Με υπόγειες μεθοδεύσεις και αλληλλοϋπονομεύσεις μεταξύ τους, που στόχο έχουν να εκβιάσουν τους οπαδούς τους, οι εταίροι ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ προωθούν την κεντροαριστερή συνεργασία τους στο Δήμο της Αθήνας και ευρύτερα. Κι ενώ, επίσημα, οι ηγεσίες των συνεταίρων έχουν δώσει το χρίσμα στην Μ. Δαμανάκη, ως κοινής υποψήφιας για το Δήμο Αθήνας, στο παρασκήνιο εξελίσσονται μεθοδεύσεις που πάνε να δημιουργήσουν "τετελεσμένα" και να εκβιάσουν "ανταλλάγματα", η κάθε πλευρά για τον εαυτό της.

Ετσι, χτες ήρθαν στο φως νέα σενάρια που προωθούνται στα πλαίσια των Νομαρχιακών Οργανώσεων Αθήνας του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, που φαίνονται να παζαρεύουν ανταλλάγματα για την αλληλοϋποστήριξη υποψηφίων τους ενόψει των δημοτικών εκλογών. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ επίσημα ο ΣΥΝ προβάλλει πως, τάχα, δε συζητάει συνεργασία - "πακέτο" για στήριξη κοινών υποψηφίων δημάρχων από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, προχτές το βράδυ η Νομαρχιακή Β' Αθήνας του ΣΥΝ αποφάσισε και υπέβαλε "πακέτο" για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ στους δήμους Β' Περιφέρειας Αθήνας, αρκεί το ΠΑΣΟΚ να δεχτεί να στηρίξει επτά υποψηφίους του ΣΥΝ για αντίστοιχο αριθμό δήμων (αναφέρονται συγκεκριμένα οι δήμοι Καισαριανής, Αλίμου, Ν. Σμύρνης, Πετρούπολης, Κηφισιάς, Βύρωνα και Ν. Πεντέλης)! Παράγοντες του ΠΑΣΟΚ μάλιστα σχολίαζαν πως "ενώ Κεντρικά ο ΣΥΝ λέει ότι δε συζητά και δε θέλει πακέτα, πώς γίνεται να προτείνει περιφερειακά ο ίδιος συμφωνία - πακέτο;".

Κοντά σ' όλα αυτά, κι ενώ ο Δ. Μπέης δηλώνει ότι θα διεκδικήσει να κατέβει υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ κόντρα στην Δαμανάκη, χτες ορισμένες εφημερίδες έκαναν λόγο για "υποψηφιότητα - σφήνα Γλέζου" που, όπως έγραφαν, ενθαρρύνεται από παράγοντες του ΔΗΚΚΙ και το... αντιΣημιτικό ΠΑΣΟΚ! Από το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, απαντούσαν κατηγορηματικά ότι "η υποψηφιότητα Γλέζου είναι ανύπαρκτη". Από την άλλη, ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ, Δ. Τσοβόλας,απέφυγε να τοποθετηθεί σχετικά, λέγοντας: "Δε θέλω να κάνω σχόλιο γιατί θεωρώ ότι είναι άκαιρη η τοποθέτηση των κομμάτων" και παρέπεμψε σε συνεδρίαση του κόμματός του στις 7 Δεκέμβρη "για συνολικές θέσεις για τους δύο βαθμούς Αυτοδιοίκησης - πλατφόρμα προς το λαό της Ελλάδας", όπως είπε. Κατά τα άλλα, δήλωσε: "Την τακτική μας σε σχέση με πρόσωπα και συνδυασμούς θα την προσδιορίσουμε το '98", για να προσθέσει: "Ασφαλώς το ΔΗΚΚΙ θα κάνει προσεκτικές κινήσεις, με στόχο να υπάρξει ένα κοινωνικό, προοδευτικό μέτωπο ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό που υποσκάπτει και τους θεσμούς μεταξύ των οποίων και η Αυτοδιοίκηση".

Ο ίδιος ο Μ. Γλέζος, δήλωσε "διαθέσιμος", ενώ με γραπτή δήλωσή του προβάλλει πως: "Οι προτάσεις και οι αποφάσεις για υποψηφιότητες στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές ανήκουν στους πολίτες. Και, όπως πιστεύω, προσθέτει, μοναδικό τους κριτήριο πρέπει να είναι η πίστη των υποψηφίων στο θεσμό της Αυτοδιοίκησης και στο ρόλο των δημοτών στα κοινά, δηλαδή στη συμμετοχή τους στα κέντρα λήψης των αποφάσεων". Βεβαίως, ο ίδιος, που δήλωνε αντίθετος στον "Ι. Καποδίστρια", αποφεύγει να εξηγήσει πώς επιδιώκει τη στήριξη κομμάτων και κομματικών παραγόντων που ψήφισαν και στηρίζουν το νόμο για την κατάργηση των κοινοτήτων...

Ας σημειωθεί, σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ,πέραν της θέσης πως η υποψηφιότητα Γλέζου συνιστά για την ηγεσία του ανύπαρκτο θέμα, συνεργάτες του πρωθυπουργού υποστήριζαν ότι, έτσι κι αλλιώς, υποψήφια στην Αθήνα θα είναι η Μ. Δαμανάκη. Απέκλειαν μια αρνητική απόκλιση της ΝΕ Α' Αθήνας του κόμματος, αφού, όπως υποστηρίζουν, η "αντισημιτική" πλειοψηφία δε θα τολμήσει να έρθει σε σύγκρουση με την απόφαση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Πάντως, όπως έλεγαν, σε κάθε περίπτωση η Νομαρχιακή είναι υποχρεωμένη να προτείνει τρεις υποψηφιότητες στο Εκτελεστικό Γραφείο που θα πάρει την τελική απόφαση, η οποία φαίνεται είναι ειλημμένη. Σημείωναν τέλος, ότι από την ηγεσία του Κόμματος αναμένονται και άλλες εκδηλώσεις φαινομένων υπονόμευσης μέχρι τον επόμενο Φλεβάρη, οπότε η Νομαρχιακή θα ανακοινώσει τις αποφάσεις της.

"Ο Κ. Σημίτης διακρίνεται από δειλία, ατολμία, δεν μπορεί. Εμείς είμαστε τολμηροί, αποτελεσματικότεροι, αξιόπιστοι και σας σεβόμαστε"!. Σ' αυτά τα λόγια συμπυκνώνεται το μήνυμα που έστειλε ο πρόεδρος της ΝΔ, με την ομιλία του, προχτές το βράδυ στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Μια ομιλία με την οποία κυριολεκτικά "τα έδωσε όλα" στην οικονομική ολιγαρχία και τα μεγάλα αφεντικά, προκειμένου να πείσει ότι αυτός και το κόμμα του είναι πιστοί και συνεπείς διεκπεραιωτές των συμφερόντων τους και άρα πρέπει να τους "εμπιστευτούν". Ταυτόχρονα, όμως, πάσχισε να πείσει ότι η υποταγή των πάντων στο κεφάλαιο είναι... προς όφελος των εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων.

Περιγράφοντας τις "λύσεις" που προτείνει το κόμμα του για την οικονομία, κατέστησε ολοφάνερο ότι έχει κάνει σημαία του το νεοφιλελευθερισμό και τις πλέον σκληρές αντιλαϊκές επιλογές.

Ξεκινώντας από τις αποκρατικοποιήσεις τόνισε ότι εκτός από τα "φυσικά μονοπώλια" (δίκτυα ΔΕΗ, ΟΤΕ, φυσικού αερίου και σιδηρόδρομοι) "δεν υπάρχει κανένας λόγος οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα να μην αφήνεται ανοιχτή στον ανταγωνισμό". Στα παραδείγματα για τις συγκεκριμένες αποκρατικοποιήσεις που πρέπει να γίνουν, ανέφερε τις κρατικές τράπεζες, τις αστικές συγκοινωνίες, την "Ολυμπιακή Αεροπορία" - άμεσα οι θυγατρικές και αναζήτηση στρατηγικού επενδυτή στο εξωτερικό για την ΟΑ - άμεσο κλείσιμο του ΟΑΕ και ξεπούλημα των "προβληματικών". Επιχειρώντας να πείσει για τις προωθημένες νεοφιλελεύθερες απόψεις του δε δίστασε να τονίσει ότι οι επιχειρηματικές δραστηριότητες των ιδιωτών πρέπει ακόμα και όταν αποτυγχάνουν "να ενισχύονται" (!), να επιδοτούνται δηλαδή από το κράτος, ενώ κάτι τέτοιο απαγορεύεται βέβαια για τις κρατικές.

Η δεύτερη πρότασή του στοχεύει στη δραστική περικοπή των δημοσίων (κοινωνικών) δαπανών και η τρίτη στη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης, με αιχμή τη θέσπιση κινήτρων στους δημόσιους υπαλλήλους για απόδοση "και κυρώσεις για τη μη απόδοση".

Ιδιαίτερα, σημασία έδωσε ο Κ. Καραμανλής στο θέμα των επενδύσεων, μόνο και μόνο για να υποστηρίξει ότι το κόμμα του μπορεί να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις και τα "κίνητρα" στους επιχειρηματίες, εγχώριους και ξένους, για την απρόσκοπτη δράση τους. Αφού ισχυρίστηκε ότι επενδύσεις δε γίνονται, γιατί υπάρχει "ασταθές περιβάλλον, έλλειψη εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις, φορολογικά αντικίνητρα", πρόσθεσε ότι οι παρακινήσεις του πρωθυπουργού στον επιχειρηματικό κόσμο να επενδύσει δεν εισακούονται, γιατί "δεν υπάρχει ούτε ο οφειλόμενος σεβασμός προς τον επιχειρηματικό κόσμο" (!). Επιπλέον, έμμεσα υποσχέθηκε ότι θα απαλλάξει από τους όποιους φόρους το κεφάλαιο, προκειμένου"να γίνει η χώρα σημείο έλξης επενδυτικού ενδιαφέροντος". Ως δεδομένο θεώρησε ακόμα ότι μέσα στις διαρθρωτικές αλλαγές, που πρέπει να γίνουν είναι"η μεγαλύτερη ελαστικότητα στην αγορά εργασίας". Οσον αφορά την εισοδηματική πολιτική, δημαγωγικά υποστήριξε ότι πρέπει να καλύπτονται οι απώλειες από τον πληθωρισμό, αλλά, έσπευσε να συμπληρώσει ότι αποτελεί επίδειξη λαϊκισμού και δημαγωγίας, "εάν οποιοσδήποτε βγει και τάξει εύκολες παροχές σε οποιονδήποτε Ελληνα και βεβαίως στους εργαζόμενους".

Η βασική διαφορά που υπάρχει, κατά τον πρόεδρο της ΝΔ, μεταξύ της κυβέρνησης και της ΝΔ είναι η στάση τους απέναντι στο κράτος. Η ηγεσία της ΝΔ δεν έχει βέβαια διαφορετική αντίληψη από αυτή του Κ. Σημίτη για το ρόλο του κράτους - "κράτος στρατηγείο" θέλει ο πρωθυπουργός, "κράτος σε ρόλο ρυθμιστή και επόπτη" ζήτησε και ο Κ. Καραμανλής - αλλά "υπερέχει" έναντι του κυβερνώντος κόμματος, γιατί "δεν έχει εξαρτήσεις από ένα κομματικό κράτος που συντηρεί έναν κομματικό στρατό". Η ύπαρξη της "κομματικής νομενκλατούρας" εξηγεί την "αποτυχία" της κυβέρνησης, γιατί δεν μπορεί να συγκρουστεί μαζί της, αφού σε αυτή στηρίχτηκε για να ανέβει στην εξουσία και τη χρησιμοποιεί και σήμερα για να διατηρηθεί σε αυτή.

Απαντώντας στο ερώτημα "ποιος μπορεί να τα κάνει όλα αυτά", που ο ίδιος έθεσε, αρχικά δήλωσε ότι "είναι πασιφανές ότι ο κ. Σημίτης δεν μπορεί". Ταυτόχρονα, επιχείρησε να πείσει ότι και το κόμμα του μπορεί να εξασφαλίσει την "κοινωνική συνοχή", γιατί οι απόψεις του κόμματός του είναι πλειοψηφία, αλλά και γιατί τα εσωκομματικά της ΝΔ "θεραπεύτηκαν" και ο ίδιος εγγυάται ότι "δε θα επιτρέψει να εμφανιστούν ποτέ ξανά".