- Αυτό, πιστεύω, θα ήταν υπερβολικό.
- Πυρηνική βόμβα. Σε ενοχλεί κάτι τέτοιο;
- Απλώς, θέλω να σκέπτεστε μακροπρόθεσμα».
Σίγουρα, κάτι θ' ακούσατε για τον παραπάνω διάλογο, που βρήκε τις μέρες αυτές μεγάλη δημοσιότητα. Εάν δεν έχετε ακούσει, πάντως, σας πληροφορούμε ότι πραγματοποιήθηκε στις 25 Απρίλη 1972, ανάμεσα στον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Νίξον και τον Χένρι Κίσινγκερ, τότε σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας. Η συζήτηση καταγράφηκε σε κασέτες, οι οποίες πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότητα από τα Εθνικά Αρχεία των ΗΠΑ και αφορά στις προτάσεις του δεύτερου, για επέκταση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Βιετνάμ, με μαζικούς βομβαρδισμούς σταθμών παραγωγής ενέργειας και λιμανιών του Βορείου Βιετνάμ. Αντ' αυτών, ο Ρ. Νίξον προτιμά τη χρήση της πυρηνικής βόμβας, αλλά, τελικά, μεταπείθεται και σύμφωνα με τις προτάσεις του Κίσινγκερ...
Αναφέρουμε το διάλογο, γιατί είναι ενδεικτικός του πόσο κοντά ήρθε ο πλανήτης σ' έναν πυρηνικό πόλεμο και τον κίνδυνο ενός ολοκαυτώματος. Και, μάλιστα, σε μια εποχή, όπου οι διεθνείς συσχετισμοί ήταν σαφώς καλύτεροι για τις δυνάμεις της ειρήνης και της ύφεσης.
Σημειώνουμε, όμως, το διάλογο και για έναν ακόμη λόγο: Εάν το 1972 ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ σκέπτονταν και ήθελε να χρησιμοποιήσει την πυρηνική βόμβα, χωρίς να λογαριάζει τις ανυπολόγιστες συνέπειες, τότε τι σκέπτεται η σημερινή ηγεσία των ΗΠΑ, ενώ η «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» της βρίσκεται στο φόρτε της;
Το ερώτημα δεν είναι τυχαίο, ούτε αβάσιμο, όπως ο καθένας καταλαβαίνει. Αλλωστε, σ' αυτό ακριβώς οδηγεί και η εμμονή της σημερινής ηγεσίας των ΗΠΑ, να προχωρήσει στο πρόγραμμα της λεγόμενης «αντιπυραυλικής ασπίδας». Το πρόγραμμα, δηλαδή, που θα δώσει τη δυνατότητα στις ΗΠΑ, να χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά τους όπλα, χωρίς το φόβο ανάλογων αντιποίνων από τις χώρες - θύματα. Στο ίδιο ερώτημα οδηγεί, επίσης, η τελευταία αποκάλυψη της «Ουάσιγκτον Ποστ» και άλλων αμερικανικών εντύπων. Μιλάμε, για την ύπαρξη μιας ολόκληρης «εφεδρικής» αμερικανικής κυβέρνησης, που βρίσκεται μονίμως, κρυμμένη στα έγκατα της γης - σε υπόγεια χαλύβδινα οχυρά, κάπου στα Απαλάχια όρη - και η οποία θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, εάν χτυπηθεί η Ουάσιγκτον από την τρομοκρατία...
Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε, ότι τα μέτρα αυτά παραπέμπουν ευθέως στον κίνδυνο ολοκληρωτικού πυρηνικού πολέμου..;
«Το FBI γνωρίζει ποιος ακριβώς είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω απ' τις επιθέσεις με άνθρακα, αλλά κωλυσιεργεί τις έρευνες και δεν τον συλλαμβάνει, φοβούμενο πως η απαγγελία κατηγοριών σε βάρος του θα μπορούσε να αποκαλύψει σκοτεινές μυστικές δραστηριότητες της αμερικανικής κυβέρνησης».
Η σοβαρότατη καταγγελία δεν έγινε απ' οποιονδήποτε, ούτε από κάποιον, που θα μπορούσε, ενδεχομένως, να κατηγορηθεί για τυφλό αντιαμερικανισμό. Την έκανε πρόσφατα, μιλώντας στη Σχολή Δημόσιων και Διεθνών Υποθέσεων «Γούντροου Γουίλσον» του Πανεπιστημίου του Πρίνσετον, η Μπάρμπαρα Ρόζενμπεργκ, ειδική εμπειρογνώμονας στα βιολογικά όπλα και υπεύθυνη ομάδας ειδικών της Ομοσπονδίας Αμερικανών Επιστημόνων στις ΗΠΑ.
Και για να μη σας μείνει η παραμικρή αμφιβολία, σχετικά με το περιεχόμενο και τους στόχους της επιχείρησης «ανθρακο-τρομοφοβίας», που «τρομοκρατούσε» πρόσφατα όλο τον πλανήτη, η Μπ. Ρόζενμπεργκ συμπλήρωσε: «Κυβερνητικοί και άλλοι αξιωματούχοι επιχειρούν να πετύχουν κάποιου είδους συμφωνία με τον δράστη, ώστε να εξαφανιστεί από προσώπου Γης και να μην αποκαλυφθούν περαιτέρω στοιχεία γι' αυτήν την υπόθεση». Να σημειώσουμε ακόμη το εξής: Παρότι η καταγγελία έγινε δημόσια, εδώ και αρκετές μέρες, οι αμερικανικές αρχές έκαναν πώς δεν την άκουσαν...
Με την ευκαιρία, πάντως, της προαναφερόμενης καταγγελίας θεωρούμε σκόπιμο να επανέλθουμε για πολλοστή φορά και σ' ένα άλλο σχετικό και κρίσιμο ζήτημα. Σε δυο βδομάδες περίπου κλείνουν έξι ολόκληροι μήνες από το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη και οι αμερικανικές αρχές δεν έχουν ανακοινώσει το παραμικρό, σχετικά με τις έρευνες που διεξάγουν οι εξοπλισμένες, με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, μυστικές και φανερές υπηρεσίες τους. Κανένα ουσιαστικό στοιχείο δεν έχει δει το φως της δημοσιότητας, σχετικά με την ταυτότητα των εμπνευστών της εγκληματικής αυτής ενέργειας, τους γενικότερους στόχους και επιδιώξεις τους. Δεν έχει δοθεί η παραμικρή ουσιαστική απάντηση σε μια σειρά κρίσιμα ερωτήματα και, ιδιαίτερα, για το πώς έγινε δυνατό ένα τόσο σύνθετο και δύσκολο εγχείρημα, μέσα στην καρδιά της «υπερδύναμης» και κάτω από τη μύτη τόσων και τόσων πάνοπλων υπηρεσιών. Δεν έχει δοθεί ο παραμικρός απολογισμός από τις ανακρίσεις των χιλίων και πλέον συλληφθέντων, μετά τις 11 Σεπτέμβρη.
Αραγε, δεν έχουν βρει τίποτε οι αμερικανικές υπηρεσίες; `Η, μήπως, τα όσα έχουν βρει δεν είναι ανακοινώσιμα; Τι απ' όλα ισχύει;