Η παράταση της λιτότητας στον "αιώνα τον άπαντα", η αύξηση της ανεργίας και η παραπέρα αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας, ήταν το μόνο χειροπιαστό αποτέλεσμα που πέτυχε η κυβέρνηση Σημίτη στη Σύνοδο Κορυφής του Δουβλίνου, επιβεβαιώνοντας ότι ενεργεί ως παράρτημα του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών. Οσον αφορά τις "ελληνικές επιδιώξεις", δηλαδή, την "πολιτική" διασφάλιση των κοινοτικών συνόρων, παραπέμφθηκαν στο απώτερο μέλλον, χωρίς βέβαια καμία σοβαρή ελπίδα ικανοποίησής τους.

Τα αποτελέσματα αυτά δεν εμπόδισαν τον πρωθυπουργό Κ. Σημίτη,να πανηγυρίσει ότι "σε όλα τα σημεία που αποτελούν τις κύριες επιδιώξεις μας υπήρξε πρόοδος, θετική εξέλιξη και επιτυχίες".

Ειδικότερα, οι αποφάσεις που πάρθηκαν τόσο στο ΕΚΟFΙΝ, όσο και στο Συμβούλιο Κορυφής σηματοδοτούν την απαρέγκλιτη και σταθερή πορεία της ΕΕ στην κατεύθυνση που επιθυμεί η Γερμανία και η "Μπούντεσμπανκ", η οποία δεν είναι άλλη από αυτή των αλλεπάλληλων "προγραμμάτων σταθερότητας", με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς της Ευρώπης.

Οι "ηγεμόνες" της ΕΕ διασφάλισαν ότι το πέρασμα στην τρίτη φάση της ΟΝΕ και το ενιαίο νόμισμα δε θα γίνει "απλά" με βάση τους όρους και τα κριτήρια της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αλλά μέσα από ασφυκτικά πλαίσια αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, τα οποία μάλιστα θα συνοδεύονται από επώδυνα πρόστιμα στα κράτη που παρεκκλίνουν. Η αποδοχή του "Συμφώνου Σταθερότητας", που ήταν γερμανική επιδίωξη, σημαίνει πρακτικά ότι όσες χώρες θα ενταχθούν στη "ζώνη του εύρω" θα είναι υποχρεωμένες να κρατούν το έλλειμμα του δημοσίου κάθε χρόνο κάτω από το 3% του ΑΕΠ, πράγμα που σημαίνει ότι θα εφαρμόζουν συνεχή προγράμματα λιτότητας.

Η χώρα μας πριν φτάσει σε αυτή τη φάση, είναι υποχρεωμένη να περάσει μέσα από αλλεπάλληλα προγράμματα σύγκλισης, στα οποία, όπως διευκρινίζει η απόφαση των υπουργών Οικονομίας, όσον αφορά τη δημοσιονομική πολιτική "θα είναι παρόμοια με το περιεχόμενο των προγραμμάτων σταθερότητας". Επιπλέον, τα προγράμματα σύγκλισης, σύμφωνα με την απόφαση, "θα είναι πολυετή και θα αναπροσαρμόζονται κάθε χρόνο (!), για να ληφθούν υπόψη τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία". Με άλλα λόγια, ο ελληνικός λαός καταδικάζεται από την ελληνική κυβέρνηση σε αιώνια λιτότητα.

Ο Ελληνας πρωθυπουργός όταν ρωτήθηκε για την εφιαλτική προοπτική και τις καταστροφικές συνέπειές της, απάντησε ωμά: "Η Ελλάδα οφείλει να ανταγωνιστεί"!

Παράλληλα, στη Σύνοδο Κορυφής δόθηκε ώθηση στα σχέδια του γαλλογερμανικού άξονα για τη Διακυβερνητική, στην οποία το κεντρικό ζήτημα είναι η καθιέρωση της αρχής της ευελιξίας. Επίσης, ζητήθηκε επίσημα από τους Κολ - Σιράκ να εγκαταλειφθεί η αρχή της ομοφωνίας στα θέματα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας (ΚΕΠΠΑ). Η ελληνική κυβέρνηση ουσιαστικά συμπλέει με αυτές τις επιδιώξεις, ζητώντας ως αντάλλαγμα να υπάρξει κάποια φραστική και χωρίς καμία πρακτική αξία διατύπωση στο κείμενο της νέας συνθήκης περί προστασίας των κοινοτικών συνόρων.

Τα θέματα της Διακυβερνητικής παραπέμπονται για την επόμενη Σύνοδο Κορυφής τον Ιούλη στο Αμστερνταμ, αλλά είναι βέβαιο ότι ο γαλλογερμανικός άξονας θα επιβάλει τις προτάσεις του, έστω και με ορισμένους, δευτερεύουσας σημασίας, συμβιβασμούς.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ