Λίγες μόλις μέρες μετά την πρωτοφανή επιχείρηση τρομοκρατίας που απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα, με αφορμή το διαγωνισμό που καταργούσε την επετηρίδα διορισμού των εκπαιδευτικών, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στη Βουλή και μίλησε για την παιδεία σα να μη συνέβησαν ποτέ αυτά τα γεγονότα.

Επιχείρησε με μία ακαδημαϊκού χαρακτήρα ομιλία να παρακάμψει τα σοβαρά αυτά προβλήματα και αρκέστηκε να αναφερθεί γενικόλογα και θεωρητικά στα θέματα της παιδείας σαν να μη είναι ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης που με τα αντιεκπαιδευτικά της μέτρα έχει αναστατώσει το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας.

Μάλιστα επιχείρησε να εμφανίσει την εικόνα ότι η κυβέρνησή του ακολουθεί μια "προοδευτική πολιτική", σε αντίθεση με τη "νεοφιλελεύθερη ιδεολογία"!

Είπε χαρακτηριστικά ο Κ. Σημίτης: "Κεντρική σκέψη που επικράτησε τα τελευταία χρόνια είναι ο περιορισμός της κρατικής χρηματοδότησης, η ενίσχυση της ταξικότητας, της επιλεκτικότητας του εκπαιδευτικού συστήματος, η σκέψη ότι στο εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να μεταφέρουμε στοιχεία της αγοράς".

Παρά το γεγονός ότι η παραπάνω αποστροφή "φωτογραφίζει" πλήρως την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική με μία σειρά συγκεκριμένα μέτρα, ο πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι τα παραπάνω τα προωθεί η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία και αντίθετα η κυβέρνησή του, ακολουθώντας το "προοδευτικό ρεύμα", "στηρίζει την αρχή της δημόσιας παιδείας"!

Ο πρωθυπουργός είπε ότι η κυβέρνησή του έχει πάρει μία σειρά πρωτοβουλίες που εισάγουν τη μεταρρύθμιση στην ελληνική εκπαίδευση και σαν τέτοιες ανέφερε το ολοήμερο νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο, τα σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, το ενιαίο Λύκειο, την Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση, την ανοιχτή ευέλικτη παρέμβαση στα Τριτοβάθμια Ιδρύματα και τις ρυθμίσεις που αφορούν τους δασκάλους και τους καθηγητές.

Αναφέρθηκε στην κατάργηση της επετηρίδας χαρακτηρίζοντάς τη "γενναία απόφαση" και ισχυριζόμενος ότι η διατήρησή της ήταν "αναχρονισμός", παρόλο που όπως αναγνώρισε υπάρχουν "σε ορισμένες περιπτώσεις δυσκολίες εφαρμογής" του "νέου" συστήματος. Μάλιστα ισχυρίστηκε ότι η κατάργηση της επετηρίδας επιδοκιμάζεται "από τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού".

Δίνοντας ξεκάθαρα το στίγμα της πολιτικής του είπε ότι "η πανεπιστημιακή μόρφωση παντού αλλού στις αναπτυγμένες κοινωνίες δεν είναι διασυνδεμένη με την επαγγελματική θέση" κάτι που θέλει να εφαρμόσει πλήρως και στη χώρα μας.

Προανήγγειλε τη θέσπιση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών και είπε ότι μέσα στον επόμενο χρόνο η κυβέρνηση θα καταθέσει ένα σχέδιο νόμου "για την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση και για την αναμόρφωσή της".

Διαστρέφοντας πλήρως την οικτρή πραγματικότητα της υποχρηματοδότησης της παιδείας, που τη βιώνουν καθημερινά δάσκαλοι, μαθητές και γονείς, είπε ότι "κάθε χρόνο αυξάνονται οι δαπάνες για την παιδεία και η χρηματοδότηση ξεπερνά το 1 τρισ. δρχ. κάθε χρόνο για την πενταετία από το 1996 μέχρι και το 2000". Αυξημένο βλέπει ο πρωθυπουργός και τον αριθμό των εκπαιδευτικών που θα διοριστούν, όπως επίσης και τον αριθμό των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Την ίδια στιγμή που είναι πασιφανές ότι με το νέο σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα αυξηθεί περαιτέρω η παραπαιδεία, ο πρωθυπουργός είπε ότι με τη "μεταρρύθμιση" "καταργούμε ένα πολυδάπανο σύστημα για το μαθητή και την οικογένειά του που οδηγεί στα φροντιστήρια και στα ιδιαίτερα".

"Εντείνεται η διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα του σχολείου της γνώσης. Αναδεικνύεται ως βασικό στοιχείο των σύγχρονων αναγκών η κατάρτιση, σε βάρος της σφαιρικής μόρφωσης, που αποτελεί προϋπόθεση για την οικοδόμηση της όποιας κατάρτισης.

Η προτεραιότητα δίνεται στην επαγγελματική κατάρτιση για τις ανάγκες της αγοράς και των νόμων του κέρδους, του ανταγωνισμού ανάμεσα στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτή είναι η ουσία, πίσω από τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης και τις αλλαγές που φέρνει στο λύκειο και στο εξεταστικό σύστημα.

Τα μέτρα της κυβέρνησης βασίζονταιστην ιδέα της ΕΕ ότι πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στην επαγγελματική κατάρτιση, ως το μεγάλο κατόρθωμα της... "κοινωνίας των πληροφοριών", πράγμα που έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές και την πρακτική της ανθρωπιστικής παιδείας, που είναι και η μόνη παιδεία που μπορεί να αξιοποιήσει σωστά και τις πληροφορίες, την πληροφορική, αφού η έννοια της ανθρωπιστικής παιδείας απαιτεί την ολόπλευρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας. Η πληροφορία δεν είναι μόρφωση, σημασία έχει η μόρφωση που αξιοποιεί την πληροφορία και τη βλέπει κριτικά και δημιουργικά.

Παλιότερα είχαμε τον χωρισμό της γενικής εκπαίδευσης από τη μια και της τεχνικής - επαγγελματικής κατάρτισης από την άλλη. Σήμερα παραμένει το δίδυμο αλλά υφίσταται μια νέα τροποποίηση. Από τη μια η γενική εκπαίδευση με το γενικό λύκειο και από την άλλη η επαγγελματική κατάρτιση. Αντί για τεχνική, δηλαδή επαγγελματική κατάρτιση γίνεται λόγος για επαγγελματική. Η μετονομασία δεν είναι τυχαία και γι' αυτό και εμείς ασχολούμαστε με τα ονόματα.

Η διάκριση ανάμεσα στη γενική και τεχνικο-επαγγελματική εκπαίδευση απηχούσε επιδράσεις του παρελθόντος, τη διαίρεση μεταξύ πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας. Αντανακλούσε, όμως, και τους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση. Το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι ουδέποτε οι δύο αυτές μορφές εκπαίδευσης ήταν ισότιμες. Η τεχνικο-επαγγελματική ήταν ο φτωχός συγγενής, απευθυνόταν κυρίως στα παιδιά των εργατικών λαϊκών στρωμάτων.

Σήμερα, η κυβέρνηση μιλά για το "ΕΝΙΑΙΟ" λύκειο διαφοροποιημένο από το προηγούμενο γενικό λύκειο, με διάκριση ανάμεσα στην τεχνολογική κατεύθυνση, στη θεωρητική και θετική. Μια διάκριση που δε στηρίζεται σε πραγματικά επιστημονικά δεδομένα, αλλά μόνο σε κοινωνικά, με την έννοια ότι προσαρμόζεται στις αντιλήψεις για την αγορά εργασίας.

Την ώρα που ο χρόνος στην κάθε μορφή σχολικής εκπαίδευσης δεν επαρκεί για να καλύψει το πρόγραμμα - ύλη που απαιτείται για τη διαμόρφωση ενός ενιαίου υπόβαθρου γνώσεων, πώς θα χωρέσει στον ίδιο χρόνο διπλό περιεχόμενο, δηλαδή και γενική μόρφωση και επαγγελματική;

Μπορεί να χωρέσουν όλα αν υποβαθμιστεί η σύγχρονη γνώση και μετατραπεί σε κάποιες αποσπασματικές πληροφορίες, σε μια γνώμη λίγο από όλα και τίποτε.

Εμείς πιστεύουμε στον ενιαίο χαρακτήρα της αγωγής, ο υποχρεωτικός κορμός της εκπαίδευσης πρέπει να φτάσει τα 18 χρόνια. Ο τύπος του σχολείου να είναι ένας. Βεβαίως, χρειάζεται και η διαφοροποιημένη εκπαίδευση, αλλά πάνω σε έναν ενιαίο κορμό.

Για να λειτουργήσει ο ενιαίος τύπος σχολείου δεν πρέπει να υπάρχει ο παράλληλος ιδιωτικός, που ασύδοτα και ανεξέλεγκτα διαμορφώνεται σαν ένα παράλληλο κύκλωμα με διάφορους τύπους. Γενικότερα δε συμφωνούμε να υπάρχουν εξειδικευμένα σχολεία έξω από τον κορμό του ενιαίου γενικού σχολείου. Στα πλαίσια του ενιαίου γενικού σχολείου να υπάρχει δυνατότητα και διαφοροποίησης των γνώσεων με επιλογές, χωρίς να αποβαίνει σε βάρος της γενικής μόρφωσης. Δε συμφωνούμε, επίσης, με τη μετατροπή του Λυκείου σε μια ιδιαίτερη βαθμίδα που έχει σαν σκοπό την προετοιμασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια και τίποτε άλλο. Ισα - ίσα το Λύκειο πρέπει να αναπτύσσει το νέο άνθρωπο όχι με τη λογική της πρόσθεσης νέων γνώσεων, αλλά της παροχής ανώτερων γνώσεων και κυρίως με την κατάκτηση της ικανότητας να τις επεξεργάζεται και να τις χρησιμοποιεί.

Αλλο πρόβλημα είναι ο διαχωρισμός σε επικαθήμενα τμήματα (δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο), που αντιπροσωπεύουν βαθμίδες και μορφές εκπαίδευσης, που έχουν αναπτυχθεί σε προηγούμενα στάδια της κοινωνικής ανάπτυξης, και σήμερα έχουν ξεπεραστεί".

"Για να αποκτήσουν τα παιδιά τον επίζηλο τίτλο του πτυχιούχου πανεπιστημίου πρέπει να δώσουν 17 γραπτές εξετάσεις στη Β και Γ λυκείου. Δεν πρόκειται να αλλάξει η στατιστική των επιδόσεων, επειδή αντί να δίνουν στα ΑΕΙ - ΤΕΙ θα δίνουν εξέταση μέσα στο Λύκειο. Οι εξετάσεις μένουν εξετάσεις, θα χάσουν μάλιστα το νόημά τους, η βαθμοθηρία θα είναι το κύριο, τα φροντιστήρια θα πολλαπλασιαστούν. Οι προσωπικές εξαρτήσεις από τον καθηγητή επίσης. Οι δέσμες θα τελειώσουν, αλλά τα δεσμά θα γίνουν πολύ περισσότερα".

"Βεβαίως οι σκέψεις για το καίριο αυτό πρόβλημα είναι αναπόσπαστα δεμένες με τη γενικότερη θέση μας για ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας που συγκρούεται με την πολιτική και την πρακτική διασφάλισης των καπιταλιστικών κερδών.

Αν η γενική μόρφωση που παράγεται στο 12χρονο λύκειο είναι ολοκληρωμένη, αν βοηθά στην καταξίωση της εργασίας, αν ακόμα υπάρχει εξοικείωση με τη χρήση μηχανών και εργαλείων, αν δηλαδή ενσωματωθούν ορισμένα στοιχεία που βοηθούν να επιλέγεται ο επαγγελματικός προσανατολισμός, στα 18, τότε είναι ώριμα τα πράγματα.Τότε είναι δυνατό η επαγγελματική εξειδίκευση να γίνεται σε μια σύγχρονη διαδικασία που πραγματοποιείται στο χώρο εργασίας για ορισμένα βεβαίως επαγγέλματα. Η μαθητεία είναι αποτελεσματικός τρόπος για την ειδίκευση, μπορεί να οργανωθεί μέσα από το κρατικό σχολικό σύστημα, μέσα από δημόσιες επαγγελματικές σχολές με δωρεάν διδακτικά προγράμματα, που θα αποτελούν υποχρεωτικά τη βάση της σύμβασης με ένα εργοστάσιο, συνεταιρισμό, ξεκινώντας από τις δημόσιες επιχειρήσεις και τους δήμους. Οι σχολές αυτές θα πρέπει να είναι προέκταση της 12χρονης, βεβαίως δε θα ανήκουν στην τριτοβάθμια".

"Κατ' αρχήν για κάποιο διάστημα, σύμφωνα με την πρόθεση και την επιλογή της κυβέρνησης, θα διατηρηθεί ο δωρεάν χαρακτήρας της υπάρχουσας υποδομής και λειτουργίας, αν και με την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΚ η βελτίωση της υποδομής θα μετατραπεί σε εμπόρευμα.

Στο βαθμό όμως θα εισάγονται - με βάση τις ανάγκες της αγοράς και όχι του λαού και της παιδείας του - κάποιες αποκαλούμενες σύγχρονες μορφές, αυτές θα έχουν ανταποδοτική εισφορά, δηλαδή πληρωμή από τον χρήστη, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα άμεσα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είναι προφανές ότι το επόμενο στάδιο, σύμφωνα και με τη "Λευκή Βίβλο", που αποτελεί ευαγγέλιο για την κυβέρνηση, έστω και αν αποφεύγει να το πει, είναι η επέκταση των λεγόμενων σύγχρονων μορφών εκπαίδευσης σε όσο γίνεται μεγαλύτερο τμήμα του εκπαιδευτικού συστήματος.

- Η κυβέρνηση σκοπεύει, δηλαδή, να δώσει προβάδισμα στις λεγόμενες παράλληλες δράσεις, που τελικά θα κάνουν το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα ακόμα πιο αναποτελεσματικό, αναξιόπιστο και επομένως ευάλωτο.

- Είναι βέβαιο ότι τα επόμενα χρόνια, αν το χέρι του λαού δε σταματήσει την κυβερνητική πολιτική και τις παραλλαγές της, θα μεταφερθούν δημόσιοι τομείς στον ιδιωτικό, θα του προσφερθούν ως χώρος δράσης.

- Η ίδρυση των ΙΕΚ στο πρόσφατο παρελθόν, με ντιρεκτίβα των Βρυξελλών, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα "ανταγωνισμού" ανάμεσα στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Στην Αττική π. χ. ιδρύθηκαν 5 δημόσια, ενώ δόθηκαν 50 άδειες σε ιδιωτικά.

- Στις νέες δράσεις ανήκει η ελεγχόμενη από το μεγάλο κεφάλαιο τηλεκπαίδευση. Σ' αυτή τη μοίρα θα περάσει η εκπαίδευση εξ αποστάσεως. Εκτός των άλλων, με τις λεγόμενες νέες δράσεις θα ενισχυθεί η ατομική και εκλεκτική πρόσβαση στη γνώση, με κριτήριο την οικονομική κατάσταση του χρήστη, τη μορφωτική του βάση. Εκτός των άλλων θα ενταθεί η απομόνωση, θα εξασθενίσει ακόμα περισσότερο η συλλογική επικοινωνία, κάτι που το θέλουν όλοι εκείνοι που φοβούνται το λαϊκό αγώνα, και επιδιώκουν την περίφημη κοινωνική συνοχή, δηλαδή τη συνοχή με βάση την κυριαρχία του κέρδους και της πιο απάνθρωπης εκμετάλλευσης".

"Το πρόβλημα είναι τι περιεχόμενο έχει αυτή η κατεύθυνση, αυτός ο στόχος, τι πραγματικά είναι και όχι τι φαίνεται.

Δεν είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια να διευρυνθεί ο ορίζοντας της εκπαίδευσης. Αλλωστε, η διεθνοποίηση της γνώσης είναι κάτι το αντικειμενικό και απόλυτα επιθυμητό, αναγκαίο. Καλό είναι να υπάρχει θεώρηση και συνείδηση ότι υπάρχει και κοινή ιστορία, ακόμα και κοινοί πρόγονοι ανάμεσα στους λαούς, κοινοί αγώνες και δραστηριότητες. Η λεγόμενη ευρωπαϊκή διάσταση της παιδείας, οι ανταλλαγές και συνεργασίες αλλού αποσκοπούν και όχι, βεβαίως, στη συνείδηση της κοινότητας των συμφερόντων των λαών.

Στοχεύουν στην εξοικείωση με τους νόμους της αγοράς, με τις ανάγκες των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, στοχεύουν στη διαμόρφωση μιας ενιαίας ισοπεδωτικής και πανευρωπαϊκά χειραφετημένης δουλικής συνείδησης και συμπεριφοράς. Στοχεύουν στην εμπέδωση της αντίληψης ότι είναι αναχρονισμός να σκέφτεσαι με κριτήριο τι συμφέρει τον τόπο σου, τη χώρα σου, ότι το ευρωπαϊκό είναι το κύριο. Το δίλημμα εθνικό ή ευρωπαϊκό συμφέρον στη λογική της ΕΕ εμφανίζεται ως αντιφατικό και κυρίως ξεπερασμένο για ευνόητους λόγους".

"Η ζωή καθημερινά αναδείχνει ότι ο αγώνας για βαθιές αλλαγές στην παιδεία, σε όφελος του λαού για δημόσια δωρεάν, αναβαθμισμένη ποιοτικά εκπαίδευση, χωρίς φραγμούς και εμπόδια, είναι άμεσα δεμένος με την πάλη εναντίον των μονοπωλίων και των δεσμεύσεων που έχουν υπογράψει κυβερνήσεις και κόμματα. Δεσμεύσεις που καταφανώς σήμερα συγκρούονται με τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Είναι στενά δεμένος με τον αγώνα για ένα άλλο δρόμο κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης, που στον πυρήνα του δε θα βρίσκεται η λογική πώς θα μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους οι λίγοι, αλλά πώς θα επιτευχθεί η ευημερία όλων, πώς θα μπει φραγμός και θα υπάρξει ρήξη με τις πολυεθνικές, συνολικά με τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου.

Γι' αυτό πιστεύουμε και παλεύουμε, η κατεύθυνση, το περιεχόμενο και οι όροι εκπαίδευσης των νέων ανθρώπων του λαού μας να μην καθορίζονται από την "ιδιωτική πρωτοβουλία". Να μην αποτελεί ευθύνη μόνο κάποιων "ειδικών", αλλά να γίνει υπόθεση της νεολαίας και του λαού μας.

Ο αγώνας αυτός σήμερα πρέπει να συμπεριλάβει το πρόβλημα της δημοκρατίας, τον αγώνα κατά της κρατικής καταστολής και βίας, κατά του αντικομμουνισμού".

O προτάσεις του ΚΚΕ για την Παιδεία είναι συγκεκριμένες και βαθιές και σε καμία περίπτωση δε χωράνε στην πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, τόνισε στην παρέμβασή του στη χθεσινή συζήτηση ο βουλευτής του ΚΚΕ Απ. Τασούλας.

Υπογράμμισε ότι η εκπαίδευση πρέπει να προσφέρει και γνώση και μόρφωση, που είναι αυθύπαρκτες αξίες και πρέπει επίσης να βοηθάει την ανάπτυξη της χώρας προς όφελος του λαού. Ομως, συνέχισε, η εκπαίδευση πρέπει να δίνει και δουλιά σε όσους αποκτούν κάποιο πτυχίο.

Αντίθετα με τα παραπάνω, τόνισε, η κυβέρνηση θέλει την εκπαίδευση για να περάσει τη δική της πολιτική και να προσαρμόσει την Παιδεία σε αυτό που ονομάζει μονόδρομο, στην "παγκοσμιοποίηση", με αποτέλεσμα να ακολουθεί και στην Παιδεία μία επιζήμια πολιτική για την πορεία του τόπου.

Με βάση τα παραπάνω, η κυβέρνηση επιτίθεται με βιαιότητα στη σημερινή εκπαιδευτική κατάσταση, χτυπώντας το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της, αλλά και την καθολικότητά της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα προγράμματα σπουδών επιλογής στα πανεπιστήμια που αυτόν ακριβώς το σκοπό εξυπηρετούν. Η "Αχίλλειος Πτέρνα" της πολιτικής σας είπε ο Α. Τασούλας είναι η εξής: Από τη μία λέτε ότι οι δικηγόροι, οι μηχανικοί, οι γιατροί και οι καθηγητές είναι πολλοί, όπως πολλοί είναι γενικά οι πτυχιούχοι, αλλά όταν σας ρωτήσει κάποιος ποια είναι η μοίρα και όσων τελειώνουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και δεν έχουν πτυχίο, η απάντηση πάλι είναι η ίδια: Είναι πολλοί και αυτοί, λέτε. Είστε δέσμιοι της ανεργίας όλων των νέων καθώς υλοποιείτε τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την κοινωνία των 2/3. Στο 1/3 επιφυλάσσετε μία ζωή χωρίς προοπτική, χωρίς σύνδεση με την παραγωγή και το πετάτε στην κυριολεξία στο δρόμο.

Αναφερόμενος στο θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, είπε ότι δεν είναι τυχαίο ότι το 10% των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν στην αναθεώρηση του Συντάγματος υπέρ της ίδρυσής τους. Εβαλε μάλιστα και μία άλλη πτυχή του θέματος, τονίζοντας ότι ανάμεσα σε αυτούς είναι και βουλευτές που τάσσονται υπέρ της λεγόμενης αποποινικοποίησης των ναρκωτικών και υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για ένα ολόκληρο σύστημα.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ είπε ότι το λεγόμενο "Ενιαίο Λύκειο" δεν έχει καμία σχέση με την ποιότητα και δε δίνει πρόσβαση σε επαγγέλματα, ενώ για τα πανεπιστήμια τόνισε ότι η κυβέρνηση τα καλεί να καθιερώσουν τους "κύκλους σπουδών".

Αναφορικά με την αξιολόγηση, με την οποία ασχολήθηκε ο πρωθυπουργός αλλά και ο υπουργός Παιδείας στις ομιλίες τους, τόνισε ότι η κυβέρνηση την προωθεί με προφανή σκοπό τη μονομερή δίωξη των εκπαιδευτικών.

Η επετηρίδα, συνέχισε, διασφάλιζε το ότι δεν έμπαιναν στην εκπαίδευση μόνο οι "αρεστοί" και αναρωτήθηκε: Τώρα με τις εξετάσεις που κάνατε, όπως αυτές έγιναν και με τα θέματα που βάλατε, θα έχετε καλούς καθηγητές; Είστε ευχαριστημένοι με αυτό;

Τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα προκαλούν αντιδράσεις, όχι μόνο των εκπαιδευτικών αλλά και των μαθητών και των γονιών, είπε ο βουλευτής του ΚΚΕ και τόνισε ότι η κυβέρνηση έδωσε τις δικές της εξετάσεις όταν έβγαλε τα ΜΑΤ ενάντια στους εκπαιδευτικούς. Ξεσπαθώσατε, κατέληξε ο Απ. Τασούλας, στον αυταρχισμό και τον αντικομμουνισμό, αλλά να ξέρετε ότι αυτά τα μέτρα δεν μπορούν να περάσουν.