Την κατηγορηματική αντίθεση του ΚΚΕ, σε πρωτόκολλο για την παροχή διευρυμένων δυνατοτήτων εφαρμογής του "δικαίου" της Συνθήκης Σένγκεν, εξέφρασε χθες ο βουλευτής του Κόμματος, Μπάμπης Αγγουράκης,στη σύντομη συζήτηση που προηγήθηκετης συζήτησης του νομοσχεδίου για τη φορολογία των αυτοκινήτων.

Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τα προβλεπόμενα του πρωτοκόλλου τα οποία εισηγήθηκε για ψήφιση στη Βουλή ο υπουργός Εξωτερικών, δίνεται η δυνατότητα στα κράτη - μέλη, χωρίς έγκριση των εθνικών Κοινοβουλίων να αλλάζουν τις αρμοδιότητες των φορέων (αστυνομία ή άλλες υπηρεσίες) εφαρμογής της Συνθήκης Σένγκεν αφού όπως χαρακτηριστικά αναφέρει "από εδώ και στο εξής θα μπορούν τα συμβαλλόμενα μέρη να ορίζουν τα ίδια χωρίς τροποποίηση εκείνα τα όργανα τα οποία είναι επιφορτισμένα για την εφαρμογή της συνθήκης". Μέχρι σήμερα προβλεπόταν ότι αν κάποιο κράτος ήθελε να ορίσει μια άλλη αρχή, χρειαζόταν να υπάρξει διαπραγμάτευση συνολικά της συνθήκης.

Παίρνοντας το λόγο ο Μπάμπης Αγγουράκης σημείωσε ότι "η αντίθεσή μας δε στηρίζεται μόνο στη συνθήκη αυτή καθεαυτή", αφού όπως είπε το εν λόγω πρωτόκολλο αποτελεί "ρύθμιση αντιδημοκρατική" αφού μεταξύ άλλων προβλέπει ότι για την "παρακολούθηση υπόπτων από το ένα κράτος στο άλλο" αν υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις, τότε δε χρειάζεται η άδεια του κράτους όπου θα συνεχιστεί η παρακολούθηση. Παράλληλα αναρωτήθηκε αν "είναι δυνατόν η ανάθεση τέτοιων λειτουργιών να γίνεται χωρίς την ενημέρωση των εθνικών κοινοβουλίων;", προσθέτοντας ότι το μόνο πλέον που χρειάζεται είναι η συνεννόηση μεταξύ των κυβερνήσεων.

Ειδική επιτροπή με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων θα συσταθεί στη Βουλή, προκειμένου να επεξεργαστεί το νομοσχέδιο για την κύρωση της Συνθήκης του Αμστερνταμ. Η ειδική επιτροπή θα συσταθεί, επειδή στην επεξεργασία της εμπλέκονται, τόσο η Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας, όσο και η Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Η συζήτηση της συνθήκης στην Ολομέλεια της Βουλής αναμένεται να γίνει στα τέλη Γενάρη ή στις αρχές Φλεβάρη.

Τις αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης του κ. Σημίτη για εσπευσμένη και με κατεπείγουσα διαδικασία προώθηση προς ψήφιση στη Βουλή, της Συνθήκης του Αμστερνταμ καταγγέλλει, με δηλώσεις του, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ Δ. Τσοβόλας και ζητάει να διεξαχθεί δημοψήφισμα. Ετσι μετά το ΚΚΕ, που είχε ταχθεί από την αρχή υπέρ της διενέργειας δημοψηφίσματος για τις Συνθήκες Μάαστριχτ και την αναθεωρημένη Συνθήκη του Αμστερνταμ, άλλο ένα κόμμα της Βουλής θέτει το ζήτημα της διενέργειας δημοψηφίσματος.

Χαρακτηριστικά, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ σημειώνει: "Τέτοιου είδους πρακτικές στη διαδικασία κύρωσης της συγκεκριμένης Σύμβασης, η οποία θίγει θεμελιώδη δικαιώματα του ελληνικού λαού, αναθεωρεί, στην ουσία, θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος, των οποίων η αναθεώρηση δεν επιτρέπεται ούτε και από την Αναθεωρητική Βουλή και υποθηκεύει το μέλλον της χώρας μας και του λαού, περιορίζοντας ακόμη και τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα" και καταλήγει ότι το κόμμα του "ζητεί τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, αφού προηγηθεί ουσιαστική και πολύπλευρη ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών, για το περιεχόμενο της Σύμβασης του Αμστερνταμ, γιατί μόνον ο κυρίαρχος λαός μπορεί να εγκρίνει μια τόσο μεγάλης εθνικής σημασίας Συνθήκη, η οποία θα αλλοιώσει και τα χαρακτηριστικά του ελληνικού πολιτισμού και του ελληνικού λαού".

Κεντρική θέση στη Συνθήκη του Αμστερνταμ κατέχει το κεφάλαιο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας. Εξάλλου, η προσπάθεια διαμόρφωσης κοινής εξωτερικής πολιτικής αποτελεί κεντρικό στόχο των αρχιτεκτόνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης μιας και θεωρούν ότι εδώ βρίσκεται ο "σκληρός πυρήνας" της εθνικής κυριαρχίας των κρατών - μελών.

Το αποτέλεσμα, όπως αποτυπώνεται στο κείμενο της Συνθήκης βρίσκεται αρκετά πίσω από τους σχεδιασμούς, τις επιδιώξεις και τις ελπίδες των κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά σημεία που δεν πρέπει να υποτιμηθούν, όπως παραδείγματος χάριν η θεσμοθέτηση ενός εκφραστή και διαχειριστή της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, του γενικού γραμματέα του Συμβουλίου, αλλά και η θεσμοθέτηση στρατιωτικών επεμβάσεων "ανθρωπιστικού" χαρακτήρα τύπου "Πέτερσμπεργκ", δηλαδή "ανθρωπιστικές αποστολές", "διαχείριση κρίσεων", "αποκατάσταση, διατήρηση της ειρήνης" κλπ.

H κυβέρνηση και παρά το γεγονός ότι η προώθηση της ΚΕΠΠΑ απαιτεί την εκχώρηση σημαντικών εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων προσπάθησε να δικαιολογήσει τη θέση της και υποστήριξε ότι έτσι εξασφαλίζει την εγγύηση των συνόρων της χώρας από τους Ευρωπαίους "εταίρους". Ομως στη Συνθήκη δεν υπάρχει καμιά συγκεκριμένη αναφορά, αντίθετα η ΕΕ συνέβαλε στην εκδήλωση αποσχιστικών τάσεων και υποστήριξε αλλαγές συνόρων όπως στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας. Εξάλλου, είναι γνωστές οι θέσεις που διατυπώνουν οι "εταίροι" τόσο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις όσο και για το Κυπριακό, θέσεις που κάθε άλλο παρά εγγύηση των συνόρων συνιστούν.

Οσον αφορά στο πραγματικό περιεχόμενο της ΚΕΠΠΑ πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό εκφράζει την πρόθεση των κυρίαρχων δυνάμεων της ΕΕ, να επιβάλλουν την ηγεμονία τους με την ταυτόχρονη αποδυνάμωση του διεθνούς ρόλου των μεμονωμένων κρατών. Εννοείται ότι οι συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης δεν είναι ίδιες για όλα τα κράτη. Παραδείγματος χάριν, ενώ για τη Γερμανία η υλοποίηση της ΚΕΠΠΑ οδηγεί στην πλήρη κυριαρχία, για την Ελλάδα οδηγεί σε υποτέλεια με απεμπόληση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτό, εξάλλου, είναι ένα από τα αποτελέσματα της ανισόμετρης ανάπτυξης, αλλά και των σχέσεων κυριαρχίας απ' τη μια και υποταγής από την άλλη.

Για να γίνει κατανοητό πώς θα λειτουργεί η ΚΕΠΠΑ διαβάζουμε από τη Συνθήκη του Αμστερνταμ ότι οι "κοινές στρατηγικές" θα αποφασίζονται ομόφωνα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Για την κοινή δράση στην εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (που αποτελείται από τους ηγέτες των κρατών - μελών) αποφασίζει αν ένα θέμα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο κοινής δράσης. Οταν το εγκρίνει ορίζει την ακριβή της εμβέλεια, τους γενικούς και ειδικούς στόχους, τα μέσα, τις διαδικασίες και τους όρους.

Στη συνέχεια, την προώθηση της κοινής δράσης την αναλαμβάνει το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών που αποφασίζει με πλειοψηφία.Η ΚΕΠΠΑ περιλαμβάνει το σύνολο των θεμάτων που αφορούν στην ασφάλεια της ΕΕ μαζί καιτη διαμόρφωση στην πορεία μιας κοινής αμυντικής πολιτικής.

Η αρχή της "ευελιξίας" που περιλαμβάνεται στη Συνθήκη του Αμστερνταμ αφορά και στην αλλαγή του τρόπου λήψης των αποφάσεων. Συγκεκριμένα τη θέση του "βέτο" που ουσιαστικά καταργείται παίρνει η "εποικοδομητική αποχή" για αποφάσεις στρατηγικής σημασίας. Ετσι εκεί που πριν χρειαζόταν ομοφωνία τώρα θα αποφασίζει η πλειοψηφία, εφόσον το κράτος που έχει αντίρρηση μπορεί να μη συμμετέχει σ' αυτή τη δράση.

Μπορεί να κάνουμε χρόνια για να δούμε την Ευρωπαϊκή Ενωση με μια Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, μπορεί και να μη γίνει ποτέ, καθώς οι αντιθέσεις ακόμα και μεταξύ των κυρίαρχων δυνάμεων είναι αδύνατον να γεφυρωθούν, όμως σ' αυτή τη διαδικασία για χώρες όπως η Ελλάδα το μέλλον μόνο ένταση της εξάρτηση και της υποτέλειας μπορεί να σημαίνει.

Δ. Π.