Εφιαλτικό σκοπεύει να κάνει για το σύνολο των εργαζομένων η κυβέρνηση το 1998, αφού όπως απέδειξε χτες επέλεξε το πλέον αντιλαϊκό σενάριο για την οικονομική πολιτική της επόμενης χρονιάς. Σταθερά προσηλωμένοι στην υλοποίηση των στόχων που έχουν συναποφασίσει με την ΕΕ και αδιαφορώντας πλήρως για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι της χώρας, οι κυβερνώντες προχωρούν, προκαλώντας τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού σε μέτρα και πολιτικές, που το μόνο βέβαιο αποτέλεσμά τους θα είναι οι φτωχοί να γίνουν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, ενώ η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να παραδέρνει στους ρυθμούς της παραγωγικής περιθωριοποίησης.

Η χτεσινή δέσμη των κυβερνητικών μέτρων αφορά την εισοδηματική πολιτική και τον κρατικό προϋπολογισμό, από τον οποίο εμφανώς προκύπτει ότι παρά τις αλχημείες που χρησιμοποιήθηκαν για την κατάρτιση, αποτελεί το χειρότερο για τους εργαζόμενους και τη χώρα κατασκεύασμα όλων των τελευταίων δεκαετιών.

Μαζί με την εισοδηματική πολιτική πρόκληση, που θα είναι κάτω από 2% για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, ο Γ. Παπαντωνίου εξάγγειλε τη νέα φοροεπιδρομή που προτίθεται να κάνει σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων η κυβέρνηση, ανακοίνωσε τον παραπέρα σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα και επανέλαβε την προοπτική για το ξεπούλημα των κερδοφόρων ΔΕΚΟ με το σύστημα των ιδιωτικοποιήσεων.

Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών επαναβεβαίωσε τις κυβερνητικές προθέσεις για την προώθηση αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις και στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας και στα πλαίσια αυτά χαιρέτισε την πρόσφατη συμφωνία ντροπής των "κοινωνικών εταίρων" σαν "ανεκτίμητο αγαθό και αποφασιστικό βήμα εμπιστοσύνης και συναίνεσης", την οποία μάλιστα "θα ζήλευαν πολλές κυβερνήσεις χωρών - μελών της ΕΕ".

Για να μην υπάρξει καμιά αμφιβολία για τον ταξικό προσανατολισμό του προϋπολογισμού, ο Γ. Παπαντωνίου τον χαρακτήρισε "προϋπολογισμό σύγκλισης", ενώ ισχυρίστηκε ότι η υλοποίησή του "αποτελεί μείζον πολιτικό στόχο μεγάλης εμβέλειας".

Αναφερόμενος στον κρατικό προϋπολογισμό του 1998 έκανε λόγο για νέους φόρους, ύψους 317 δισ. δραχμών, ενώ αντίθετα στους σχετικούς πίνακες προβλέπονται νέοι φόροι 950 δισ. δραχμών. Προσπάθεια παραπλάνησης θα πρέπει να χαρακτηριστεί και η αναφορά του ότι από την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας - πρόκειται για νόθα τιμαριθμοποίηση ύψους 5,6%-5,7% όταν ο πληθωρισμός την περίοδο 1993-1997 αυξήθηκε περισσότερο από 50% - οι απώλειες για το κράτος θα ανέλθουν σε 90 δισ. δραχμές. Η παραπλάνηση αφορά τόσο το σχετικό ποσό, το οποίο είναι σημαντικά χαμηλότερο, αλλά κυρίως τον τρόπο παρουσίασης του όλου θέματος, καθώς το "πάγωμα" της φορολογικής κλίμακας από το 1993 οδήγησε σε εισοδηματικές απώλειες εκατοντάδων δισ. δραχμών για τους εργαζόμενους.

Συνεπής με την ακολουθούμενη πολιτική συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών, μίλησε για "προϋπολογισμό δαπανών", οι οποίες βέβαια πετσοκόβονται. Οι πρωτογενείς δαπάνες (οι κρατικές δαπάνες πλην τόκων δημοσίου χρέους) προβλέπεται να αυξηθούν ονομαστικά μόλις 4,9%, ενώ οι επιχορηγήσεις μόλις 1,3%! Στα πλαίσια της συρρίκνωσης των κοινωνικών φορέων, μεταξύ άλλων ανακοίνωσε συγχωνεύσεις, καταργήσεις και μεταφορές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση 1.750 φορέων.

Τις μικρότερες ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων των τελευταίων 25 ετών - με εξαίρεση το 0+0% του 1992 - αποφάσισε να δώσει η κυβέρνηση στους μισθωτούς και συνταξιούχους του δημοσίου. Το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε χτες μαζί με τον κρατικό προϋπολογισμό του 1998 και την εισοδηματική πολιτική που θα εφαρμοστεί στο δημόσιο τομέα. Προβλέπει ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων μόλις 2,5%. Στην πραγματικότητα κανείς εργαζόμενος δε θα πάρει τέτοια αύξηση στις αποδοχές του και για τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων θα είναι μικρότερο και από 2%!Και αυτό, γιατί με βάση το νέο μισθολόγιο η αύξηση του 2,5% θα υπολογιστεί μόνο στο βασικό μισθό, όχι όμως στο κίνητρο απόδοσης, στα οικογενειακά βάρη.

Η απόφαση της κυβέρνησης να εγκαταλείψει το αρχικό σενάριο, που πρόβλεπε ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων 2+2% (που ισοδυναμεί με μέση ετήσια αύξηση 3%) και να εξαγγείλει την παραπάνω εισοδηματική πολιτική, αποσκοπεί να συμπιέσει σε ακόμη πιο χαμηλά επίπεδα την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων. Εξαγγέλλοντας την εισοδηματική πολιτική του 1998, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Παπαντωνίου,έφτασε στο σημείο να προβάλει τον προκλητικό ισχυρισμό πως οι μεγάλες ονομαστικές αυξήσεις μισθών αποτελούν... "εθνικό κίνδυνο"! Ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο επί των οικονομικών υπουργός της κυβέρνησης του "νέου" και "εκσυγχρονιστικού" ΠΑΣΟΚ, ισχυρίστηκε πως στη διετία 1996 - 1997 οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πήραν "μεγάλες αυξήσεις" που συνετέλεσαν στην αναζωπύρωση του... πληθωρισμού και την... υπονόμευση της "εθνικής παραγωγικότητας". Ομως, οκύριος υπουργός δεν είδε ούτε άκουσε τίποτε για τις προκλητικές αυξήσεις των κερδών, που ήταν και παραμένουν πολλαπλάσιες του πληθωρισμού.

Να σημειωθεί, πάντως, ότι με την εισοδηματική και τη γενικότερη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, το 1998, επιχειρείται μια παραπέρα βίαιη συρρίκνωση των λαϊκών εισοδημάτων, καθώς θα βρεθούν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, που θα πάρουν στο χέρι λιγότερα χρήματα (από μισθό ή σύνταξη) σε σχέση με αυτά που έπαιρναν φέτος. Κι αυτό, γιατί από αυτό το 2,5% (που δε θα είναι 2,5% αλλά γύρω στο 2%), θα πρέπει να αφαιρεθεί ένα ποσοστό τουλάχιστον 3,7%, που εκτιμάται ότι θα αυξηθεί ο πληθωρισμός σε μέσα επίπεδα.Ετσι, ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση, που η αύξηση υπολογιστεί στο σύνολο των αποδοχών και όχι μόνο στο βασικό μισθό/σύνταξη, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι των 100.000, 200.000 και 300.000 δραχμών θα πάρουν με το ένα χέρι αύξηση 2.500, 5.000 και 7.500 δραχμών αντίστοιχα και θα πληρώσουν με το άλλο (το τίμημα του πληθωρισμού μέσω του οποίου θησαυρίζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες) 3.700, 7.200 και 11.100 δραχμές.

Στην πραγματικότητα, οι απώλειες που θα προκαλέσει στην αγοραστική δύναμη των μισθωτών και συνταξιούχων και γενικότερα στα λαϊκά εισοδήματα, θα είναι ακόμη μεγαλύτερες, καθώς πέρα από το γεγονός ότι οι μισθολογικές αυξήσεις περιορίστηκαν στο μισό της αναμενόμενης αύξησης του πληθωρισμού, υπάρχουν και οι απώλειες που θα προκληθούν από τη φορολογική πολιτική και τις περικοπές των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα.

Είναι πάντως αξιοσημείωτο, ότι ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας έφερε ως παράδειγμα προς μίμηση την αντιλαϊκή εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης στο δημόσιο, δίνοντας έτσι γραμμή για ανάλογες αυξήσεις μισθών όχι μόνο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα αλλά και στον ιδιωτικό!

Ενδεικτικά, τα νέα φορολογικά μέτρα, που προβλέπει ο προϋπολογισμός του 1998 και τα οποία θα παρουσιαστούν αναλυτικότερα σήμερα από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, είναι τα εξής:

• Δήθεν τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, η οποία αντί να γίνει με βάση το 1992, χρονιά δηλαδή που πρωτοεφαρμόστηκε, γίνεται με βάση το φετινό πληθωρισμό, ο οποίος αναμένεται να κυμανθεί γύρω στο 5,6% - 5,7%.Πρόκειται για απροκάλυπτη κοροϊδία, η οποία σε καμία περίπτωση δεν αντισταθμίζει τις σημαντικές απώλειες του εισοδήματος των εργαζομένων από το μέχρι τώρα "πάγωμα" της φορολογικής κλίμακας.
• Αύξηση αντικειμενικών κριτηρίων, απόφαση που θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο τη φορολογική επιβάρυνση των ΕΒΕ της χώρας.
• Αύξηση τελών κυκλοφορίας για μοτοσικλέτες, ΙΧ, φορτηγά κλπ.
• Αύξηση τεκμηρίων δαπανών διαβίωσης, που επίσημα εμφανίζεται ως 10% μεσοσταθμικά, αλλά αναμένεται να επιβαρύνει περισσότερο τους χαμηλόμισθους και τους συνταξιούχους.
• Αλλαγή του τρόπου παρακράτησης του φόρου μισθωτών υπηρεσιών με εφαρμογή της μηνιαίας παρακράτησης.

Και ενώ όλα τα παραπάνω μέτρα θίγουν σχεδόν αποκλειστικά τους μισθοσυντήρητους, τους άλλους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, η κυβέρνηση, προσπαθώντας να χρυσώσει το χάπι, αποφάσισε και την επιβολή κάποιων φόρων, όπως:

• Φορολόγηση των πωλήσεων στο Χρηματιστήριο, με συντελεστή 0,3%.
• Αύξηση συντελεστή φορολογίας του ενεργητικού των αμοιβαίων κεφαλαίων και εταιριών επενδύσεων Χαρτοφυλακίου, από 0,2% σε 0,3%.
• Αύξηση φορολογίας Ανωνύμων Εταιριών με ονομαστικές μετοχές μη εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, από 35% σε 40%.
• Εφάπαξ φορολόγηση τουλάχιστον του 40% των αφορολόγητων αποθεματικών τραπεζών και επιχειρήσεων, με συντελεστή 17,5%.
• Μερική φορολόγηση των αφορολόγητων αποθεματικών των Τεχνικών Εταιριών ως εξής: 1) Εφάπαξ φορολόγηση τουλάχιστον του 40% των μέχρι την 31.12.1996 αφορολόγητων αποθεματικών με συντελεστή 12,5%.2) Φορολόγηση από 1.1.1997 του 40% της διαφοράς των πραγματικών και τεκμαρτών κερδών με τις ισχύουσες διατάξεις.
• Αύξηση συντελεστή φόρου επί των τόκων των ομολόγων και των έντοκων γραμματίων του ελληνικού δημοσίου, που εκδίδονται μετά την 1.1.1998, από 7,5% σε 10%.
• Πάγιο τέλος στην κινητή τηλεφωνία, το οποίο ανάλογα με το ύψος της κατανάλωσης θα κυμαίνεται από 500 δρχ. έως 2.000 δρχ.
• Αύξηση λιανικής τιμής τσιγάρων κατά 50 δρχ.
• Αύξηση προκαταβολής κύριου φόρου Φυσικών Προσώπων και Νομικών Προσώπων από 50% σε 55%.

Με αφορμή την κατάθεση του Κρατικού Προϋπολογισμού, ο Αντώνης Σκυλλάκος, γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ, έκανε την παρακάτω δήλωση:

"Ο προϋπολογισμός του 1998 κινείται στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση των προηγούμενων χρόνων.

Συγκεκριμένα:

1. Θα έχουμε νέα φορολογική επιβάρυνση των εργαζομένων και των συνταξιούχων που θα συνεχίσουν να σηκώνουν τα κύρια φορολογικά βάρη. Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αναιρεθεί από τις φορολογικές μικροεπιβαρύνσεις ορισμένων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, ούτε από το "τρικ" μιας οριακής τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας.

2. Οι αυξήσεις των μισθωτών θα είναι κάτω από το ύψος του πληθωρισμού κι αυτό θα οδηγήσει σε παραπέρα μείωση του πραγματικού εισοδήματός τους. Αυτή η πικρή αλήθεια δεν μπορεί να διασκεδαστεί με την επίκληση των επιδομάτων που δόθηκαν προεκλογικά σε μέρος των εργαζομένων, όταν όλοι γνωρίζουν τις τεράστιες απώλειες του εισοδήματός τους από το 1984 και μετά.

3. Η κοινωνική προστασία βρίσκεται ακόμη μια φορά σε φθίνουσα πορεία σε σχέση με το ΑΕΠ, οι κοινωνικές παροχές περικόπτονται και βέβαια, βρίσκονται πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες και στην υγεία και στην παιδεία και στους άλλους τομείς. Τα νέα μέτρα για κατάρτιση των ανέργων, για επέκταση του ΕΚΑΣ σε λίγους ακόμη συνταξιούχους κλπ., δεν μπορούν να κρύψουν την κοινωνική αναλγησία της κυβέρνησης.

4. Το πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων συνεχίζει να είναι προσανατολισμένο σε μη παραγωγικούς τομείς, που ενδιαφέρουν κύρια την ΕΕ και το πολυεθνικό κεφάλαιο και που δεν οδηγούν σε πραγματική φιλολαϊκή ανάπτυξη. Οι αυξήσεις, μάλιστα, που εξαγγέλθηκαν στο πρόγραμμα αυτό έχουν σε μεγάλο βαθμό πλασματικό χαρακτήρα.

Το συμπέρασμα είναι ότι στο όνομα του Μάαστριχτ και της ΕΕ και στο βωμό της ονομαστικής σύγκλισης και της εισόδου της χώρας στο Ενιαίο Νομισματικό Σύστημα, και στη νέα χρονιά οι φτωχοί θα γίνουν φτωχότεροι, το μεγάλο κεφάλαιο θα αυξήσει τα κέρδη του και η παραγωγική περιθωριοποίηση της χώρας, ιδιαίτερα στους τομείς της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας, θα συνεχιστεί με παράλληλη αύξηση της ανεργίας. Ολα αυτά σε αντίθεση με την ψευδή εικόνα της "ανάπτυξης" και της "κοινωνικής ευαισθησίας" που καλλιεργεί η κυβέρνηση".