Δεν υπάρχει ίσως καλύτερη περιγραφή για το ρόλο που έπαιξε το ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό σύστημα της χώρας, από τη μέρα της ίδρυσής του, στις 3 Σεπτέμβρη του 1974. Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, να το πούμε: Πρόκειται για περιγραφή που κάνει ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου, στο βιβλίο του "Πατερναλιστικός Καπιταλισμός"...

Είναι προφανές ότι ο χαρακτήρας του κόμματός του, του ΠΑΣΟΚ, είχε προσδιοριστεί πολύ πριν αυτό γεννηθεί. Είναι προφανές ότι ο Α. Παπανδρέου, όταν ίδρυε, στις 3 Σεπτέμβρη 1974, ένα ακόμα κόμμα του κατεστημένου, τον πολιτικό φορέα που, καλύπτοντας το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, αποτέλεσε τον ένα εκ των δυο εταίρων του δικομματισμού και λειτούργησε ως βασικό πολιτικό όχημα για την προώθηση των συμφερόντων της ολιγαρχίας, γνώριζε ότι ταυτόχρονα ξεκινούσε μια παρατεταμένη περίοδος εξαπάτησης του λαού, καπηλείας αριστερών συνθημάτων και ιδανικών, ευνουχισμού του λαϊκού κινήματος.

***

Αυτά προ κατάληψης της εξουσίας. Αργότερα, ως κυβέρνηση, με τις "σύμμαχες" ΗΠΑ, το ΠΑΣΟΚ υπέγραψε την παραμονή των βάσεων στην Ελλάδα, ο πρόεδρός του αναφώνησε ότι "πάμε χέρι χέρι με τον Κλίντον" και ο διάδοχός του, ο Κ. Σημίτης, εκστόμισε εκείνο το "ευχαριστούμε τις ΗΠΑ" μετά τα Ιμια. Φράση και πολιτική στάση που είναι υπεραρκετή για να πειστούν οι πάντες ότι το "νέο" ΠΑΣΟΚ και ο σημερινός του πρόεδρος είναι οι φυσικοί κληρονόμοι του "παλιού" ΠΑΣΟΚ.

Τότε, σε κείνη τη Διακήρυξη, το ΠΑΣΟΚ μιλούσε περί της "διάβρωσης της οικονομίας μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της Δύσης, με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου".

Από το 1981 και εντεύθεν, το ΠΑΣΟΚ του Α. Παπανδρέου ανακάλυψε ότι δεν πρέπει να σπάσει ο διαβρωτικός ρόλος των πολυεθνικών στην Ελλάδα και πως δεν πρέπει να βγει η χώρα από την ΕΟΚ. Οσο για σήμερα, το ΠΑΣΟΚ, που έφτιαξε ο Α. Παπανδρέου και του οποίου ηγείται ο Κ. Σημίτης, έχει αναγάγει σε "Μεγάλη Ιδέα" τη συμμετοχή στην ΟΝΕ και εισπράττει καλύτερα λόγια από το "ντόπιο μεταπρατικό κεφάλαιο", και όχι μόνο...

Τότε, το ΠΑΣΟΚ έλεγε ότι τάσσεται υπέρ της "απαλλαγής" της χώρας από την εξάρτηση, που "διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία".

Από εκείνες τις αναφορές μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλά. Σήμερα... έμβλημα του ΠΑΣΟΚ στην πορεία απεξάρτησης της χώρας - εκτός των άλλων τομέων - στον τομέα του πολιτισμού είναι ο μόδιστρος Κάλβιν Κλάιν...

Τότε το ΠΑΣΟΚ μιλούσε για τους "μη προνομιούχους", που στην πορεία καταγγέλθηκαν ως "ρετιρέ", "συντεχνίες" και εσχάτως "γαϊδούρια" (!), σύμφωνα με τις... αβρότητες Γιαννόπουλου κατά των αγροτών. Τότε το ΠΑΣΟΚ μιλούσε για συνδικαλιστικές και κοινωνικές ελευθερίες. Κατόπιν ήταν ο συντάκτης των "άρθρων 4", ο υποβολέας των πραξικοπημάτων στη ΓΣΕΕ, και σήμερα ο εκτελεστής του 8ωρου και ο εντεταλμένος σε ρόλο "εισαγγελέα" πολιτικός σχηματισμός, που, με αντάξιο του "νέου ύφους και ήθους" αντικομμουνισμό, ποινικοποιεί τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.

***

Εκείνο που δεν πρέπει να παρεξηγηθεί είναι το εξής: Ας μη θεωρηθεί ότι τότε το ΠΑΣΟΚ "ήταν καλό και αργότερα χάλασε"... Το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα το ίδιο. Κόμμα - υπηρέτης των συμφερόντων της ολιγαρχίας, που, όπως έχει διδαχτεί η σοσιαλδημοκρατία, προσάρμοζε και προσαρμόζει την τακτική του, (σ.σ.: τακτική άλλοτε "φιλολαϊκότερων" διακηρύξεων, άλλοτε στυγνότερων διακηρύξεων και πάντα σταθερά προσανατολισμένων πρακτικών στην εξυπηρέτηση των ταξικών συμφερόντων της άρχουσας τάξης), στα πλαίσια της κάθε συγκεκριμένης εποχής, όπως αυτή καθορίζεται από το επίπεδο του συσχετισμού των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στα πλαίσια της ταξικής πάλης.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ