Την ίδρυση λατομείου γρανίτη μέσα σε δημόσιο δάσος, στο πανέμορφο βουνό Λαϊλιά στην περιοχή του νομού Σερρών και τη θυσία του φυσικού πλούτου της χώρας μας στο βωμό της εξυπηρέτησης των συμφερόντων λατομικών επιχειρήσεων, καταγγέλλει με Ερώτηση που κατέθεσε στην Επιτροπή της ΕΕ ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Βασίλης Εφραιμίδης.

Ο Β. Εφραιμίδης καταγγέλλει την απόφαση του υπουργείου Γεωργίας "με την οποία εγκρίνει την ίδρυση λατομείου στην περιοχή αυτή, η οποία εκτός από το σπάνιο φυσικό της κάλλος, έχει ενταχθεί από το ΠΕΧΩΔΕ στον Εθνικό Κατάλογο Περιοχών Προστασίας της Φύσης, καθώς και στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο "NATURA 2000" που αναφέρεται στην προστασία των οικοτόπων".

Στην Ερώτηση επισημαίνεται ότι "το δάσος Λαϊλιά εκτός από την πλούσια χλωρίδα και πανίδα του με σπάνια είδη, αποτελεί σημείο αναφοράς και έμβλημα για το Νομό Σερρών και ότι στην περιοχή αναπτύσσεται ένα παλαιοντολογικό φυσικό μουσείο της βλάστησης, το οποίο συμβάλλει στη διαπίστωση της διαδοχής των δασικών ειδών ανά χιλιετία".

Ο Βασίλης Εφραιμίδης καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή "να αναλάβει άμεσα μέτρα για την προστασία του δάσους του Λαϊλιά και την αποτροπή λειτουργίας λατομείου, που θα διαταράξει ανεπανόρθωτα την ισορροπία του οικότοπου, εφαρμόζοντας και την κοινοτική νομοθεσία δεδομένου ότι το δάσος είναι ενταγμένο στο κοινοτικό πρόγραμμα "NATURA 2000", που αφορά την προστασία του περιβάλλοντος και την προστασία βιότοπων ιδιαίτερης σημασίας, ιδιαίτερα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που αντιμετωπίζει έντονα προβλήματα καταστροφής των δασών και του οικοσυστήματός της".

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ του ανταποκριτή μας Βησ. ΓΚΙΝΙΑ). -

Από "Ιερά Εξέταση" Γερμανών ανακριτών και κομισάριων των Βρυξελλών θα περάσει στα μέσα της επόμενης βδομάδας ο υπουργός Γεωργίας Γ. Ανωμερίτης και άλλοι ομόλογοί του, οι οποίοι ένας - ένας θα τίθενται στη δοκιμασία "αξιολόγησης των δυνατοτήτων συμβιβασμού" κάθε κράτους - μέλους, σε σχέση με τις προτεινόμενες από την "Ατζέντα 2000" περικοπές των αγροτικών δαπανών της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής" (ΚΑΠ). Πρόκειται για τη λεγόμενη "τεχνική προπαρασκευή" της μαραθώνιας συνεδρίασης του Συμβουλίου Υπουργών Γεωργίας, που θα αρχίσει στις Βρυξέλλες τη Δευτέρα 22 Φλεβάρη και αναμένεται να καταλήξει σε μια κατ' αρχήν συμφωνία μεταξύ των 15 κρατών - μελών για την αγροτική πτυχή της "Ατζέντας 2000" και τη νέα αναθεώρηση της ΚΑΠ για την περίοδο 2000 - 2006. Τα αγροτικά αποτελούν και το σημαντικότερο σημείο τριβής μεταξύ της Γαλλίας, μεγαλύτερης αγροτικής δύναμης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, και της Γερμανίας. Αν ο γερμανογαλλικός ηγεμονικόςάξονας καταφέρει να ξεμπερδέψει με την ΚΑΠ μέχρι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βόννης (26 Φλεβάρη), τότε τα πράγματα θα 'ναι πιο εύκολα γι' αυτόν - και πιο δύσκολα για τους άλλους - στη διαπραγμάτευση για το "πακέτο Σαντέρ". Το σύνολο της διαπραγμάτευσης του "πακέτου" της "Ατζέντας 2000" αναμένεται να ολοκληρωθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Βερολίνου (24/25 Μάρτη).

Η ερχόμενη βδομάδα "προετοιμασίας" του Συμβουλίου Γεωργίας αναμένεται κρίσιμη για τη διαπραγμάτευση της νέας αναθεώρησης της ΚΑΠ. Την ερχόμενη Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη, στις Βρυξέλλες, θα πραγματοποιηθούν οι κρίσιμες "διμερείς" επαφές μεταξύ του Γερμανού υπουργού Γεωργίας Μ. Φούνκε και του αρμόδιου επιτρόπου Φρ. Φίλσερ από τη μία πλευρά του τραπεζιού, και του κάθε ξεχωριστού υπουργού Γεωργίας από την άλλη (!). Πρόκειται για μια δοκιμασία, που δεν έχει να κάνει σε τίποτα με διαπραγματεύσεις "εταίρων" και, όπως εξομολογήθηκε πρόσφατα ο ΑΝΥΠΕΞ Γ. Παπανδρέου, κάθε υπουργός σ' αυτού του είδους τις γερμανικές μεθοδεύσεις διακατέχεται από το "σύνδρομο του φυλακισμένου". Η διαπραγμάτευση για τη νέα ΚΑΠ δεν απαιτεί περαιτέρω"εξοικονομήσεις", αφού και η ίδια η Κομισιόν στις αρχικές προτάσεις της "Ατζέντας 2000" (Ιούλης 1997) συμπέραινε ότι "η συνέχιση της αγροτικής κατευθυντήριας γραμμής, με τρόπο αμετάβλητο, προβλέπεται να αφήσει διαθέσιμο ένα περιθώριο, αυξανόμενο από το 2003 και πολύ σημαντικό στα τέλη της περιόδου". Το "πάγωμα των αγροτικών δαπανών" είναι απαίτηση της Γερμανίας και των συμμάχων της και γι' αυτό δεν αφορά τις πραγματικές ανάγκες της ΚΑΠ, αλλά έξω - αγροτικές επιταγές των ευρωπαϊκών "μεγάλων δυνάμεων". Η διοριζόμενη Κομισιόν αναίρεσε την αρχική της πρόταση, και η διαπραγμάτευση για τη νέα ΚΑΠ συνεχίστηκε από τον περασμένο Οκτώβρη με το φάσμα της σταδιακής "επανεθνικοποίησης", η οποία προέβλεπε, για πρώτη φορά, επιπλέον"εξοικονόμηση" σε βάρος των αγροτών, ύψους 9 (εννιά) δισ. ΕΥΡΩ ετησίως μέχρι το 2006 (σε τρέχουσες τιμές). Η Ελλάδα, σύμφωνα μ' αυτήν την πρόταση, προβλέπεται να απολέσει 451,7 εκατ. ΕΥΡΩ ετησίως, δηλαδή περί το ένα τρισ. δραχμές για την περίοδο 2000 - 2006. Απώλειες απ' αυτή την πρόταση θα είχε και η Γαλλία. Η Γερμανία θα "εξοικονομούσε" 678,2 εκατ. ΕΥΡΩ ετησίως. Η Γαλλία έθεσε βέτο. Αμέσως μετά, κοινή γερμανογαλλική πρόταση αξίωνε "γενικό πάγωμα δαπανών" για ολόκληρη την "Ατζέντα 2000" (ΚΑΠ και "πακέτο Σαντέρ") στα επίπεδα του 1999. Αυτή είναι και η βασική πλατφόρμα διαπραγμάτευσης. Μετά το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας (ΕΚΟΦΙΝ) της περασμένης Δευτέρας, ο Γερμανός υπερ-υπουργός Ο. Λαφοντέν ανακοίνωσε ότι η γερμανική προεδρία "συμπέρανε" ότι η πλειοψηφία του Συμβουλίου προτείνει "πάγωμα" των αγροτικών δαπανών στα 40,5 δισ. ΕΥΡΩ (προϋπολογισμός του 1999) μέχρι το 2006. Η "εξοικονόμηση"που θα προκύψει υπερβαίνει κατά πολύ αυτή της σταδιακής "επανεθνικοποίησης" και, το σημαντικότερο, δε θα "πληρώσουν" κράτη, αλλά προϊόντα - βασικά, τα μεσογειακά. Πρόκειται για εμφανή συμβιβασμό μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, σε βάρος των μεσογειακών προϊόντων. Η πρόταση συζητιέται με δύο τρόπους: Είτε με αριθμό - όριο (40,5 δισ. ετησίως) είτε με ποσοστά (π.χ., γενική μείωση των ενισχύσεων κατά 3% σ' όλους τους αγροτικούς τομείς). Την πρόταση συνοδεύει και σχετικό προπαγανδιστικό ιδεολόγημα, σύμφωνα με το οποίο "έτσι" τα αγροτικά προϊόντα θα πάψουν να είναι "επιδοτούμενα" και θα γίνουν περισσότερο "ανταγωνιστικά" στη διεθνή αγορά. Πρόκειται για το ιδεολόγημα του Παρισιού, που, μετά το συμβιβασμό με τη Βόννη, ετοιμάζεται για νέα κρίσιμη πολυετή αγροτική διαπραγμάτευση στα πλαίσια του ΠΟΕ (αντικαταστάτης της ΓΚΑΤΤ) μόλις τελειώσει η "Ατζέντα 2000" εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι η γνωστή πυραμίδα,η Γαλλία, η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή αγροτική δύναμη κάνει συμβιβασμό με τις άλλες "μεγάλες δυνάμεις" εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σε βάρος των φτωχών και ασθενών αγροτικών οικονομιών του Νότου (Ελλάδα), ώστε να αντισταθμίσει τις απώλειες που θα 'χει στη διαπραγμάτευση εκτός, στα πλαίσια του ΠΟΕ, με βασικό ανταγωνιστή τις ΗΠΑ. Επαναλαμβάνεται ό,τι ακριβώς έγινε το 1992 - 1994. Αμέσως μετά την αναθεώρηση του Μάη 1992, έκλεισε και ο πολυετής διαπραγματευτικός "Γύρος της Ουρουγουάης" (ΓΚΑΤΤ). Οι Ελληνες αγρότες γνωρίζουν ήδη από "πρώτο χέρι" τι σημαίνουν όλα αυτά.

Η ανισόμετρη ανάπτυξη και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, που αναπτύσσεται μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είναι δύο παράγοντες που αμφισβητούν την επιτυχία του εγχειρήματος της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Στο χτεσινό σημείωμα αναφερθήκαμε και στις σχετικές ανησυχίες που εκδηλώνουν κορυφαίοι αστοί οικονομολόγοι, καθώς διαβλέπουν ότι η προσπάθεια επιβολής "κοινών" λύσεων σε οικονομίες με διαφορετικό επίπεδο ανάπτυξης και διαφορετικά προβλήματα θα οδηγήσει σε κρίσεις με απρόβλεπτες συνέπειες για την ΟΝΕ, αλλά και για την ίδια τη συνοχή της κυβέρνησης.

Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και η αστική τάξη έχουν στη διάθεσή τους μηχανισμούς και "αποθέματα" που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν όταν θα διαπιστώσουν ότι απειλείται το σύστημά τους. Το θέμα όμως είναι ότι οι συνεχείς κρίσεις και η αυξανόμενη έντασή τους μειώνουν αυτά τα "αποθέματα" και κάνουν τους μηχανισμούς λιγότερο αποτελεσματικούς.

Η εικόνα της "ενιαίας" Ευρωπαϊκής Ενωσης που προωθείται από τις ιθύνουσες δυνάμεις δεν έχει καμιά σχέση με τους αδυσώπητους ανταγωνισμούς μεταξύ των μεγάλων οικονομικών συγκροτημάτων, των πολυεθνικών επιχειρήσεων, των τραπεζών που δε θα εγκαταλείψουν ποτέ τη δίψα τους για κέρδη και κυριαρχία. Τέτοιες συγκρούσεις έχουμε και στη χώρα μας και παρουσιάζονται κυρίως στα λεγόμενα μεγάλα έργα. Θυμίζουμε την άγρια μάχη που ξέσπασε μεταξύ των γαλλικών και των γερμανικών εταιριών για την κατασκευή του αεροδρομίου των Σπάτων, με τελικό νικητή τη γερμανική "Χόχτιφ", αλλά και το Μετρό Θεσσαλονίκης, για το οποίο ακυρώθηκε ο αρχικός διαγωνισμός για να πάρει τη δουλιά μια γαλλική κατασκευαστική εταιρία. Ανάλογες κόντρες έχουμε και για έργα μικρότερου βεληνεκούς, όπου εκτός των ξένων επιχειρήσεων έχουμε και την έντονη παρουσία των εγχώριων "διαπλεκομένων" συμφερόντων. Προς το παρόν η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει δείξει την ικανότητα να απορροφά τους κραδασμούς τέτοιων συγκρούσεων, αλλά μέχρι πότε;

Δίπλα όμως στους "εσωτερικούς" ανταγωνισμούς, η Οικονομική και Νομισματική Ενωση έχει να αντιμετωπίσει και τον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία στην κούρσα για την κυριαρχία στις "παγκοσμιοποιημένες" αγορές. Ηδη αυτός ο ανταγωνισμός αναπτύσσεται με αφορμή και την εισαγωγή του ΕΥΡΩ στις διεθνείς αγορές όπου μετά την αρχική ευφορία για την πορεία του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, η αντεπίθεση του δολαρίου και του γιεν έχει ρίξει σε βαθιά ανησυχία τους ιθύνοντες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Ολοι οι προηγούμενοι παράγοντες, που πριονίζουν το υπόβαθρο της ΟΝΕ, μπορεί να λειτουργούν αντικειμενικά, έξω ακόμη και από τη θέληση των αρχιτεκτόνων της ΟΝΕ, όμως το αποτέλεσμα εξαρτάται και από την πάλη των λαών. Τα τελευταία χρόνια οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων, των ανέργων, των αγροτών, των μικρομεσαίων δε στρέφονται μόνο κατά των συνεπειών από την εφαρμογή της πολιτικής της ΟΝΕ, αλλά και εναντίον της ίδιας της ΟΝΕ, αμφισβητώντας το "μονόδρομο" των εξελίξεων. Η προοπτική μάλιστα του συντονισμού αυτών των κινητοποιήσεων σε εθνικό, περιφερειακό και κοινοτικό επίπεδο θα δίνει και το μέτρο της αποτελεσματικότητάς τους. Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών δυνάμεων.

Δ. Π.

Τη ριζική αντίθεσή του στη θεσμική νομιμοποίηση της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, εξέφρασε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Θεωνάς, παρεμβαίνοντας στη συζήτηση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σχετικά με τις θεσμικές συνέπειες της ΟΝΕ, στο πλαίσιο της διεύρυνσης.

"Η έκθεση που συζητάμε, υπογράμμισε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, κινείται προς μια κατεύθυνση πιο συγκεντρωτικής διαχείρισης της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής της Ενωσης και των κρατών - μελών, που ξεπερνά, κατά τη γνώμη μου, ακόμη και τις προσδοκίες των αρχιτεκτόνων της ΟΝΕ, που, φυσικά, δε βρίσκονται μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο".

"Ενισχύει τη θεσμική έκφραση της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων και επιδιώκει, στο όνομα της ενοποίησης της οικονομικής πολιτικής, να προσδώσει στο μεν ECOFIN χαρακτηριστικά οικονομικής κυβέρνησης, στις δε γενικές κατευθύνσεις οικονομικής πολιτικής νομική υπόσταση υποχρεωτικού χαρακτήρα για τα κράτη - μέλη".

"Πρόκειται, επισήμανε ο Γιάννη Θεωνάς, για επιλογές που ενισχύουν τις πολιτικές επιβολής του ευρωπαϊκού κέντρου, εκμηδενίζουν τις δυνατότητες των κρατών - μελών να χαράσσουν οικονομική και κοινωνική πολιτική και μόνον ανησυχία προκαλούν στους εργαζόμενους και τα πλαίσια λαϊκά στρώματα, που πληρώνουν τις συνέπειες των επιλογών του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ και του Συμφώνου Σταθερότητας".