Θα είναι σίγουρα διαφορετική η χρονιά που ξεκινά για τα σχολεία σε δέκα μέρες. Είναι η χρονιά εφαρμογής από την κυβέρνηση της αντιεκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Εχει γίνει ξεκάθαρο ότι το ζητούμενο για την κυβέρνηση είναι ένα: Να κάνει όλους εκείνους που εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία άμεσα και έμμεσα να "χωνέψουν" τη νέα κατάσταση και σε πρώτη φάση την αναγκαιότητα των αλλαγών. Και ξέρει ότι δεν πρόκειται το εκπαιδευτικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα να παραιτηθεί αμαχητί από τις κατακτήσεις του στο χώρο της παιδείας. Αλλωστε από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκαν οι αντιδραστικές αλλαγές, ξεσήκωσαν κύμα αντιδράσεων καθώς ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος κατάλαβε πως πίσω από τα ωραία λόγια για "ελεύθερη πρόσβαση" στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, "ολοήμερα σχολεία", "ενιαίο λύκειο" και"αναβάθμιση", κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα των ταξικών φραγμών.

Για να καμφθούν οι αντιστάσεις επιστρατεύονται ΟΛΑ τα μέσα. Ετσι, κοντά στην ιλουστρασιόν προπαγάνδα, προστέθηκε και η συκοφαντία ενάντια σε έναν ολόκληρο κλάδο εργαζομένων, τους "ανίκανους εκπαιδευτικούς", που ακολούθησε την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. Πιο πρόσφατα, ήρθε η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των γενικών εξετάσεων και η πτώση των βάσεων αποδόθηκε ανάμεσα σε άλλα και στο χαμηλό επίπεδο. Και η κυβέρνηση... ανακάλυψε την Αμερική: "Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει προβλήματα". Προβλήματα όμως που δημιούργησε η πολιτική της υποχρηματοδότησης της παιδείας, της καθήλωσης των δαπανών για την παιδεία χρόνια τώρα, ο ταξικός χαρακτήρας και προσανατολισμός της εκπαίδευσης. Σήμερα, η ίδια πολιτική των ταξικών φραγμών στη μόρφωση "εκσυγχρονίζεται". Με πιο ωμό τρόπο τα παιδιά της εργατικής τάξης εκδιώχνονται από το εκπαιδευτικό σύστημα και σπρώχνονται στην κατάρτιση ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι παρά το λαϊκισμό που έχει επιστρατευτεί για την προώθηση της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, δεν ακούστηκε ποτέ - ούτε καν προσχηματικά- από κυβερνητικά χείλη η έκφραση "παιδεία για όλα τα παιδιά".

Αυτά τα "προβλήματα" τα αντιμάχεται το εκπαιδευτικό κίνημα χρόνια τώρα, διεκδικώντας την αναβάθμιση και τη διεύρυνση της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Ο λαός έχει κατανοήσει ότι υπάρχουν αδιέξοδα, και αυτό θέλει να το εκμεταλλευτεί η κυβέρνηση για να περάσει στα μαλακά την αντιεκπαιδευτική της πολιτική. Ο λαός μπορεί να κατανοήσει και ότι η λύση στα αδιέξοδα δε βρίσκεται στα ιδεολογήματα της "διά βίου κατάρτισης", της "ευελιξίας της εκπαίδευσης", της "ανταποδοτικότητας" που δε σημαίνουν παρά εκπαίδευση για λίγους - "λίγη" εκπαίδευση και μάλιστα επί πληρωμή. Μπορεί επίσης να κατανοήσει πως η πολιτική αυτή που δεν υπολογίζει τίποτα προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του κεφαλαίου, δεν μπορεί να προσφέρει λύση για μια παιδεία στην υπηρεσία του λαού. Η προοπτική βρίσκεται στο συντονισμό και στην κοινή δράση όλων των φορέων για την παιδεία. Των μαθητών και των φοιτητών που παίζουν το ρόλο των "πειραματόζων" πάνω στα οποία δοκιμάζεται το μοντέλο του νέου ανθρώπου εργαζόμενου - ανέργου που θέλουν οι πολυεθνικές, των εκπαιδευτικοί που βλέπουν τις κατακτήσεις τους να καταρρέουν, των γονιών που βιώνουν την ιδιωτικοποίηση. Μα πρώτ' απ' όλα του εργατικού κινήματος που πρέπει να πάρει την υπόθεση πάνω του και μαζί με τους φορείς της εκπαίδευσης να οικοδομήσουν ένα παλλαϊκό μέτωπο πάλης στο δρόμο του αγώνα, για μια άλλη πολιτική στην παιδεία και γενικότερα στην κοινωνία.