Στη συνέντευξή του από τη Θεσσαλονίκη, ο Τσίπρας ζήτησε για την Ελλάδα «ένα μοντέλο το οποίο εφαρμόστηκε το 1953 για τη Γερμανία, που διαγράφτηκε το 60% του χρέους της Γερμανίας, τότε και υπήρξε ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπόλοιπου χρέους». Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάγει το κρατικό χρέος σε πηγή όλων των μέτρων, όταν η συντριπτική τους πλειοψηφία αφορά την παραπέρα υποτίμηση της εργατικής δύναμης, για να βγουν τα μονοπώλια κερδισμένα από την κρίση. Αλλά και το παράδειγμα της μεταπολεμικής Δυτικής Γερμανίας, είναι ανιστόρητο και παραπλανητικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί συγχύσεις, συγκρίνοντας τις διευθετήσεις που έγιναν μεταπολεμικά με πρωτοβουλία των ΗΠΑ στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, προκειμένου να ενισχύσουν τη θέση τους έναντι της Σοβιετικής Ενωσης, σε μια χώρα όπως η Δυτική Γερμανία, όπου ο λαός στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας, τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, οικοδομούσε σοσιαλισμό. Αλλωστε, και από αυτή τη διευθέτηση και την καπιταλιστική ανάπτυξη που ακολούθησε, κερδισμένος δε βγήκε ο λαός, αλλά τα γερμανικά μονοπώλια. Διδακτικό παράδειγμα για το λαό είναι και το κούρεμα του ελληνικού χρέους, πρώτα κατά 22% και στη συνέχεια κατά 50%, σε ό,τι αφορά τα ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους οι τράπεζες. Από τις διευθετήσεις αυτές και την αναδιάρθρωση του χρέους, όπως και τις επόμενες που ενδεχόμενα θα ακολουθήσουν, ο λαός βγήκε χαμένος, με κουρεμένα τα αποθεματικά των ταμείων, των νοσοκομείων, των πανεπιστημίων κλπ. Αλλά με κουρεμένα και τα δικαιώματά του, αφού το PSI έφερε το δεύτερο μνημόνιο. Να μην πέσει ο λαός στην παγίδα που στήνει το σύστημα και ο ΣΥΡΙΖΑ με διαχειριστικές φιοριτούρες. Πραγματική διέξοδος είναι μόνο η μονομερής διαγραφή του χρέους από τη λαϊκή εξουσία, που θα αποδεσμεύσει την Ελλάδα από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.