Δεν ήταν χιλιάδες, δεν ήταν δεκάδες χιλιάδες, ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Αυτοί που διαδήλωσαν, φώναξαν, τραγούδησαν. Εφτασαν στο κέντρο της πόλης με κάθε μέσο. Περπάτησαν συντονισμένα και συντεταγμένα κάτω από τα πανό τους, αλλά και με τις παρέες τους, τους γείτονες, τους φίλους. Ηταν πραγματικά μια εργατική συγκέντρωση, ένα λαϊκό πανηγύρι. Ηταν μια φωτιά που έκανε παρανάλωμα τα μέτρα της κυβέρνησης. Ηταν μια μεγάλη ταξική απάντηση στην πρόκληση της κυβέρνησης. Ολοι με μια φωνή διακήρυξαν «Τα μέτρα αυτά δε θα περάσουν», όλοι σαν μια γροθιά ψήφισαν «Συνέχεια, κλιμάκωση, νέα απεργία». Και όταν ο Γιώργος Μαυρίκος, στην ομιλία του, έβαλε την πρόταση του ΠΑΜΕ για νέα απεργία σε ανοιχτή ψηφοφορία, η συγκέντρωση συνταράχτηκε από ένα μυριόστομο «ΝΑΙ».

Ηταν όπως είπε και ο ιερωμένος που πρώτος απηύθυνε χαιρετισμό «Φωνή λαού - Οργή Θεού».

Μέσα σ' αυτό το καζάνι που έβραζε από θυμό, που απαιτούσε και διεκδικούσε δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Που προειδοποιούσε τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, να μην κάνουν πίσω... Που καταδίκαζε απερίφραστα το κυβερνητικό έγκλημα, αλλά και κάθε «κοινωνικό διάλογο». Που υποσχόταν ότι είναι έτοιμο να δώσει και νέους αγώνες και αύριο και για όσο χρειαστεί, ανέβηκαν στο βήμα οι ομιλητές της συγκέντρωσης.

Πρώτος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος, στη συνέχεια ο Γ.Μαυρίκοςστέλεχος του ΠΑΜΕ και μέλος της ΕΕ, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σ. Παπασπύρος, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ, Γ. Μανώλης και τέλος ο Α. Καλύβης, αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ.

Τα μεγάφωνα από τα γραφεία του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας καλούσαν συνέχεια τον κόσμο σε συνεχή αγωνιστική επαγρύπνηση, ενώ ένα από τα πανό του ΠΑΜΕ συμπύκνωνε το αγωνιστικό στίγμα της προσυγκέντρωσης με το σύνθημα «Μπορούμε να τους σταματήσουμε - Λαϊκή Αντεπίθεση Τώρα!». Το κεντρικό πανό του Συνδικάτου Οικοδόμων διατύπωνε τα αιτήματα των διαδηλωτών «Αγώνας για Δημόσια - Καθολική - Υποχρεωτική - Κοινωνική Ασφάλιση», ενώ το πανό των εργαζομένων στο εργοτάξιο Κηφισσού απαιτούσε «Να κλιμακωθεί τώρα ο αγώνας» και οι οικοδόμοι στο ΜΕΤΡΟ προειδοποιούσαν την κυβέρνηση «Αυτά τα μέτρα τα αντιλαϊκά, με μέτωπο και αγώνα θα μείνουν στα χαρτιά». Οι βετεράνοι του αγώνα και της δουλιάς, οι συνταξιούχοι από το Σύνδεσμο ΙΚΑ Αθήνας, πάντα πλάι στο πλευρό των νέων, απαιτούσαν και αυτοί με τη σειρά τους να μην ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία και να μη διαλυθούν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Περίπου στις 10.15 ανεβαίνει στο βήμα της προσυγκέντρωσης ο Χ. Σκεπετάρης, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ, και ξεκινά το λόγο δίνοντας αμέσως απάντηση στους κυβερνητικούς ελιγμούς περί παγώματος των αντιασφαλιστικών μέτρων, λέγοντας ότι «η κυβέρνηση έκανε ένα βήμα πίσω ως αποτέλεσμα της πίεσης που ασκήσαμε». Ομως, συνέχισε, πρέπει να μην υπάρξει χαλάρωση, γιατί η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της θα ανασυνταχθούν και θα ξαναχτυπήσουν. Γι' αυτό, τόνισε, ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί μέχρι την ολοκληρωτική ανατροπή της αντιλαϊκής λαίλαπας. Αμέσως μετά το λόγο πήρε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, Α. Ζαζόπουλος, επισημαίνοντας ότι «είμαστε εδώ γιατί αρνούμαστε να αποτελούμε εξαρτήματα και ανταλλακτικά της μηχανής πολλαπλασιασμού των εργοδοτικών κερδών» και συνέχισε λέγοντας «βλέπουμε με αισιοδοξία το αύριο γιατί η σπίθα που άναψε πριν δύο χρόνια με τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ τσουρουφλίζει σήμερα το μεγάλο κεφάλαιο και τα πολιτικά του πιόνια και απειλεί να τους κάψει».

Μετά το τέλος των ομιλιών, οι διαδηλωτές εργαζόμενοι σήκωσαν τα πανό και ξεκίνησαν, φωνάζοντας το σύνθημα αντίστασης «Εμπρός ΛΑΕ μη σκύβεις το κεφάλι - Ο μόνος δρόμος είναι ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ΠΑΛΗ», για την κεντρική συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως. Η πορεία προχώρησε μέσα από τις οδούς Κάνιγγος - Στουρνάρη και Μπουμπουλίνας, φτάνοντας στη Λ. Αλεξάνδρας, όπου και ενώθηκε με τους χιλιάδες εργαζόμενους που τους υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα και το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του ΕΡΓΑΤΗ».

Τέτοια εργατική πορεία ο τόπος ίσως δεν έχει ξαναδεί. Μετά το τέλος της συγκέντρωσης χιλιάδες κόσμου ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, πορευόμενοι προς τη Βουλή. Εργάτες, φοιτητές, συνταξιούχοι, γυναίκες, νέοι και νέες, εργαζόμενοι που για πρώτη φορά στη ζωή τους κατέβηκαν στους δρόμους του αγώνα έδιναν την εικόνα ενός φουσκωμένου ποταμιού, έτοιμου να παρασύρει στο διάβα του κάθε εμπόδιο. Πρώτη φορά, ύστερα από χρόνια, αντίκριζες τόσες διαφορετικές γενιές να ενώνουν τα χνότα τους σε έναν κοινό αγώνα. Γονείς με τα παιδιά αγκαλιά, συνταξιούχοι με τους εργαζόμενους γιους τους ή τις κόρες τους,δίπλα - δίπλα, να σηκώνουν ψηλά τα χέρια και να σφίγγουν τις γροθιές τους. Πεδίο του Αρεως - Πατησίων - Σταδίου - Σύνταγμα - Φιλελλήνων - Ξενοφώντος - Βασ. Αμαλίας όλοι οι δρόμοι γεμάτοι από ένα τεράστιο πλήθος χωρίς αρχή και τέλος. Κοντά στις δύο ώρες χρειαζόταν όποιος επιχειρούσε να φθάσει από τη μία άκρη του στην άλλη. Ο αγωνιστικός παλμός των διαδηλωτών γεννούσε έντονα συναισθήματα. Η απογοήτευση και η μοιρολατρία έδωσαν τη θέση τους στην αισιοδοξία και τη θέληση για δημιουργία ενός καλύτερου αύριο. Ποιος πλέον θα μπορεί να πει ότι τίποτε δε γίνεται; Οι διαδηλωτές φθάνοντας στη Βουλή επέδωσαν ψήφισμα διαμαρτυρίας της συγκέντρωσης, που το πήρε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, διακόπτοντας το Υπουργικό Συμβούλιο που γινόταν εκείνη την ώρα, παίρνοντας ένα πρώτο μάθημα ότι ο μόνος διάλογος είναι αυτός που γίνεται στους δρόμους της διαρκούς ταξικής πάλης.

Η προχτεσινή μεγαλειώδης πορεία εξέφρασε αυτό που για πολύ καιρό σιγόκαιε. Αυτό που το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, για να το κάνει να εμφανιστεί, έδωσε και δίνει μέσα σε αντίξοες συνθήκες χιλιάδες μικρούς αγώνες καθημερινά. Κατάφερε να δείξει αυτό που πραγματικά είναι η εργατική τάξη, μια γιγαντιαία αστείρευτη ταξική δύναμη. Μετά από αυτή την ημέρα, τίποτα δεν είναι όπως πριν. Τώρα η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της βρίσκονται στριμωγμένοι στην άκρη του κανναβάτσου. Τώρα ο πήχης των καθηκόντων για το ταξικό εργατικό κίνημα ανέβηκε πολύ ψηλά. Αυτή την άδηλη, αλλά σαφέστατη απαίτηση προέβαλαν οι αμέτρητοι διαδηλωτές εργαζόμενοι, που με την έντονη αγωνιστική τους διάθεση έκαναν να σείεται το κέντρο της Αθήνας, βροντοφωνάζοντας «Αυτά τα μέτρα - Αυτή η πολιτική με αγώνες ταξικούς θα ανατραπεί» και κάνοντας τους πολιτικούς υπηρέτες της άρχουσας τάξης να χώνονται όλο και πιο πολύ βαθιά στο καβούκι τους, γνωρίζοντας ότι είναι πλέον δύσκολο να τους ξεγελάσουν ό,τι τρυκ και αν χρησιμοποιήσουν. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δε σταμάτησαν ούτε στιγμή να τους το υπενθυμίζουν αυτό με το σύνθημα «Το πάγωμα των μέτρων είναι μια απάτη - Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Τα εκατοντάδες πανό σωματείων και συλλόγων από όλους τους χώρους δουλιάς, μάθησης και αγώνα διαδήλωναν την πεποίθησή αυτού του πολύμορφου σμαριού ότι όχι μόνο η κυβέρνηση δε θα καταφέρει να καταργήσει την κοινωνική ασφάλιση, αλλά ότι ο αγώνας από εδώ και στο εξής θα είναι μια συνεχής διαδικασία υπεράσπισης και διεύρυνσης των λαϊκών κατακτήσεων. Ενώ το σύνθημα «Συνδικάτα Ταξικά και όχι Κυβερνητικά» προειδοποιούσε αυτούς που χρόνια τώρα εμφανίζονται ως εκπρόσωποι των εργατών, αλλά που στην ουσία περνούν καθημερινά δεκάδες φορές στην απέναντι όχθη του ποταμού για να τα βρούνε με το μεγάλο κεφάλαιο.

Μετά το τέλος της μεγάλης αυτής πορείας, οι διαδηλωτές αποχώρησαν έξω από τη Βουλή συντεταγμένα, δίνοντας και πάλι νέο αγωνιστικό ραντεβού, ακόμα πιο μαχητικό και δυναμικό για την 1η του Μάη.

Συνάδελφοι, ας μην ξεχνάμε, εξάλλου, ότι τα δικαιώματά μας όλα, όπως το 8ωρο, οι Συμβάσεις, η δημόσια Δωρεάν Υγεία, δε μας τα παραχώρησε κανένας Κοινωνικός Διάλογος. Είναι σοδειά του αγώνα. Είναι αποκρυστάλλωμα της πάλης.

Πριν δέκα χρόνια, οι σωτήρες της Νέας Δημοκρατίας είχαν αναλάβει να σώσουν την Κοινωνική Ασφάλιση, που τάχα κατέρρεε. Τότε, η ηγεσία της ΝΔ αυτοπαινευόταν ότι μας έσωσε από την καταστροφή. Τότε, επίσης, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με καταγγελίες και πολεμική εις βάρος της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη έπαιρνε όρκους ότι μόλις γίνει κυβέρνηση θα καταργούσε τους αντιασφαλιστικούς νόμους.

Δέκα χρόνια μετά, νέοι σωτήρες επιχειρούν να ξανασώσουν την Κοινωνική Ασφάλιση που πάλι τάχα καταρρέει. Και οι πρώτοι σωτήρες και οι τωρινοί ένα στόχο έχουν:

ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ του εργατικού κινήματος. Να διαμορφώσουν ένα σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, υποβαθμισμένο. Ενα σύστημα που θα φέρνει και άλλα κέρδη στο μεγάλο κεφάλαιο.

Η κυβέρνηση με την πολιτική της στοχεύει ταυτόχρονα να καταργήσει το δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης. Να απογυμνώσει το μισθωτό από κάθε προστασία απέναντι στην εργοδοσία και στα μονοπώλια.

Θέλει έναν εργαζόμενο απασχολήσιμο, ασφαλίσιμο, υποτακτικό και φοβισμένο.

Αυτή είναι η πρόοδός τους, αυτός είναι ο εκσυγχρονισμός τους, αυτό είναι το όραμά τους. Δηλαδή ο εκβαρβαρισμός, η απανθρωπιά, η υπερεκμετάλλευση, η φτώχεια και η εξαθλίωση.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα στον ηθικό και πολιτικό αυτό ξεπεσμό αντιπαραθέτει την πάλη και τους στόχους του για τα σύγχρονα δικαιώματα, για τα οράματά του, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για ένα μέλλον του λαού και της νεολαίας μας με όνειρα και ελπίδες.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να μας κόψουν τις ελπίδες.

Είμαστε εδώ, όρθιοι, δυνατοί, αποφασισμένοι.

Εχουν άδικο και το ξέρουμε.

Εχουμε δίκιο και θα το υπερασπίσουμε.

Και η πρωτόγνωρη λαοθάλασσα σήμερα εδώ έρχεται να δείξει πως η εργατική τάξη όχι μονάχα έχει δίκιο, αλλά και δύναμη να επιβάλει το δίκιο της.

Η εργατική τάξη, η φτωχή αγροτιά, η νεολαία, οι γυναίκες και οι μικρομεσαίοι ξεκινήσαμε έναν πόλεμο με την κυβέρνηση, ιερό.

Υπερασπίζουμε τις κατακτήσεις του αιώνα και διεκδικούμε αταλάντευτα αυτό που σήμερα μας ανήκει:

- Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

- Αύξηση συντάξεων.

- Ισα δικαιώματα για τις γυναίκες και τους νέους.

- Ενίσχυση του θεσμού των βαρέων.

- Δημόσια, δωρεάν και πρώτης ποιότητας Υγεία - Πρόνοια -Περίθαλψη.

- Χρηματοδότηση από το κράτος και τους εργοδότες.

- Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.

- Επιστροφή των κλεμμένων από το χρηματιστηριακό τζόγο.

- Ασφαλιστική πλήρη κάλυψη των αλλοδαπών.

Εργαζόμενοι της Αθήνας,

Τον πόλεμο αυτό με την κυβέρνηση θα τον φτάσουμε μέχρι το τέλος. Οσες θυσίες κι αν χρειαστούν, όσες δυνάμεις κι αν απαιτηθούν. Ο πόλεμος αυτός έχει στο τέλος νικητές τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους ανέργους.

Στους δρόμους θα κριθεί το δίκαιο.

Εμείς θα νικήσουμε. Εμείς και τα παιδιά μας.

Ο ενωμένος αγώνας των ανθρώπων της δουλιάς και του μόχθου θα σαρώσει την αντιασφαλιστική επέλαση της κυβέρνησης και του ΣΕΒ. Θα κάνει θρύψαλα την απάτη του «Κοινωνικού Διαλόγου», που επιχειρούν να στήσουν είτε από μηδενική, είτε από οποιαδήποτε άλλη βάση.

Δεν παζαρεύουμε με τους αντιπάλους μας. Ούτε συναινούμε ούτε υποτασσόμαστε. Να τα πάρουν πίσω εδώ και τώρα. Οχι να τα βάλουν στο ψυγείο. Να τα πάρουν πίσω.

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Οι ελιγμοί της νύχτας κανένα δεν πρέπει να ξεγελάσουν. Είναι δόλωμα. Οπως είναι ψέματα ότι τα προβλήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι ταμειακά. Οπως είναι κοροϊδία ότι με τις προτάσεις τους θα προκύψουν λύσεις.

Συνεχίστε ενωμένοι, δυνατοί, αποφασισμένοι, τον ιερό πόλεμο για τα απαράγραπτα δικαιώματά μας.

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο εγγυάται την ενωμένη δράση, τη μαχητική στάση, την ανυπόταχτη πορεία μας, μέχρι το τέλος. Καμιά δύναμη δε θα μπορέσει να γυρίσει πίσω το ποτάμι. Καμιά δύναμη δεν έχει τα φόντα να καναλιζάρει ένα τέτοιο παλλαϊκό ξεσηκωμό.

Προχτές προτείναμε στην ΕΕ της ΓΣΕΕ και επιμείναμε και εξακολουθούμε να επιμένουμε ότι σήμερα από αυτό εδώ το βήμα επιβάλλεται να κηρυχτεί νέα 24ωρη απεργία μέχρι τα μέσα Μάη.

Τώρα τη βάζουμε για ψήφο στη συγκέντρωση την ίδια πρόταση.

Απεργοί της Αθήνας, απεργοί της Ελλάδας,

Η κυβέρνηση ανησύχησε έντονα για τη γενικευμένη αντίθεση του Ελληνικού Λαού στα αντιασφαλιστικά μέτρα. Από την κατακραυγή αυτή δεν μπορούν να τη σώσουν ούτε ο Αβραμόπουλος, ούτε η Κουτσίκου, ούτε η Παναγιά των Βρυξελλών. Κανένας τρομονόμος δε θα κάμψει το αγωνιστικό μας φρόνημα.

Τώρα, λοιπόν, είναι η στιγμή να δυναμώσουμε το χτύπημα σ' αυτή την πολιτική. Τώρα είναι η στιγμή να μετατρέψουμε την άμυνα σε οργανωμένη επίθεση.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ οφείλει να ξέρει ότι ο αγώνας αυτός πίσω δεν έχει. Ούτε βήμα πίσω. Οποιοι και όσοι με μανούβρες, ελιγμούς, ψευτοδιαλόγους και τρικ επιχειρήσουν να απονευρώσουν αυτή τη μάχη και να τη ρίξουν στα λασπόνερα της ταξικής συνεργασίας, θα τους αχρηστέψει η λαϊκή οργή.

Είναι ευκαιρία ακόμα για ορισμένους να βγάλουν συμπεράσματα για τον διαβόητο «κοινωνικό διάλογο». Εμείς τους λέγαμε και τότε με τις εργασιακές σχέσεις να μην πάνε. Να μη νομιμοποιήσουν το έγκλημα. Πήγαν και τ' αποτελέσματα είναι γνωστά.

Τώρα, που ο «Κοινωνικός Διάλογος» για το Ασφαλιστικό δε βρήκε συνενόχους, οπλίζει την εργατική τάξη και γεννά αυτό το ρωμαλέο και μαζικό κίνημα. Ας βγάλουν, αν έχουν το κουράγιο και τη διάθεση, τα συμπεράσματα τους.

Εμείς, από αυτό εδώ το βήμα, σας καλούμε όλους να οργανώσετε την ενημέρωση των εργαζομένων, να οργανώσετε Γενικές Συνελεύσεις, να οργανώσετε Συγκεντρώσεις, να μαζέψετε υπογραφές, να σχεδιάσετε με φαντασία τις διαμαρτυρίες. Οπου τα Σωματεία αρνούνται να μπουν μπροστά στη δράση, συγκροτείστε μόνοι σας Επιτροπές Αγώνα και πάρτε την υπόθεση στα χέρια σας.

Κάντε την Πρωτομαγιά του 2001 όχι απλά συνέχεια της σημερινής κινητοποίησης, αλλά και στιγμή Επιθεώρησης Δυνάμεων και μέρα ενίσχυσης του ταξικού προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος.

Βγείτε στους δρόμους την Πρωτομαγιά. Εκεί θα ενωθούν οι εργάτες.

Εκεί στους δρόμους της κλιμάκωσης, στους δρόμους της έντασης του αγώνα και της σύγκρουσης με την πολιτική της κυβέρνησης, με την πολιτική του Κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Οργανώστε μέσα στους χώρους δουλιάς εκδηλώσεις για την Εργατική Πρωτομαγιά.

Αποκαλύψτε τους στόχους της κυβέρνησης στο Ασφαλιστικό και στο σύνολο της πολιτικής της.

Βάλτε βάσεις να συγκροτηθεί το Λαϊκό Μέτωπο για τη Λαϊκή Εξουσία.

Ενώστε τους εργάτες πάνω σε ταξική πορεία. Αναδείξτε το πραγματικό περιεχόμενο της πάλης.

Ολοι στον αγώνα μέχρι τη Νίκη.