταγωνιστεί"!

Παράλληλα, στη Σύνοδο Κορυφής δόθηκε ώθηση στα σχέδια του γαλλογερμανικού άξονα για τη Διακυβερνητική, στην οποία το κεντρικό ζήτημα είναι η καθιέρωση της αρχής της ευελιξίας. Επίσης, ζητήθηκε επίσημα από τους Κολ - Σιράκ να εγκαταλειφθεί η αρχή της ομοφωνίας στα θέματα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας (ΚΕΠΠΑ). Η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά συμπλέει με αυτές τις επιδιώξεις, ζητώντας ως αντάλλαγμα να υπάρξει κάποια φραστική και χωρίς καμία πρακτική αξία διατύπωση στο κείμενο της νέας συνθήκης περί προστασίας των κοινοτικών συνόρων.

Τα θέματα της Διακυβερνητικής παραπέμπονται για την επόμενη Σύνοδο Κορυφής τον Ιούλη στο Αμστερνταμ, αλλά είναι βέβαιο ότι ο γαλλογερμανικός άξονας θα επιβάλει τις προτάσεις του, έστω και με ορισμένους, δευτερεύουσας σημασίας, συμβιβασμούς.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Στη γνωστή μέθοδο της θριαμβολογίας καταφεύγει η κυβέρνηση Σημίτη, προκειμένου να συσκοτίσει για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής στο Δουβλίνο αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Παρά το γεγονός ότι σε όλα τα επίπεδα εκφράστηκε με κατηγορηματικό τρόπο η πολιτική βούληση των εταίρων να προχωρήσουν ταχύτερα οι σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία, η ελληνική κυβέρνηση περιέφερε με καμάρι το σημείο των συμπερασμάτων της συνόδου που έκανε αναφορά στη δήλωση των "15" της 15ης Ιουλίου, ώστε να δικαιολογήσει την "επιτυχία" της! Η κυβέρνηση θεωρεί "κεκτημένο" εκείνη τη δήλωση, γιατί υιοθετεί τη θέση της για παραπομπή στη Χάγη ζητημάτων εθνικής κυριαρχίας (Ιμια) και αυτό το θεώρησε ως "νίκη" (!) της ελληνικής πλευράς.

Ενδεικτική της βούλησης των εταίρων είναι η απόφαση της ολλανδικής προεδρίας να συγκαλέσει, πιθανότατα τον επόμενο μήνα, το Συμβούλιο Σύνδεσης ΕΕ - Τουρκίας. Σημειώνεται ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν ανοίξει διάπλατα το δρόμο της Τουρκίας προς την ΕΕ, αίροντας το βέτο τόσο για το Συμβούλιο Σύνδεσης όσο και για τη χρηματοδότησή της από το κοινοτικό πρόγραμμα ΜΕDΑ.

Εξάλλου, στο κείμενο των συμπερασμάτων το Συμβούλιο Κορυφής "επαναβεβαίωσε τη σημασία που αποδίδει στην περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων της ΕΕ με την Τουρκία" και "χαιρετίζει (!) τη δεδηλωμένη πρόθεση της Τουρκίας να λάβει μέτρα για τη βελτίωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Επίσης το συμβούλιο ζητά να συνεχιστούν οι προσπάθειες για μια "αποδεκτή λύση στην περιοχή του Αιγαίου που να εναρμονίζεται με τις καθιερωμένες διεθνείς πρακτικές (!) και να συνεχιστούν οι επαφές με την τουρκική κυβέρνηση, με στόχο τη σύγκληση - όσο το δυνατόν πιο σύντομα - του Συμβουλίου Σύνδεσης. Τέλος όσον αφορά το Κυπριακό, το συμβούλιο καλεί την Τουρκία να χρησιμοποιήσει όλη την επιρροή της για να συμβάλει στην εξεύρεση μιας λύσης στην Κύπρο, εναρμονισμένη με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Το κείμενο αυτό, όπως ομολόγησε αργότερα ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, ο Ζ. Σιράκ το χαρακτήρισε "σκληρό για την Τουρκία" (!), ενώ ο Χ. Κολ δήλωσε ότι "δεν πρέπει να σπρώξουμε τη γωνία στην Τουρκία" (!).

Η βούληση των εταίρων εκφράστηκε και στο δείπνο της προεδρίας με τη συμμετοχή της Τ. Τσιλέρ. Απροκάλυπτα οι Κίνκελ, Βαν ντε Μπρουκ και άλλοι υπουργοί που παρευρέθηκαν τάχθηκαν υπέρ της διευκόλυνσης της Τουρκίας στην ΕΕ. Οι υπόλοιποι περιορίστηκαν να εκφράσουν ευχολόγια και προτροπές υπέρ του "να τα βρείτε μεταξύ σας". Παρ' όλα αυτά, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου δε δίστασε να κάνει λόγο πως οι ομόλογοί του έδειξαν την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα.

Π. Κ.

Δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, μετά το τέλος των εργασιών της Συνόδου Κορυφής στο Δουβλίνο. Τόση ήταν η χαρά του που ανέλαβε, ως απλός διοικητής τράπεζας να επιδεικνύει, ξανά και ξανά, τη φωτοτυπία με το ΕΥΡΩ! Ασφαλώς έχει την κατανόησή μας. Ο καθένας επιδεικνύει ό,τι έχει. Και ο πρωθυπουργός δεν είχε τίποτα άλλο να δείξει από αυτή τη Σύνοδο Κορυφής προς τον ελληνικό λαό. Ολες οι αποφάσεις ήταν μαύρα μαντάτα και όχι μόνο για τη χώρα μας.

* * *

Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησε φιλότιμα να βρει κάτι θετικό. Ετσι ξεφύλλιζε εναγωνίως, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, το σχέδιο της ιρλανδικής προεδρίας για να ανακαλύψει ορισμένα θετικά, για τα ελληνικά συμφέροντα, σημεία. Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Μα ότι το σχέδιο της ιρλανδικής προεδρίας δεν έχει καμία αξία. Απόδειξη; Στο τέλος δε χρησιμοποιήθηκε ως κείμενο των "15", αφού οι τελευταίοι έσπευσαν να εκδώσουν κείμενο συμπερασμάτων, μετά από παρέμβαση των Κολ - Σιράκ!

* * *

Μετά από αυτό ο Κ. Σημίτης επιχείρησε να εμφανίσει τα αποτελέσματα της συνόδου ως "ελληνικές επιδιώξεις"! Τι επιδιώκαμε σε αυτή τη διαπραγμάτευση; έθεσε μόνος του το ερώτημα και ιδού η απάντηση: "Πρώτα απ' όλα, την επιτάχυνση της ενοποίησης της Ε Ε, γιατί η ενοποίηση μας επιτρέπει να ασκούμε πολιτικές και να έχουμε έναν καλύτερο λόγο στις κοινές αποφάσεις". Οταν η εθελοδουλία και η υποτέλεια βαπτίζεται εθνικό συμφέρον...

* * *

Φυσικά δεν περιμέναμε από τον Κ. Σημίτη κάτι διαφορετικό. Δεν περιμέναμε, δηλαδή, να πάρει υπόψη του το γεγονός ότι η Αγγλία και η Δανία, πιθανόν και η Σουηδία, δε σκοτώνονται, ανεξάρτητα για ποιους λόγους, να ενταχθούν στη ζώνη του μάρκου, συγγνώμη του "ΕΥΡΩ". Προφανώς αυτοί δε γνωρίζουν το εθνικό τους συμφέρον, όπως η κυβέρνηση Σημίτη.

* * *

Και κάτι ακόμα. Η κυβέρνηση σε όλους τους τόνους εμφανίζεται αντίθετη στο διάλογο με την Τουρκία, όσο υπάρχουν διεκδικήσεις κ.ο.κ. Ομως το γεύμα των υπουργών Εξωτερικών εξελίχθηκε ουσιαστικά σε ένα ζωντανό διάλογο Γ. Παπανδρέου - Τσιλέρ, κάτω από τα χαμόγελα ικανοποίησης των υπολοίπων. Δεν είμαστε εμείς βέβαια εκείνοι που λέμε όχι στο διάλογο, αλλά ο τρόπος που τον επιχειρεί η κυβέρνηση, δεν προοινωνίζεται τίποτα καλό.

* * *

Τόσο καλά τα πήγε η κυβέρνηση στο Δουβλίνο και στα ελληνοτουρκικά, ώστε ο υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος, προτίμησε να αναχωρήσει νύχτα και άρον άρον, ώστε να αποφύγει και τους δημοσιογράφους...

Η παράταση της λιτότητας στον "αιώνα τον άπαντα", η αύξηση της ανεργίας και η παραπέρα αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, ήταν το μόνο χειροπιαστό αποτέλεσμα που πέτυχε η κυβέρνηση Σημίτη στη Σύνοδο Κορυφής του Δουβλίνου, επιβεβαιώνοντας ότι ενεργεί ως παράρτημα του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Οσον αφορά τις "ελληνικές επιδιώξεις", δηλαδή, την "πολιτική" διασφάλιση των κοινοτικών συνόρων, παραπέμφθηκαν στο απώτερο μέλλον, χωρίς βέβαια καμία σοβαρή ελπίδα ικανοποίησής τους.

Τα αποτελέσματα αυτά δεν εμπόδισαν τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη,να πανηγυρίσει ότι "σε όλα τα σημεία που αποτελούν τις κύριες επιδιώξεις μας υπήρξε πρόοδος, θετική εξέλιξη και επιτυχίες".

Ειδικότερα, οι αποφάσεις που πάρθηκαν τόσο στο ΕΚΟFΙΝ, όσο και στο Συμβούλιο Κορυφής σηματοδοτούν την απαρέγκλιτη και σταθερή πορεία της ΕΕ στην κατεύθυνση που επιθυμεί η Γερμανία και η "Μπούντεσμπανκ", η οποία δεν είναι άλλη από αυτή των αλλεπάλληλων "προγραμμάτων σταθερότητας", με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς της Ευρώπης.

Οι "ηγεμόνες" της ΕΕ διασφάλισαν ότι το πέρασμα στην τρίτη φάση της ΟΝΕ και το ενιαίο νόμισμα δε θα γίνει "απλά" με βάση τους όρους και τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αλλά μέσα από ασφυκτικά πλαίσια αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, τα οποία μάλιστα θα συνοδεύονται από επώδυνα πρόστιμα στα κράτη που παρεκκλίνουν. Η αποδοχή του "Συμφώνου Σταθερότητας", που ήταν γερμανική επιδίωξη, σημαίνει πρακτικά ότι όσες χώρες θα ενταχθούν στη "ζώνη του εύρω" θα είναι υποχρεωμένες να κρατούν το έλλειμμα του δημοσίου κάθε χρόνο κάτω από το 3% του ΑΕΠ, πράγμα που σημαίνει ότι θα εφαρμόζουν συνεχή προγράμματα λιτότητας.

Η χώρα μας πριν φτάσει σε αυτή τη φάση, είναι υποχρεωμένη να περάσει μέσα από αλλεπάλληλα προγράμματα σύγκλισης, στα οποία, όπως διευκρινίζει η απόφαση των υπουργών Οικονομίας, όσον αφορά τη δημοσιονομική πολιτική "θα είναι παρόμοια με το περιεχόμενο των προγραμμάτων σταθερότητας". Επιπλέον, τα προγράμματα σύγκλισης, σύμφωνα με την απόφαση, "θα είναι πολυετή και θα αναπροσαρμόζονται κάθε χρόνο (!), για να ληφθούν υπόψη τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία". Με άλλα λόγια, ο ελληνικός λαός καταδικάζεται από την ελληνική κυβέρνηση σε αιώνια λιτότητα.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός όταν ρωτήθηκε για την εφιαλτική προοπτική και τις καταστροφικές συνέπειές της, απάντησε ωμά: "Η Ελλάδα οφείλει να ανταγωνιστεί"!

Παράλληλα, στη Σύνοδο Κορυφής δόθηκε ώθηση στα σχέδια του γαλλογερμανικού άξονα για τη Διακυβερνητική, στην οποία το κεντρικό ζήτημα είναι η καθιέρωση της αρχής της ευελιξίας. Επίσης, ζητήθηκε επίσημα από τους Κολ - Σιράκ να εγκαταλειφθεί η αρχή της ομοφωνίας στα θέματα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας (ΚΕΠΠΑ). Η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά συμπλέει με αυτές τις επιδιώξεις, ζητώντας ως αντάλλαγμα να υπάρξει κάποια φραστική και χωρίς καμία πρακτική αξία διατύπωση στο κείμενο της νέας συνθήκης περί προστασίας των κοινοτικών συνόρων.

Τα θέματα της Διακυβερνητικής παραπέμπονται για την επόμενη Σύνοδο Κορυφής τον Ιούλη στο Αμστερνταμ, αλλά είναι βέβαιο ότι ο γαλλογερμανικός άξονας θα επιβάλει τις προτάσεις του, έστω και με ορισμένους, δευτερεύουσας σημασίας, συμβιβασμούς.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Στη γνωστή μέθοδο της θριαμβολογίας καταφεύγει η κυβέρνηση Σημίτη, προκειμένου να συσκοτίσει για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής στο Δουβλίνο αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Παρά το γεγονός ότι σε όλα τα επίπεδα εκφράστηκε με κατηγορηματικό τρόπο η πολιτική βούληση των εταίρων να προχωρήσουν ταχύτερα οι σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία, η ελληνική κυβέρνηση περιέφερε με καμάρι το σημείο των συμπερασμάτων της συνόδου που έκανε αναφορά στη δήλωση των "15" της 15ης Ιουλίου, ώστε να δικαιολογήσει την "επιτυχία" της! Η κυβέρνηση θεωρεί "κεκτημένο" εκείνη τη δήλωση, γιατί υιοθετεί τη θέση της για παραπομπή στη Χάγη ζητημάτων εθνικής κυριαρχίας (Ιμια) και αυτό το θεώρησε ως "νίκη" (!) της ελληνικής πλευράς.

Ενδεικτική της βούλησης των εταίρων είναι η απόφαση της ολλανδικής προεδρίας να συγκαλέσει, πιθανότατα τον επόμενο μήνα, το Συμβούλιο Σύνδεσης ΕΕ - Τουρκίας. Σημειώνεται ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν ανοίξει διάπλατα το δρόμο της Τουρκίας προς την ΕΕ, αίροντας το βέτο τόσο για το Συμβούλιο Σύνδεσης όσο και για τη χρηματοδότησή της από το κοινοτικό πρόγραμμα ΜΕDΑ.

Εξάλλου, στο κείμενο των συμπερασμάτων το Συμβούλιο Κορυφής "επαναβεβαίωσε τη σημασία που αποδίδει στην περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων της ΕΕ με την Τουρκία" και "χαιρετίζει (!) τη δεδηλωμένη πρόθεση της Τουρκίας να λάβει μέτρα για τη βελτίωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Επίσης το συμβούλιο ζητά να συνεχιστούν οι προσπάθειες για μια "αποδεκτή λύση στην περιοχή του Αιγαίου που να εναρμονίζεται με τις καθιερωμένες διεθνείς πρακτικές (!) και να συνεχιστούν οι επαφές με την τουρκική κυβέρνηση, με στόχο τη σύγκληση - όσο το δυνατόν πιο σύντομα - του Συμβουλίου Σύνδεσης. Τέλος όσον αφορά το Κυπριακό, το συμβούλιο καλεί την Τουρκία να χρησιμοποιήσει όλη την επιρροή της για να συμβάλει στην εξεύρεση μιας λύσης στην Κύπρο, εναρμονισμένη με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Το κείμενο αυτό, όπως ομολόγησε αργότερα ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, ο Ζ. Σιράκ το χαρακτήρισε "σκληρό για την Τουρκία" (!), ενώ ο Χ. Κολ δήλωσε ότι "δεν πρέπει να σπρώξουμε τη γωνία στην Τουρκία" (!).

Η βούληση των εταίρων εκφράστηκε και στο δείπνο της προεδρίας με τη συμμετοχή της Τ. Τσιλέρ. Απροκάλυπτα οι Κίνκελ, Βαν ντε Μπρουκ και άλλοι υπουργοί που παρευρέθηκαν τάχθηκαν υπέρ της διευκόλυνσης της Τουρκίας στην ΕΕ. Οι υπόλοιποι περιορίστηκαν να εκφράσουν ευχολόγια και προτροπές υπέρ του "να τα βρείτε μεταξύ σας". Παρ' όλα αυτά, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου δε δίστασε να κάνει λόγο πως οι ομόλογοί του έδειξαν την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα.

Π. Κ.

Δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, μετά το τέλος των εργασιών της Συνόδου Κορυφής στο Δουβλίνο. Τόση ήταν η χαρά του που ανέλαβε, ως απλός διοικητής τράπεζας να επιδεικνύει, ξανά και ξανά, τη φωτοτυπία με το ΕΥΡΩ! Ασφαλώς έχει την κατανόησή μας. Ο καθένας επιδεικνύει ό,τι έχει. Και ο πρωθυπουργός δεν είχε τίποτα άλλο να δείξει από αυτή τη Σύνοδο Κορυφής προς τον ελληνικό λαό. Ολες οι αποφάσεις ήταν μαύρα μαντάτα και όχι μόνο για τη χώρα μας.

* * *

Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησε φιλότιμα να βρει κάτι θετικό. Ετσι ξεφύλλιζε εναγωνίως, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, το σχέδιο της ιρλανδικής προεδρίας για να ανακαλύψει ορισμένα θετικά, για τα ελληνικά συμφέροντα, σημεία. Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Μα ότι το σχέδιο της ιρλανδικής προεδρίας δεν έχει καμία αξία. Απόδειξη; Στο τέλος δε χρησιμοποιήθηκε ως κείμενο των "15", αφού οι τελευταίοι έσπευσαν να εκδώσουν κείμενο συμπερασμάτων, μετά από παρέμβαση των Κολ - Σιράκ!

* * *

Μετά από αυτό ο Κ. Σημίτης επιχείρησε να εμφανίσει τα αποτελέσματα της συνόδου ως "ελληνικές επιδιώξεις"! Τι επιδιώκαμε σε αυτή τη διαπραγμάτευση; έθεσε μόνος του το ερώτημα και ιδού η απάντηση: "Πρώτα απ' όλα, την επιτάχυνση της ενοποίησης της Ε Ε, γιατί η ενοποίηση μας επιτρέπει να ασκούμε πολιτικές και να έχουμε έναν καλύτερο λόγο στις κοινές αποφάσεις". Οταν η εθελοδουλία και η υποτέλεια βαπτίζεται εθνικό συμφέρον...

* * *

Φυσικά δεν περιμέναμε από τον Κ. Σημίτη κάτι διαφορετικό. Δεν περιμέναμε, δηλαδή, να πάρει υπόψη του το γεγονός ότι η Αγγλία και η Δανία, πιθανόν και η Σουηδία, δε σκοτώνονται, ανεξάρτητα για ποιους λόγους, να ενταχθούν στη ζώνη του μάρκου, συγγνώμη του "ΕΥΡΩ". Προφανώς αυτοί δε γνωρίζουν το εθνικό τους συμφέρον, όπως η κυβέρνηση Σημίτη.

* * *

Και κάτι ακόμα. Η κυβέρνηση σε όλους τους τόνους εμφανίζεται αντίθετη στο διάλογο με την Τουρκία, όσο υπάρχουν διεκδικήσεις κ.ο.κ. Ομως το γεύμα των υπουργών Εξωτερικών εξελίχθηκε ουσιαστικά σε ένα ζωντανό διάλογο Γ. Παπανδρέου - Τσιλέρ, κάτω από τα χαμόγελα ικανοποίησης των υπολοίπων. Δεν είμαστε εμείς βέβαια εκείνοι που λέμε όχι στο διάλογο, αλλά ο τρόπος που τον επιχειρεί η κυβέρνηση, δεν προοινωνίζεται τίποτα καλό.

* * *

Τόσο καλά τα πήγε η κυβέρνηση στο Δουβλίνο και στα ελληνοτουρκικά, ώστε ο υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος, προτίμησε να αναχωρήσει νύχτα και άρον άρον, ώστε να αποφύγει και τους δημοσιογράφους...

Η παράταση της λιτότητας στον "αιώνα τον άπαντα", η αύξηση της ανεργίας και η παραπέρα αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, ήταν το μόνο χειροπιαστό αποτέλεσμα που πέτυχε η κυβέρνηση Σημίτη στη Σύνοδο Κορυφής του Δουβλίνου, επιβεβαιώνοντας ότι ενεργεί ως παράρτημα του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Οσον αφορά τις "ελληνικές επιδιώξεις", δηλαδή, την "πολιτική" διασφάλιση των κοινοτικών συνόρων, παραπέμφθηκαν στο απώτερο μέλλον, χωρίς βέβαια καμία σοβαρή ελπίδα ικανοποίησής τους.

Τα αποτελέσματα αυτά δεν εμπόδισαν τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη,να πανηγυρίσει ότι "σε όλα τα σημεία που αποτελούν τις κύριες επιδιώξεις μας υπήρξε πρόοδος, θετική εξέλιξη και επιτυχίες".

Ειδικότερα, οι αποφάσεις που πάρθηκαν τόσο στο ΕΚΟFΙΝ, όσο και στο Συμβούλιο Κορυφής σηματοδοτούν την απαρέγκλιτη και σταθερή πορεία της ΕΕ στην κατεύθυνση που επιθυμεί η Γερμανία και η "Μπούντεσμπανκ", η οποία δεν είναι άλλη από αυτή των αλλεπάλληλων "προγραμμάτων σταθερότητας", με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς της Ευρώπης.

Οι "ηγεμόνες" της ΕΕ διασφάλισαν ότι το πέρασμα στην τρίτη φάση της ΟΝΕ και το ενιαίο νόμισμα δε θα γίνει "απλά" με βάση τους όρους και τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αλλά μέσα από ασφυκτικά πλαίσια αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, τα οποία μάλιστα θα συνοδεύονται από επώδυνα πρόστιμα στα κράτη που παρεκκλίνουν. Η αποδοχή του "Συμφώνου Σταθερότητας", που ήταν γερμανική επιδίωξη, σημαίνει πρακτικά ότι όσες χώρες θα ενταχθούν στη "ζώνη του εύρω" θα είναι υποχρεωμένες να κρατούν το έλλειμμα του δημοσίου κάθε χρόνο κάτω από το 3% του ΑΕΠ, πράγμα που σημαίνει ότι θα εφαρμόζουν συνεχή προγράμματα λιτότητας.

Η χώρα μας πριν φτάσει σε αυτή τη φάση, είναι υποχρεωμένη να περάσει μέσα από αλλεπάλληλα προγράμματα σύγκλισης, στα οποία, όπως διευκρινίζει η απόφαση των υπουργών Οικονομίας, όσον αφορά τη δημοσιονομική πολιτική "θα είναι παρόμοια με το περιεχόμενο των προγραμμάτων σταθερότητας". Επιπλέον, τα προγράμματα σύγκλισης, σύμφωνα με την απόφαση, "θα είναι πολυετή και θα αναπροσαρμόζονται κάθε χρόνο (!), για να ληφθούν υπόψη τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία". Με άλλα λόγια, ο ελληνικός λαός καταδικάζεται από την ελληνική κυβέρνηση σε αιώνια λιτότητα.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός όταν ρωτήθηκε για την εφιαλτική προοπτική και τις καταστροφικές συνέπειές της, απάντησε ωμά: "Η Ελλάδα οφείλει να ανταγωνιστεί"!

Παράλληλα, στη Σύνοδο Κορυφής δόθηκε ώθηση στα σχέδια του γαλλογερμανικού άξονα για τη Διακυβερνητική, στην οποία το κεντρικό ζήτημα είναι η καθιέρωση της αρχής της ευελιξίας. Επίσης, ζητήθηκε επίσημα από τους Κολ - Σιράκ να εγκαταλειφθεί η αρχή της ομοφωνίας στα θέματα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας (ΚΕΠΠΑ). Η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά συμπλέει με αυτές τις επιδιώξεις, ζητώντας ως αντάλλαγμα να υπάρξει κάποια φραστική και χωρίς καμία πρακτική αξία διατύπωση στο κείμενο της νέας συνθήκης περί προστασίας των κοινοτικών συνόρων.

Τα θέματα της Διακυβερνητικής παραπέμπονται για την επόμενη Σύνοδο Κορυφής τον Ιούλη στο Αμστερνταμ, αλλά είναι βέβαιο ότι ο γαλλογερμανικός άξονας θα επιβάλει τις προτάσεις του, έστω και με ορισμένους, δευτερεύουσας σημασίας, συμβιβασμούς.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Στη γνωστή μέθοδο της θριαμβολογίας καταφεύγει η κυβέρνηση Σημίτη, προκειμένου να συσκοτίσει για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής στο Δουβλίνο αναφορικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Παρά το γεγονός ότι σε όλα τα επίπεδα εκφράστηκε με κατηγορηματικό τρόπο η πολιτική βούληση των εταίρων να προχωρήσουν ταχύτερα οι σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία, η ελληνική κυβέρνηση περιέφερε με καμάρι το σημείο των συμπερασμάτων της συνόδου που έκανε αναφορά στη δήλωση των "15" της 15ης Ιουλίου, ώστε να δικαιολογήσει την "επιτυχία" της! Η κυβέρνηση θεωρεί "κεκτημένο" εκείνη τη δήλωση, γιατί υιοθετεί τη θέση της για παραπομπή στη Χάγη ζητημάτων εθνικής κυριαρχίας (Ιμια) και αυτό το θεώρησε ως "νίκη" (!) της ελληνικής πλευράς.

Ενδεικτική της βούλησης των εταίρων είναι η απόφαση της ολλανδικής προεδρίας να συγκαλέσει, πιθανότατα τον επόμενο μήνα, το Συμβούλιο Σύνδεσης ΕΕ - Τουρκίας. Σημειώνεται ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν ανοίξει διάπλατα το δρόμο της Τουρκίας προς την ΕΕ, αίροντας το βέτο τόσο για το Συμβούλιο Σύνδεσης όσο και για τη χρηματοδότησή της από το κοινοτικό πρόγραμμα ΜΕDΑ.

Εξάλλου, στο κείμενο των συμπερασμάτων το Συμβούλιο Κορυφής "επαναβεβαίωσε τη σημασία που αποδίδει στην περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων της ΕΕ με την Τουρκία" και "χαιρετίζει (!) τη δεδηλωμένη πρόθεση της Τουρκίας να λάβει μέτρα για τη βελτίωση της κατάστασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Επίσης το συμβούλιο ζητά να συνεχιστούν οι προσπάθειες για μια "αποδεκτή λύση στην περιοχή του Αιγαίου που να εναρμονίζεται με τις καθιερωμένες διεθνείς πρακτικές (!) και να συνεχιστούν οι επαφές με την τουρκική κυβέρνηση, με στόχο τη σύγκληση - όσο το δυνατόν πιο σύντομα - του Συμβουλίου Σύνδεσης. Τέλος όσον αφορά το Κυπριακό, το συμβούλιο καλεί την Τουρκία να χρησιμοποιήσει όλη την επιρροή της για να συμβάλει στην εξεύρεση μιας λύσης στην Κύπρο, εναρμονισμένη με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Το κείμενο αυτό, όπως ομολόγησε αργότερα ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, ο Ζ. Σιράκ το χαρακτήρισε "σκληρό για την Τουρκία" (!), ενώ ο Χ. Κολ δήλωσε ότι "δεν πρέπει να σπρώξουμε τη γωνία στην Τουρκία" (!).

Η βούληση των εταίρων εκφράστηκε και στο δείπνο της προεδρίας με τη συμμετοχή της Τ. Τσιλέρ. Απροκάλυπτα οι Κίνκελ, Βαν ντε Μπρουκ και άλλοι υπουργοί που παρευρέθηκαν τάχθηκαν υπέρ της διευκόλυνσης της Τουρκίας στην ΕΕ. Οι υπόλοιποι περιορίστηκαν να εκφράσουν ευχολόγια και προτροπές υπέρ του "να τα βρείτε μεταξύ σας". Παρ' όλα αυτά, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου δε δίστασε να κάνει λόγο πως οι ομόλογοί του έδειξαν την αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα.

Π. Κ.

Δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, μετά το τέλος των εργασιών της Συνόδου Κορυφής στο Δουβλίνο. Τόση ήταν η χαρά του που ανέλαβε, ως απλός διοικητής τράπεζας να επιδεικνύει, ξανά και ξανά, τη φωτοτυπία με το ΕΥΡΩ! Ασφαλώς έχει την κατανόησή μας. Ο καθένας επιδεικνύει ό,τι έχει. Και ο πρωθυπουργός δεν είχε τίποτα άλλο να δείξει από αυτή τη Σύνοδο Κορυφής προς τον ελληνικό λαό. Ολες οι αποφάσεις ήταν μαύρα μαντάτα και όχι μόνο για τη χώρα μας.

* * *

Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησε φιλότιμα να βρει κάτι θετικό. Ετσι ξεφύλλιζε εναγωνίως, κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, το σχέδιο της ιρλανδικής προεδρίας για να ανακαλύψει ορισμένα θετικά, για τα ελληνικά συμφέροντα, σημεία. Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Μα ότι το σχέδιο της ιρλανδικής προεδρίας δεν έχει καμία αξία. Απόδειξη; Στο τέλος δε χρησιμοποιήθηκε ως κείμενο των "15", αφού οι τελευταίοι έσπευσαν να εκδώσουν κείμενο συμπερασμάτων, μετά από παρέμβαση των Κολ - Σιράκ!

* * *

Μετά από αυτό ο Κ. Σημίτης επιχείρησε να εμφανίσει τα αποτελέσματα της συνόδου ως "ελληνικές επιδιώξεις"! Τι επιδιώκαμε σε αυτή τη διαπραγμάτευση; έθεσε μόνος του το ερώτημα και ιδού η απάντηση: "Πρώτα απ' όλα, την επιτάχυνση της ενοποίησης της Ε Ε, γιατί η ενοποίηση μας επιτρέπει να ασκούμε πολιτικές και να έχουμε έναν καλύτερο λόγο στις κοινές αποφάσεις". Οταν η εθελοδουλία και η υποτέλεια βαπτίζεται εθνικό συμφέρον...

* * *

Φυσικά δεν περιμέναμε από τον Κ. Σημίτη κάτι διαφορετικό. Δεν περιμέναμε, δηλαδή, να πάρει υπόψη του το γεγονός ότι η Αγγλία και η Δανία, πιθανόν και η Σουηδία, δε σκοτώνονται, ανεξάρτητα για ποιους λόγους, να ενταχθούν στη ζώνη του μάρκου, συγγνώμη του "ΕΥΡΩ". Προφανώς αυτοί δε γνωρίζουν το εθνικό τους συμφέρον, όπως η κυβέρνηση Σημίτη.

* * *

Και κάτι ακόμα. Η κυβέρνηση σε όλους τους τόνους εμφανίζεται αντίθετη στο διάλογο με την Τουρκία, όσο υπάρχουν διεκδικήσεις κ.ο.κ. Ομως το γεύμα των υπουργών Εξωτερικών εξελίχθηκε ουσιαστικά σε ένα ζωντανό διάλογο Γ. Παπανδρέου - Τσιλέρ, κάτω από τα χαμόγελα ικανοποίησης των υπολοίπων. Δεν είμαστε εμείς βέβαια εκείνοι που λέμε όχι στο διάλογο, αλλά ο τρόπος που τον επιχειρεί η κυβέρνηση, δεν προοινωνίζεται τίποτα καλό.

* * *

Τόσο καλά τα πήγε η κυβέρνηση στο Δουβλίνο και στα ελληνοτουρκικά, ώστε ο υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος, προτίμησε να αναχωρήσει νύχτα και άρον άρον, ώστε να αποφύγει και τους δημοσιογράφους...