Να σώσει τους ακτοπλόους εφοπλιστές, να βγουν αλώβητοι από την κρίση και να διασφαλίσει την κερδοφορία τους, σπεύδει η κυβέρνηση ικανοποιώντας όλα τα αιτήματά τους, πράγμα που στην πράξη σημαίνει να μετακυλίσει τα βάρη της κρίσης στους ναυτεργάτες, στους κατοίκους των νησιών και συνολικά στο λαό. Πριν ξεκινήσει ο «διάλογος» με τους εκπροσώπους του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) την ερχόμενη βδομάδα, το υπουργείο Ναυτιλίας φρόντισε να «διαρρεύσει» ότι ικανοποιεί ένα από τα σημαντικότερα πάγια αιτήματα των εφοπλιστών, που αφορά την υποχρεωτική 10μηνη δρομολόγηση και επάνδρωση των ακτοπλοϊκών πλοίων. Οπως αναφέρει η «Καθημερινή», «εφόσον καταργηθεί η υποχρεωτική δρομολόγηση των πλοίων, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις «να μειωθεί σημαντικά το εργασιακό κόστος των πλοίων». Ιδού πως: «Σύμφωνα με μελέτη του Ναυτικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΝΕΕ), εφόσον καταργηθεί η υποχρεωτική 10μηνη δρομολόγηση ένα συμβατικό πλοίο θα μείωνε το εργασιακό του κόστος κατά 34,5% ενώ στα ταχύπλοα, η κατάργηση των 7,5 μηνών υποχρεωτικής δρομολόγησης, θα οδηγούσε στη μείωση του εργασιακού κόστους κατά 52,5%»(!). Ηδη οι εφοπλιστές το εφαρμόζουν στην πράξη, δένοντας με το «έτσι θέλω» τα πλοία στα λιμάνια, πετώντας μαζικά στην ανεργία τους ναυτεργάτες και μειώνοντας τα δρομολόγια αδιαφορώντας για τις ανάγκες των κατοίκων των νησιών. Τι και αν έχουν «τσεπώσει» περί τα 100 εκατομμύρια ευρώ κρατική επιχορήγηση, τι και αν έχουν αυξήσει τα εισιτήρια πάνω από τρεις και τέσσερις φορές στα χρόνια της «απελευθέρωσης», τι και αν έχουν τσακίσει τους μισθούς των ναυτεργατών, αν έχουν σχεδόν απαλλαγεί από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές... Η κυβέρνηση βάζει ακόμα πιο βαθιά το μαχαίρι στους ναυτεργάτες για να σώσει τους εφοπλιστές, όπως άλλωστε κάνει γενικότερα με το λαό για χάρη των συμφερόντων της πλουτοκρατίας.

Στη συνέντευξή του από τη Θεσσαλονίκη, ο Τσίπρας ζήτησε για την Ελλάδα «ένα μοντέλο το οποίο εφαρμόστηκε το 1953 για τη Γερμανία, που διαγράφτηκε το 60% του χρέους της Γερμανίας, τότε και υπήρξε ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπόλοιπου χρέους». Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάγει το κρατικό χρέος σε πηγή όλων των μέτρων, όταν η συντριπτική τους πλειοψηφία αφορά την παραπέρα υποτίμηση της εργατικής δύναμης, για να βγουν τα μονοπώλια κερδισμένα από την κρίση. Αλλά και το παράδειγμα της μεταπολεμικής Δυτικής Γερμανίας, είναι ανιστόρητο και παραπλανητικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί συγχύσεις, συγκρίνοντας τις διευθετήσεις που έγιναν μεταπολεμικά με πρωτοβουλία των ΗΠΑ στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, προκειμένου να ενισχύσουν τη θέση τους έναντι της Σοβιετικής Ενωσης, σε μια χώρα όπως η Δυτική Γερμανία, όπου ο λαός στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας, τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, οικοδομούσε σοσιαλισμό. Αλλωστε, και από αυτή τη διευθέτηση και την καπιταλιστική ανάπτυξη που ακολούθησε, κερδισμένος δε βγήκε ο λαός, αλλά τα γερμανικά μονοπώλια. Διδακτικό παράδειγμα για το λαό είναι και το κούρεμα του ελληνικού χρέους, πρώτα κατά 22% και στη συνέχεια κατά 50%, σε ό,τι αφορά τα ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους οι τράπεζες. Από τις διευθετήσεις αυτές και την αναδιάρθρωση του χρέους, όπως και τις επόμενες που ενδεχόμενα θα ακολουθήσουν, ο λαός βγήκε χαμένος, με κουρεμένα τα αποθεματικά των ταμείων, των νοσοκομείων, των πανεπιστημίων κλπ. Αλλά με κουρεμένα και τα δικαιώματά του, αφού το PSI έφερε το δεύτερο μνημόνιο. Να μην πέσει ο λαός στην παγίδα που στήνει το σύστημα και ο ΣΥΡΙΖΑ με διαχειριστικές φιοριτούρες. Πραγματική διέξοδος είναι μόνο η μονομερής διαγραφή του χρέους από τη λαϊκή εξουσία, που θα αποδεσμεύσει την Ελλάδα από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.