ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 1 Οχτώβρη 1997
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Ο λαός έχει τη δύναμη ν' αλλάξει την κατάσταση
  • Σαν κομμουνιστές ν' ανοίξουμε έναν πλατύ διάλογο, να πείσουμε το λαό, όχι μόνο για το δίκιο μας, αλλά για το δίκιο του λαού και την ικανότητά του να το διεκδικήσει
  • Οι νόμοι ανατρέπονται και τα Συντάγματα αλλάζουν. Και, αν θέλετε, πρώτα γίνονται οι κοινωνικές επαναστάσεις και οι απελευθερωτικοί αγώνες και μετά γίνονται οι νόμοι
  • Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Εργατικό Κέντρο Ναυπλίου, την περασμένη Δευτέρα το βράδυ

Μια ουσιαστική, μεστή ομιλία έκανε, προχτές το βράδυ, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα - η οποία επισκέφθηκε το Ναύπλιο, μετά από πρόσκληση του Εργατικού Κέντρου της πόλης - σε μια μεγάλη συγκέντρωση εργαζομένων, για τα δεδομένα της περιοχής. Η συγκέντρωση έγινε στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου και η ΓΓ αναφέρθηκε στις θέσεις και την πολιτική του Κόμματος, ιδιαίτερα για τα ζητήματα της ανάπτυξης, για την ένταξη στην ΕΕ και την πολιτική της άρχουσας τάξης, για το τι πρέπει να γίνει.

Ο "Ρ" δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από αυτήν την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα στο Ναύπλιο.

Αρχικά, απαντώντας σε κάποια ερωτήματα που έβαλε ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ναυπλίου, σχετικά με τη φερεγγυότητα της πολιτικής, των πολιτικών, των κομμάτων κλπ., σημείωσε: Στην Ιατρική, π.χ., ένα καλό φάρμακο επιβεβαιώνεται από το αν θεραπεύσει τον ασθενή. Αρκεί να δοθεί καλό φάρμακο και να μη γίνει λάθος. Και έτσι μπορούμε να πούμε, το φάρμακο αυτό είναι καλό. Στην πολιτική, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Μπορεί, π.χ., ένα κόμμα να έχει μια πολιτική αντιλαϊκή, κακή πολιτική και, όμως, να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης ή και της ψήφου της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Και μπορεί ένα κόμμα να έχει σωστή πολιτική, φιλολαϊκή, που έχει επιβεβαιωθεί, και να μην έχει την πλειοψηφία. Δηλαδή, στην πολιτική τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δε σημαίνει ότι αυτός που κερδίζει της εκλογές, αυτός που νικάει, έχει το δίκιο και αυτός που χάνει έχει το άδικο, γιατί τότε θα λέγαμε ότι, π.χ., την περίοδο του χιτλερισμού το δίκιο ήταν με τον Χίτλερ, ή ότι η σημερινή περίοδος δικαιώνει αυτούς που προκαλούν τον πόλεμο, αυτούς που ευθύνονται για τη φτώχεια. Στην πολιτική λοιπόν, είναι άλλα τα μέτρα και τα σταθμά. Βεβαίως, για μας, υπάρχει ένα κριτήριο. Οχι μόνο το τι λέμε. Ενα από τα κριτήρια, που εμείς χρησιμοποιούμε, είναι αν αυτά που λέμε, και κυρίως προβλέπουμε, αν επιβεβαιώνονται στη ζωή. Σε χοντρές γραμμές, να μην πω στα περισσότερα, σε πάρα πολλά πράγματα που είπαμε τα τελευταία χρόνια, για να πάρουμε τη δεκαετία του '90, αυτά έχουν επιβεβαιωθεί στη ζωή. Δεν έχουμε πέσει έξω σε μια σειρά προβλέψεις μας. Αυτό είναι ένα το κρατούμενο.

Η ζωή επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ

Είτε αναφερόμαστε στα οικονομικά φαινόμενα, είτε στο Μάαστριχτ, είτε στα Βαλκάνια, σε πάρα πολλά ζητήματα, έχουμε επιβεβαιωθεί. Μόνο που δε θέλουμε να επιβεβαιωθούμε καθόλου σ' αυτά που λέμε ότι θα συμβούν από δω και μπρος. Το αντίθετο. Μακάρι σε μερικά πράγματα να πέφταμε έξω και να ήταν καλύτερα. Και για να μην επιβεβαιωθούμε, βεβαίως, πρέπει να παρέμβει ο λαός. Αν δεν παρέμβει, τότε ίσως συμβούν και στην Ελλάδα και στην περιοχή μας χειρότερα πράγματα και από αυτά που, εμείς οι κομμουνιστές, έχουμε προβλέψει.

Να πάρω ένα παράδειγμα: Η κατάσταση στο Αιγαίο, οι αμφισβητήσεις στα σύνορα, οι εξελίξεις που θα έχουμε την επόμενη δεκαετία στην περιοχή μας, που είναι τρίγωνο συνάντησης των τριών ηπείρων. Υπάρχουν πολλές εστίες ανοιχτές στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στη Β. Αφρική, στη Μέση Ανατολή. Και αν τα πράγματα εξελιχθούν όπως πάνε, τότε θα έχουμε είτε τοπικούς πολέμους με θύματα, βεβαίως, τους λαούς, είτε οδυνηρή ειρήνη. Ξέρετε τι θα πει οδυνηρή ειρήνη. Αν δεχτείς να σου αμφισβητούν τα σύνορα, να καταπατάνε και τυπικά την εδαφική σου ανεξαρτησία, άμα δεχτείς να πάρεις μέρος, σαν Ελλάδα, σε επιθετικές ενέργειες σε βάρος των λαών, τότε βεβαίως θα έχεις ειρήνη. Αλλά, νομίζω, όταν οι λαοί λέμε ειρήνη, εννοούμε ειρήνη. Εννοούμε σεβασμό των συνόρων και του δικαιώματος του κάθε λαού να χαράζει το μέλλον του.

Αισθανόμαστε, και ας μην θεωρηθεί εγωισμός, ότι πατάμε γερά στα πόδια μας. Ξέρουμε τι λέμε. Και νομίζω ότι αυτό δίνει μια φερεγγυότητα στο ΚΚΕ. Ο περισσότερος κόσμος μάς λέει, σωστά τα λέτε, τα είχατε προβλέψει, αλλά τι μπορεί να γίνει; Είναι ένα άλλο πεδίο συζήτησης. Αυτό εμείς θέλουμε να το συζητήσουμε. Επίσης, σωστά ένα μεγάλο μέρος του λαού αμφισβητεί τα κόμματα. Εμείς θα λέγαμε να μην αμφισβητεί τον πολιτικό αγώνα. Να μην αμφισβητεί το συνδικαλιστικό αγώνα. Τα κόμματα ας τα αμφισβητεί. Εκείνα τα κόμματα που τον κορόιδεψαν. Καλά κάνει και τα αμφισβητεί. Να μην αμφισβητεί ο κόσμος ένα πράγμα: Να μην αμφισβητεί το δίκιο του και τη δυνατότητα να το επιβάλει.

Να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του ο λαός

Ο λαός έχει δίκιο, έχει δύναμη μέσα του και μπορεί και πρέπει να τη χρησιμοποιήσει. Να μην αμφισβητεί το δίκιο και τη δύναμή του. Αυτόν, δηλαδή, τον πολιτικό αγώνα. Και για να κλείσω αυτό το θέμα: Ακούμε πολλούς που λένε, στις εκλογές δε θα πάμε να ψηφίσουμε, για να τους τιμωρήσουμε. Τώρα, με τον "Καποδίστρια", ακούω ότι πετάνε τα εκλογικά βιβλιάρια ή τα παραδίδουν. Πρέπει να σας πω ότι το κατεστημένο του τόπου μας, και το διευρύνω γιατί δεν αφορά μόνο την κυβέρνηση, δε νοιάζεται καθόλου και δε φοβάται καθόλου αυτή τη θέση, δεν ψηφίζω - δε μετέχω. Ισα - ίσα, μέσα στα σχέδια των επόμενων χρόνων είναι η προαιρετική ψήφος. Και ένα 10% να ψηφίζει, κυβερνήσεις θα βγαίνουν. Ισα - ίσα, αυτό θέλουν. Η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού να μην ασχολείται. Στις ΗΠΑ, ψηφίζει το 25% του αμερικάνικου λαού. Αυτή είναι η χώρα της δημοκρατίας! Το 25%, αλλά ο Κλίντον βγαίνει, ο Ρίγκαν έβγαινε, το Πεντάγωνο υπάρχει, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπάρχει, είτε είναι 25%, είτε 5%, δεν είναι εκεί πέρα το ζήτημα.

Αισθανόμαστε ότι είμαστε αξιόπιστοι στο λαό, αλλά πρέπει σαν κομμουνιστές ν' ανοίξουμε έναν πλατύ διάλογο, να πείσουμε το λαό, όχι μόνο για το δίκιο μας, αλλά για το δίκιο του λαού και την ικανότητά του να το διεκδικήσει. Και κάπου εκεί θα συναντηθούμε και σαν κόμμα ευρύτερα με το λαό.

Να βγουν συμπεράσματα από το χτες

Συνεχίζοντας, σε άλλο σημείο της ομιλία της, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε στην κατάσταση που αντιμετωπίζει η χώρα σήμερα και στην προοπτική που διαγράφεται, λέγοντας:

Είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, δεν μπορούμε να την αμφισβητήσουμε, ακούμε να λένε. Και άλλοι ότι δε θέλουν να την αμφισβητήσουν. Θα κάνω μια σύντομη αναδρομή, γιατί το θέμα δεν είναι καινούριο. Για τους σύγχρονους ανθρώπους, της ηλικίας μας, θεωρείται καινούριο, αλλά δεν είναι. Αυτό το ερώτημα, στην ουσία του, γιατί τότε δεν υπήρχε η ΕΕ, στον τόπο μας, έχει μπει από την ημέρα που δημιουργήθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Από το 1828, το ίδιο ερώτημα. Μπήκε τον περασμένο αιώνα, μπήκε στις αρχές του αιώνα και μπήκε ακόμα πιο έντονα μετά το 1945. Εχει λογική, όχι να αναλύσουμε, αλλά να βγουν και κάποια συμπεράσματα από το χτες. Γιατί κανένας δε γεννήθηκε απότομα, ούτε η σημερινή Ελλάδα έτσι έγινε απότομα. Εχει μια σημασία, όχι να γυρίσουμε στο παρελθόν, αλλά να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα.

Το ερώτημα, λοιπόν, μια χώρα μόνη της ή μια χώρα με τη διεθνή συνεργασία, δεν είναι καινούριο. Από τότε που ο Χρ. Κολόμβος ανακάλυψε την Αμερική, έγιναν τα πρώτα σημαντικά βήματα της διεθνοποίησης της ζωής. Δεν είναι κανένα καινούριο που μας ήρθε την τελευταία 5ετία. Οταν απελευθερώθηκε η Ελλάδα, κουτσουρεμένη όπως ήταν, πάλι μπήκε το θέμα: Με τους Γάλλους θα πάμε, με τους Αγγλους ή με τη Ρωσία; Με ποιους θα πάμε! Είναι, επίσης, γνωστό ότι, από τότε που δημιουργήθηκε το ελληνικό κράτος, δεν είναι ότι είχε σχέση συνεργασίας με κάποιους, αυτό καλό είναι, αλλά είχε σχέσεις υποταγής και εξάρτησης μετά. Δε θέλω να πω τίποτα περισσότερο, γιατί τον περασμένο αιώνα δεν ήταν ώριμα τα πράγματα, για να δοθεί μια ολοκληρωμένη απάντηση σ' αυτό. Αρκεί μόνο να σας θυμίσω το εξής: Η Ελλάδα ακόμα και τον περασμένο αιώνα δεν ήταν όπως την παρουσιάζουν σαν μια φτωχή χώρα που δεν είχε τη δυνατότητα να σταθεί στα πόδια της.

Μην ξεχνάτε ότι είχαμε Ελληνες της διασποράς, οι οποίοι είχαν παραδάκι και οι οποίοι γύριζαν μετά την απελευθέρωση από την τουρκοκρατία. Ολοι αυτοί οι εφοπλιστές, οι έμποροι, στα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, είχαν κάνει πολλά λεφτά και με το διεθνές εμπόριο. Ηρθαν στην Ελλάδα και τοποθέτησαν τα λεφτά τους. Δεν είναι σωστό ότι η Ελλάδα ήταν η πιο φτωχή. Δεν ήταν από τις πιο πλούσιες χώρες, αλλά δεν ήταν η πιο φτωχή. Αλλά, μαζί με τους έχοντες το παραδάκι, ήρθαν και οι ξένοι. Και τι κάνανε; Ολο τον ορυκτό πλούτο της χώρας, που είχε η Ελλάδα για να φτιάξει βιομηχανία, τον λήστεψαν. Τα ξέρετε τα Λαύρια. Εφτιαξαν μεταλλευτικές επιχειρήσεις, λήστεψαν όλο τον πλούτο, τον πήραν, έχτισαν τις βιομηχανίες τους στην Ευρώπη και μετά μάς πούλαγαν και τα προϊόντα τους. Λύθηκε το αγροτικό πρόβλημα με την επανάσταση, το '21 και μετά; Οχι. Τότε ήταν αρκετά ώριμο να λυθεί, εννοείται μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Πέρασαν πολλά χρόνια. Οι τσιφλικάδες πόσο καιρό υπήρχαν στην Ελλάδα; Οταν αυτά τα προβλήματα δε λύνονται στην ώρα τους, τα παίρνουν οι επόμενες γενιές. Γι' αυτό έχει σημασία τι γίνεται σήμερα. Γιατί υποθηκεύουν για 50 και 100 χρόνια την Ελλάδα. Και μετά μας λένε, έχετε προτάσεις; Τι προτάσεις, όταν οι σημερινές αποφάσεις βάζουν ταφόπετρα για 50 χρόνια στην Ελλάδα;

Πάρτε από το '45 και μετά. Είχαμε τους Αγγλους. Αφού μας ματόβαψαν οι Αγγλοι, ήρθαν οι Αμερικάνοι. Βεβαίως, διεθνής συνεργασία χρειάζεται. Αλλά με ποιους όρους; Από το '45 και μετά, ξανά υποθηκεύτηκε η ελληνική οικονομία. Ολα αυτά τα προβλήματα, που ζει την τελευταία 20ετία ο τόπος μας, από κει έχουν την αρχή.

Τέσσερις ελευθερίες για το κεφάλαιο

Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην ΕΕ. Πιστεύω ότι είναι κοινή πεποίθηση και σ' αυτούς που είναι οπαδοί της, ότι τα αρνητικά είναι περισσότερα από τα θετικά. Για μας δεν υπάρχουν θετικά. Στον οικονομικό τομέα, στον πολιτικό τομέα, στον τομέα της δημοκρατίας. Είναι προφανές. Λέει, π.χ., η ΕΕ ποσοστώσεις στα αγροτικά προϊόντα. Με ποιο κριτήριο τα λέει; Μας λένε να παράγουμε κάτω από αυτά που έχει ανάγκη η εσωτερική μας αγορά. Και μάλιστα, μας λένε να παράγουμε λιγότερο και από αυτό που έχει ανάγκη η ΕΕ. Υπάρχουν ελλειμματικά προϊόντα και στα πλαίσια της ΕΕ.

Αλλά το πιο σημαντικό δεν είναι οι ποσοστώσεις. Το πιο σημαντικό είναι ότι η ΕΕ κατοχυρώνει τις τέσσερις ελευθερίες: Την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού. Η ελευθερία των κεφαλαίων είναι ανελευθερία για τους λαούς. Η ελευθερία εμπορευμάτων το ίδιο, γιατί παραγωγοί των εμπορευμάτων είναι οι πολυεθνικές, είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις, η ελευθερία υπηρεσιών το ίδιο. Η ελευθερία υπηρεσιών σημαίνει ιδιωτική ασφάλιση, ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτική παιδεία. Αυτή είναι η ελευθερία υπηρεσιών. Οσον αφορά την ελευθερία του εργατικού δυναμικού είναι το εξής: Ανατροπή και πάρσιμο των όποιων κατακτήσεων έχει ο εργαζόμενος. Σημαίνει πλήρης ελευθερία στην εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού.

Οταν λοιπόν υπάρχουν αυτές οι τέσσερις ελευθερίες καθιερωμένες και νομιμοποιημένες, δεν υπάρχει ελπίδα για το λαό. Δε νομίζω ότι μπορεί να πει κανείς σήμερα πως η ελευθερία του κεφαλαίου δεν είναι ασυμβίβαστη με τα εργατικά δικαιώματα! Στα πλαίσια αυτών των ελευθεριών έχουμε τα εξής: Πουλιούνται (έχει κατατεθεί νομοσχέδιο στη Βουλή) ακτές, αιγιαλοί, λιμάνια! Πουλιούνται οι γνωστές δημόσιες επιχειρήσεις που τάχα ήταν προβληματικές επειδή ήταν δημόσιες! Πραγματικά δημόσιες, βέβαια, δεν ήταν ποτέ για το λαό. Πουλιέται ο ΕΟΤ με ό,τι έχει, μαρίνες, πλαζ, όλα πουλιούνται στους ιδιώτες. Εμείς λέμε: Αν αυτά είναι ζημιογόνα και προβληματικά, γιατί τα παίρνουν οι ιδιώτες; Εχετε δει κανέναν καπιταλιστή επιχειρηματία ν' αγοράζει ζημιογόνες επιχειρήσεις; Οταν πουλιέται ο ίδιος ο ΕΟΤ, θ' αφήσουν το ΞΕΝΙΑ ανοιχτό και μάλιστα το ΞΕΝΙΑ του Ναυπλίου, που είναι τουριστική περιοχή;

Συνυπεύθυνες οι ελληνικές κυβερνήσεις

Θα πείτε, όλα αυτά προέρχονται από την ΕΕ; Οχι ακριβώς. Αυτό είναι το πλαίσιο της ΕΕ, το οποίο όμως το έχει διαμορφώσει και η ελληνική κυρίαρχη τάξη και τα κόμματά της που κυβέρνησαν, διότι η ΕΕ είναι Ελλάδα, Γερμανία, Δανία, Γαλλία κλπ., δεν είναι κάτι έξω από την Ελλάδα. Είναι ένας Οργανισμός που αποτελείται από εθνικές κυβερνήσεις. Αρα στην ΕΕ και σε αυτές τις αρνητικές εξελίξεις έχουν συμμετάσχει και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Πρώτα ήταν μόνο η ΝΔ υπέρ της ΕΕ. Τώρα είναι και το ΠΑΣΟΚ. Μα δεν είναι περίεργο. Το ΠΑΣΟΚ διέγραψε μια πορεία. Ξεκίνησε ως κόμμα που δεχόταν τις λαϊκές επιδράσεις και είχε ορισμένες θετικές διακηρύξεις, αλλά, πολύ γρήγορα, αποκαλύφθηκε ο πραγματικός του χαρακτήρας. Οτι ήταν ένα κόμμα που απλώς πρόσφερε πιο αποτελεσματική διαχείριση του ίδιου συστήματος. Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε σαν ένα μεγάλο κίνημα σε μια Ελλάδα που διψούσε για έναν αγώνα πραγματικά λαϊκό κατά της αμερικανοκρατίας και το κίνημα αυτό εξελίχθηκε σε μια διαχείριση. Εμείς σεβόμαστε τους αγώνες που έκανε ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, όπως και των άλλων κομμάτων. Αλλά δεν μπορούμε να μη δούμε ότι το ΠΑΣΟΚ συνάντησε τη ΝΔ και η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ. Και εδώ πρέπει να βγουν συμπεράσματα. Γιατί πραγματικά θα ήταν πολύ καλύτερη η κατάσταση στην Ελλάδα αν δεν υπήρχε αυτό το γεγονός.

Με ένα μεγάλο λαϊκό μέτωπο η λύση

Να έχουμε καθαρό ότι αν δεν υπάρξει αντίσταση στην Ελλάδα, ό,τι κατακτήσεις είχε ο λαός θα τις χάσει. Αλλά το κυριότερο, τα πράγματα θα πάνε χειρότερα. Για ποια λαϊκή κυριαρχία μιλάμε; Λαϊκή κυριαρχία δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα. Υπήρξε μόνο στις φάσεις της λαϊκής εξέγερσης, όπως ήταν ο απελευθερωτικός αγώνας του 1821, ο αγώνας της Εθνικής Αντίστασης '40 - '45. Εκεί μπορεί να φανεί τι σημαίνει λαϊκή κυριαρχία. Ποια λαϊκή κυριαρχία; Σήμερα ο λαός ψηφίζει και οι κυβερνήσεις κάνουν ό,τι θέλουν και κοροϊδεύουν το λαό. Αλλά το πρόβλημα που έχουμε σήμερα, το πιο σημαντικό, είναι ότι αυτή τη στιγμή θεσμοθετούνται αυτά τα πράγματα μέσα από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το θέμα είναι ότι τα ψηφίζουν οι κυβερνήσεις, τα εγκρίνουν και τα άλλα κόμματα και μετά λένε, δεν μπορούμε να πάμε κόντρα στο Σύνταγμα της ΕΕ. Μα το Σύνταγμα ποιος το έκανε; Γιατί δεν μπορείς να πας κόντρα; Οι νόμοι ανατρέπονται και τα Συντάγματα αλλάζουν. Και, αν θέλετε, πρώτα γίνονται οι κοινωνικές επαναστάσεις και οι απελευθερωτικοί αγώνες και μετά γίνονται οι νόμοι.

Αν τα συνειδητοποιήσουμε αυτά, θα βρούμε τον τρόπο να χαράξουμε μια άλλη γραμμή. Εμείς προτείνουμε: Να γίνει ένα μεγάλο λαϊκό μέτωπο στην Ελλάδα, κοινωνικό στην αρχή και πολιτικό στην πορεία, αν υπάρξουν και περισσότερες πολιτικές δυνάμεις. Αλλά έτσι και αλλιώς πρέπει να είναι ένα μέτωπο που να έχει πολιτικούς στόχους, αν θέλετε, ένα νέο ΕΑΜ, τηρουμένων των αναλογιών. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και αυτό θα πρέπει να κάνουν και οι άλλοι λαοί. Τότε μπορούμε να μιλάμε για μια διαφορετική Ευρώπη.Αλλιώς είναι καταδικασμένα τα πράγματα. Ας το πάρουμε απόφαση. Αλλοι θα πεινάνε, άλλοι μπορεί να επιζούν, αλλά θα έχουν τις συνέπειες της κατάστασης. Οπως και να το δεις το πράγμα, πολιτικά, στρατιωτικά, δημοκρατικά, οικονομικά, τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Εμείς δεν μπορούμε να χαράξουμε γραμμή για όλη την υφήλιο, αλλά μπορούμε να πούμε τι μπορεί να γίνει στην Ελλάδα. Οι Γάλλοι να πουν για τη Γαλλία κλπ. Αυτά όλα θα δημιουργήσουν ένα πανευρωπαϊκό μέτωπο. Αναμφισβήτητα καταλαβαίνετε ότι τα πράγματα δε λύνονται μόνο στην Ελλάδα. Αλλά εμείς να κάνουμε κουμάντο στην Ελλάδα. Να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση και να ανοίξουμε δρόμους βαθιών αλλαγών. Αν δεν το κάνουμε αυτό, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας θα βρεθούν πραγματικά σε καμένη γη.

Η Ελλάδα έχει δυνατότητες ν' αναπτυχθεί

Λένε ότι μετά το '45 η Ελλάδα είχε τις καταστροφές από τον πόλεμο. Αλλά ήταν η μόνη χώρα της Ευρώπης που είχε καταστροφές από τον πόλεμο; Οι χώρες που έγιναν σοσιαλιστικές, μετά την απελευθέρωση, αυτές και αν είχαν καταστροφές! Αλλά όλοι παραδέχονται ότι έγινε εκβιομηχάνιση σ' αυτές τις χώρες. Είχαν Σχέδιο Μάρσαλ αυτές οι χώρες; Είχαν αμερικάνικα κεφάλαια αυτές οι χώρες; Είχε η Πολωνία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία; Η Σοβιετική Ενωση ήταν πλήρως κατεστραμμένη. Οτι έγινε εκβιομηχάνιση δεν το αρνείται κανείς. Οτι αναπτύχθηκε η αγροτική οικονομία δεν το αρνείται κανείς. Είχαν την αμερικάνικη βοήθεια; Οχι μόνο δεν είχαν την αμερικάνικη βοήθεια, αλλά είχαν την αμερικάνικη επίθεση. Αλλες χώρες πιο υποανάπτυκτες, επίσης, στάθηκαν στα πόδια τους. Η Κούβα σήμερα, που βρίσκεται σε πλήρη αποκλεισμό, χωρίς να υπάρχει σοσιαλιστικό σύστημα, χωρίς να υπάρχει Σοβιετική Ενωση, πώς κρατάει στα πόδια της; Εγώ δε λέω να μείνει μόνη της η Ελλάδα. Αλλά θέλω να πω, ότι η λογική που επικράτησε μετά το '45 είναι "μπείτε σκύλοι αλέστε"! Δώστε τα πάντα στο ξένο κεφάλαιο και μετατρέψτε την Ελλάδα σε παράρτημα των αμερικανικών, των αγγλικών, γαλλικών, των γερμανικών πολυεθνικών γιατί δεν μπορούμε να σταθούμε μόνοι μας! Ολα ήταν δικαιολόγηση για να παραδοθεί η Ελλάδα και στο εγχώριο και στο ξένο κεφάλαιο.

Η Ελλάδα έχει δυνατότητες. Εχει αγροτική οικονομία, έχει τομείς της βιομηχανίας, φυσικό πλούτο, μεταλλουργία, που, αν θέλετε, η μεταλλουργία στην Ελλάδα μπορούσε να γίνει βάση για την ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας. Αλλά δε μας άφησαν. Ηρθαν εδώ τα ξένα κεφάλαια και αποφάσισαν τι θ' αναπτυχθεί, πώς θ' αναπτυχθεί. Σε ποιους τομείς. Και βεβαίως η ανάπτυξη ήταν κοντόφθαλμη στην Ελλάδα. Είχαμε μια άνοδο, είχαμε μια βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, αλλά τι ανάπτυξη είχαμε στη δεκαετία του '60 και του '50 με ένα εκατομμύριο μετανάστες; Τέτοια ανάπτυξη! Ομως σε άλλες χώρες, σοσιαλιστικές, υπήρχε έλλειψη εργατικών χεριών, δούλευαν οι συνταξιούχοι, εθελοντικά! Η ανάπτυξη ήταν πάντα τι καθόριζε η πλουτοκρατία του τόπου μας και το ξένο κεφάλαιο.

Να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις

Ποια είναι η δική μας θέση: Εμείς λέμε ότι μια χώρα, είτε ανήκει σ' ένα διεθνή Οργανισμό όπως είναι η ΕΕ, είτε γενικά συμμετέχει ενεργητικά στη διαδικασία διεθνοποίησης, δεν μπορεί να το κάνει αυτό αν, πριν απ' όλα, δεν κινητοποιήσει και τις δικές της δυνάμεις, το δικό της οικονομικό δυναμικό, είτε έχει σχέση με τη βιομηχανία, τη βιοτεχνία, την αγροτική οικονομία. Και βεβαίως, όταν λέμε να αναπτύξει, εννοούμε να διευθύνει όλη αυτή την πορεία ο λαός και να ανήκουν τα αποτελέσματα της ανάπτυξης στο λαό. Δεν μπορεί μια χώρα να σταθεί, αν αναπτύσσει μόνο ορισμένους τομείς και τελικά αν λειτουργεί μόνο και μόνο για να δίνει φτηνά προϊόντα στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και αυτές να κάνουν την Ελλάδα χώρα εξαγωγής. Ξέρετε τι κάνουν οι ξένοι; Παίρνουν από δω την πρώτη ύλη ή τη μισοεπεξεργασμένη, κατασκευάζουν στα δικά τους εδάφη βιομηχανικά προϊόντα και μετά μας πουλάνε διπλά και τριπλά, δηλαδή τα προϊόντα που εμείς σε ένα μέρος κατασκευάσαμε! Οτι τα ελληνικά προϊόντα κοστίζουν πιο ακριβά από τα ξένα είναι παραμύθια.Το πρώτο πράγμα που λέμε εμείς σαν Κόμμα, είναι ότι η χώρα μας δεν μπορεί να σταθεί σαν παράρτημα των πολυεθνικών. Θα πείτε, γιατί γίνεται αυτό; Δεν είναι μόνο οι ξένοι που μας το επιβάλλουν, αλλά είναι και ηκυρίαρχη τάξη της χώρας μας και το μεγάλο κεφάλαιο που έχει συνδέσει τα συμφέροντά του με τους ξένους.Π. χ. στην Ελλάδα, τη φτωχή όπως λένε, που δεν μπορεί τάχα να σταθεί μόνη της, έχουμε Ελληνες επιχειρηματίες που είναι μέσα στη λίστα των 50 - 60 και 100 μεγαλύτερων επιχειρηματιών του κόσμου. Αυτοί οι Αγγελοπουλαίοι, που κλείνουν τη "Χαλυβουργική", έχουν επιχειρήσεις στις ΗΠΑ και αλλού.

Οι Ελληνες επιχειρηματίες έχουν επιχειρήσεις στις μητροπόλεις των καπιταλιστικών χωρών. Πώς γίνεται αυτό; Οι Ελληνες εφοπλιστές και το εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι στις πρώτες θέσεις, τρίτη ή τέταρτη είναι η Ελλάδα! Μάλιστα στη δύναμη δεν υπολογίζονται τα πλοία με ξένη σημαία! Είναι μεγάλη παγκόσμια δύναμη στο χώρο των εφοπλιστών. Στην Ελλάδα υπάρχει πλούτος. Συσσωρεύεται. Πάρτε τις εξαγορές και συγχωνεύσεις επιχειρήσεων που γίνονται. Πού βρίσκονται τόσα λεφτά και αγοράζει ο ένας την επιχείρηση του άλλου; Η ΦΑΓΕ λέγεται ότι αγοράζει τον ΜΙΜΙΚΟ, αγοράζει επιχείρηση κρουασάν. Πού βρίσκονται αυτά τα λεφτά; Η Ελλάδα φτωχή, ο λαός φτωχός, αλλά οι επιχειρηματίες πλούσιοι. Σημαίνει ότι βγαίνει χρήμα στην Ελλάδα. Υπάρχουν πόροι στην Ελλάδα. Μια επιχείρηση που κλείνει, σημαίνει ότι τα κέρδη συγκεντρώνονται σε λιγότερους. Δεν είναι φτωχή η Ελλάδα, τη ληστεύουνε.

Η άποψη που λέει, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να παρά να υποτάσσεται στους διεθνείς Οργανισμούς, είναι μια θέση που συμφέρει την πλουτοκρατία του τόπου μας. Οντως, η πλουτοκρατία του τόπου μας δεν μπορεί να κάνει χωρίς την ΕΕ, τους διεθνείς Οργανισμούς, γιατί θέλει την πολιτική τους στήριξη. Εχει και πολιτικά και οικονομικά οφέλη.Η δική μας θέση είναι η εξής: Η Ελλάδα μπορούσε να σταθεί και έπρεπε να σταθεί και έξω, χωρίς να μπει στην ΕΕ. Καθαρά πράγματα. Οταν εμείς λέγαμε "όχι "στην ΕΕ, δεν υπήρχε η σημερινή κατάσταση, υπήρχαν οι σοσιαλιστικές χώρες, υπήρχαν οι αδέσμευτες χώρες, υπήρχε ένας ολόκληρος κόσμος που μπορούσαμε να ζήσουμε σε συνεργασία μαζί τους. Σοσιαλιστική δε θα ήταν η Ελλάδα, αλλά μπορούσε να έχει αλισβερίσια. Τότε έλεγαν όχι. Σήμερα λένε ότι δεν μπορούμε μόνοι μας, γιατί δεν υπάρχουν οι σοσιαλιστικές χώρες! Τότε που υπήρχαν τι λέγανε; Λέγανε να μπούμε. Η ουσία είναι διαφορετική. Δεν έπρεπε καν να μπει η Ελλάδα. Αν η Ελλάδα είχε αναπτυχθεί, με τις δυνατότητες που υπήρχαν, ήδη θα άντεχε πολύ καλύτερα σήμερα τη διεθνή κρίση. Θα είχε βιομηχανία, αγροτική οικονομία. Αφού τα λήστεψαν όλα, παραδέρνει και σε μεγαλύτερες δυσκολίες.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ