Την κυβερνητική πολιτική ήρθαν να στηρίξουν ακόμα μια φορά με τις χτεσινές συνεντεύξεις τους οι δύο πρώην αρχηγοί της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκης και Μ. Εβερτ, κινούμενοι, "προς ίδιον όφελος" όμως, στο πλαίσιο της γενικότερης κομματικής γραμμής. Ο μεν πρώτος εκφράζοντας την υποστήριξή του στον "Καποδίστρια", αλλά και γενικότερα στη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική, ενώ ο δεύτερος έδωσε συνέντευξη Τύπου με βασικό στόχο να καταθέσει τις "εποικοδομητικές" προτάσεις του στον Κ. Σημίτη... ώστε να τις πάρει υπόψη του για την ομιλία του στη ΔΕΘ!

Ταυτόχρονα, όμως, οι βολές που εξαπέλυσε ο Κ. Μητσοτάκης κατά του Κ. Καραμανλή πυροδοτούν την εσωκομματική ένταση στη ΝΔ. Ο πρώην πρωθυπουργός, σε συνέντευξή του στην ΕΡΑ Κρήτης, εξέφραζε έντονες αμφιβολίες "αν υπάρχει σήμερα στην ελληνική Βουλή εν δυνάμει πρωθυπουργός", ενώ υποστήριξε ότι "τα κόμματα είναι πεσμένα, αδύνατα, αναξιόπιστα". Δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για την "ατολμία" του Κ. Σημίτη, λέγοντας ότι δεν είναι σε θέση να πάρει σκληρές και μεγάλες αποφάσεις, σε αντίθεση με τον Α. Παπανδρέου, ο οποίος "αν ζούσε σήμερα, τα πράγματα θα ήταν ασφαλώς καλύτερα", όπως είπε χαρακτηριστικά. Παρ' όλα αυτά δε δίστασε να επιτεθεί έμμεσα στην ηγεσία της ΝΔ γιατί δε στηρίζει την κυβερνητική πολιτική, η οποία δικαιώνει την πολιτική της δικής του κυβέρνησης. "Είναι δυνατόν, είπε, η αντιπολίτευση να διαφωνεί με την κυβέρνηση, όταν η κυβέρνηση εφαρμόζει την πολιτική της;". Κινούμενος στην ίδια γραμμή είπε ότι πρέπει να στηρίξουμε τον "Καποδίστρια" γιατί είναι αναγκαία μεταρρύθμιση, παρά τα λάθη που έχουν γίνει στην εφαρμογή της.

Στη Ρηγίλλης δεν αντέδρασε επίσημα στις δηλώσεις Μητσοτάκη, επικαλούμενοι την οριοθέτηση που έχει χαράξει ο Κ. Καραμανλής στις σχέσεις του με το κόμμα. Επιπλέον, παρέπεμπαν σε χτεσινές δηλώσεις των Γ. Βαρβιτσιώτη και Γ. Κεφαλογιάννη με τις οποίες αποδοκιμάζονται οι δηλώσεις Μητσοτάκη.

Από την πλευρά του ο Μ. Εβερτ, με αφορμή τη διεθνή χρηματιστηριακή κρίση, προχώρησε σε υποδείξεις και προτάσεις στην κυβέρνηση για την αντιμετώπισή της. Για να ηρεμήσει η εσωτερική αγορά πρέπει να υπάρξει μια ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ με προτάσεις και θέσεις, είπε ο Μ. Εβερτ, και σ' αυτή την κατεύθυνση έσπευσε να παρουσιάσει τις δικές του προτάσεις: Να επανέλθει η ισοτιμία της δραχμής στα επίπεδα της 15 Μάρτη 1998 με σταδιακή διολίσθηση (περίπου 8% - 10%) στους επόμενους 3-4 μήνες. Ο πληθωρισμός να μειωθεί μέσω της περικοπής των κρατικών δαπανών και των αποκρατικοποιήσεων. Ειδικά για την Ιονική πρότεινε να μην προσδιοριστεί από τώρα η ημερομηνία πώλησης, και η τιμή της να προκύψει από το μέσο σταθμικό όρο της τιμής της μετοχής τον τελευταίο χρόνο! Δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για το νομοσχέδιο - λαιμητόμο για τις εργασιακές σχέσεις και ζήτησε να υπάρξουν νέες μεταβολές!

Αναφερόμενος στη διεθνή κρίση εκτίμησε ότι θα συνεχίσει να υπάρχει και στο μέλλον "κατά κύματα". Τάχθηκε υπέρ της οικονομικής ενίσχυσης της Ρωσίας από τη Δύση, ανεξάρτητα από την τύχη του Γιέλτσιν, γιατί διαφορετικά υπάρχει μεγάλος κίνδυνος η Ρωσία να περιέλθει σε "αναρχία ή στρατιωτική δικτατορία".

Δεν υπάρχει ίσως καλύτερη περιγραφή για το ρόλο που έπαιξε το ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό σύστημα της χώρας, από τη μέρα της ίδρυσής του, στις 3 Σεπτέμβρη του 1974. Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, να το πούμε: Πρόκειται για περιγραφή που κάνει ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου, στο βιβλίο του "Πατερναλιστικός Καπιταλισμός"...

Είναι προφανές ότι ο χαρακτήρας του κόμματός του, του ΠΑΣΟΚ, είχε προσδιοριστεί πολύ πριν αυτό γεννηθεί. Είναι προφανές ότι ο Α. Παπανδρέου, όταν ίδρυε, στις 3 Σεπτέμβρη 1974, ένα ακόμα κόμμα του κατεστημένου, τον πολιτικό φορέα που, καλύπτοντας το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, αποτέλεσε τον ένα εκ των δυο εταίρων του δικομματισμού και λειτούργησε ως βασικό πολιτικό όχημα για την προώθηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας, γνώριζε ότι ταυτόχρονα ξεκινούσε μια παρατεταμένη περίοδος εξαπάτησης του λαού, καπηλείας αριστερών συνθημάτων και ιδανικών, ευνουχισμού του λαϊκού κινήματος.

***

Αυτά προ κατάληψης της εξουσίας. Αργότερα, ως κυβέρνηση, με τις "σύμμαχες" ΗΠΑ, το ΠΑΣΟΚ υπέγραψε την παραμονή των βάσεων στην Ελλάδα, ο πρόεδρός του αναφώνησε ότι "πάμε χέρι χέρι με τον Κλίντον" και ο διάδοχός του, ο Κ. Σημίτης, εκστόμισε εκείνο το "ευχαριστούμε τις ΗΠΑ" μετά τα Ιμια. Φράση και πολιτική στάση που είναι υπεραρκετή για να πειστούν οι πάντες ότι το "νέο" ΠΑΣΟΚ και ο σημερινός του πρόεδρος είναι οι φυσικοί κληρονόμοι του "παλιού" ΠΑΣΟΚ.

Τότε, σε κείνη τη Διακήρυξη, το ΠΑΣΟΚ μιλούσε περί της "διάβρωσης της οικονομίας μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της Δύσης, με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου".

Από το 1981 και εντεύθεν, το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου ανακάλυψε ότι δεν πρέπει να σπάσει ο διαβρωτικός ρόλος των πολυεθνικών στην Ελλάδα και πως δεν πρέπει να βγει η χώρα από την ΕΟΚ. Οσο για σήμερα, το ΠΑΣΟΚ, που έφτιαξε ο Α. Παπανδρέου και του οποίου ηγείται ο Κ. Σημίτης, έχει αναγάγει σε "Μεγάλη Ιδέα" τη συμμετοχή στην ΟΝΕ και εισπράττει καλύτερα λόγια από το "ντόπιο μεταπρατικό κεφάλαιο", και όχι μόνο...

Τότε, το ΠΑΣΟΚ έλεγε ότι τάσσεται υπέρ της "απαλλαγής" της χώρας από την εξάρτηση, που "διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία".

Από εκείνες τις αναφορές μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλά. Σήμερα... έμβλημα του ΠΑΣΟΚ στην πορεία απεξάρτησης της χώρας - εκτός των άλλων τομέων - στον τομέα του πολιτισμού είναι ο μόδιστρος Κάλβιν Κλάιν...

Τότε το ΠΑΣΟΚ μιλούσε για τους "μη προνομιούχους", που στην πορεία καταγγέλθηκαν ως "ρετιρέ", "συντεχνίες" και εσχάτως "γαϊδούρια" (!), σύμφωνα με τις... αβρότητες Γιαννόπουλου κατά των αγροτών. Τότε το ΠΑΣΟΚ μιλούσε για συνδικαλιστικές και κοινωνικές ελευθερίες. Κατόπιν ήταν ο συντάκτης των "άρθρων 4", ο υποβολέας των πραξικοπημάτων στη ΓΣΕΕ, και σήμερα ο εκτελεστής του 8ωρου και ο εντεταλμένος σε ρόλο "εισαγγελέα" πολιτικός σχηματισμός, που, με αντάξιο του "νέου ύφους και ήθους" αντικομμουνισμό, ποινικοποιεί τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.

***

Εκείνο που δεν πρέπει να παρεξηγηθεί είναι το εξής: Ας μη θεωρηθεί ότι τότε το ΠΑΣΟΚ "ήταν καλό και αργότερα χάλασε"... Το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα το ίδιο. Κόμμα - υπηρέτης των συμφερόντων της ολιγαρχίας, που, όπως έχει διδαχτεί η σοσιαλδημοκρατία, προσάρμοζε και προσαρμόζει την τακτική του, (σ.σ.: τακτική άλλοτε "φιλολαϊκότερων" διακηρύξεων, άλλοτε στυγνότερων διακηρύξεων και πάντα σταθερά προσανατολισμένων πρακτικών στην εξυπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων της άρχουσας τάξης), στα πλαίσια της κάθε συγκεκριμένης εποχής, όπως αυτή καθορίζεται από το επίπεδο του συσχετισμού των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στα πλαίσια της ταξικής πάλης.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Εντονη φημολογία για κινητοποίηση της λεγόμενης "εσωκομματικής αντιπολίτευσης" του ΠΑΣΟΚ υπήρχε χτες, παραμονή της επετείου ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ. Μαζί με το μήνυμα του Κ. Σημίτη για την επέτειο του κόμματος, στα δημοσιογραφικά θεωρεία έφταναν χτες πληροφορίες για δραστηριοποίηση βουλευτών και συνεργατών του Α. Τσοχατζόπουλου, που λέγεται ότι σχεδιάζουν, ενόψει της σύγκλησης της ΚΕ στις 18 Σεπτέμβρη, να επιτεθούν στην ηγετική ομάδα, κατηγορώντας την ότι επισπεύδει το συνέδριο, ενώ "καταστατικά ορθή" είναι η πραγματοποίησή του μετά τις ευρωεκλογές.

Οι ίδιες πληροφορίες ανέφεραν ότι ο Α. Τσοχατζόπουλος προγραμματίζει σύσκεψη με συνεργάτες του και βουλευτές του κόμματος για να καθορίσει τη στάση του στην ΚΕ, ενώ δεν αποκλείεται και έκδοση κειμένου, όπου, πέραν του ζητήματος του συνεδρίου, θα υπάρχουν αιχμές κατά Σημίτη για την τακτική περί "κεντροδεξιών" και "κεντροαριστερών" σεναρίων της ηγετικής ομάδας.