Τις μικρότερες ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων των τελευταίων 25 ετών - με εξαίρεση το 0+0% του 1992 - αποφάσισε να δώσει η κυβέρνηση στους μισθωτούς και συνταξιούχους του δημοσίου. Το Υπουργικό Συμβούλιο ενέκρινε χτες μαζί με τον κρατικό προϋπολογισμό του 1998 και την εισοδηματική πολιτική που θα εφαρμοστεί στο δημόσιο τομέα. Προβλέπει ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων μόλις 2,5%. Στην πραγματικότητα κανείς εργαζόμενος δε θα πάρει τέτοια αύξηση στις αποδοχές του και για τη συντριπτική πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων θα είναι μικρότερο και από 2%!Και αυτό, γιατί με βάση το νέο μισθολόγιο η αύξηση του 2,5% θα υπολογιστεί μόνο στο βασικό μισθό, όχι όμως στο κίνητρο απόδοσης, στα οικογενειακά βάρη.

Η απόφαση της κυβέρνησης να εγκαταλείψει το αρχικό σενάριο, που πρόβλεπε ονομαστική αύξηση των μισθών και συντάξεων 2+2% (που ισοδυναμεί με μέση ετήσια αύξηση 3%) και να εξαγγείλει την παραπάνω εισοδηματική πολιτική, αποσκοπεί να συμπιέσει σε ακόμη πιο χαμηλά επίπεδα την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων. Εξαγγέλλοντας την εισοδηματική πολιτική του 1998, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Παπαντωνίου,έφτασε στο σημείο να προβάλει τον προκλητικό ισχυρισμό πως οι μεγάλες ονομαστικές αυξήσεις μισθών αποτελούν... "εθνικό κίνδυνο"! Ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο επί των οικονομικών υπουργός της κυβέρνησης του "νέου" και "εκσυγχρονιστικού" ΠΑΣΟΚ, ισχυρίστηκε πως στη διετία 1996 - 1997 οι μισθωτοί και συνταξιούχοι πήραν "μεγάλες αυξήσεις" που συνετέλεσαν στην αναζωπύρωση του... πληθωρισμού και την... υπονόμευση της "εθνικής παραγωγικότητας". Ομως, οκύριος υπουργός δεν είδε ούτε άκουσε τίποτε για τις προκλητικές αυξήσεις των κερδών, που ήταν και παραμένουν πολλαπλάσιες του πληθωρισμού.

Να σημειωθεί, πάντως, ότι με την εισοδηματική και τη γενικότερη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, το 1998, επιχειρείται μια παραπέρα βίαιη συρρίκνωση των λαϊκών εισοδημάτων, καθώς θα βρεθούν δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, που θα πάρουν στο χέρι λιγότερα χρήματα (από μισθό ή σύνταξη) σε σχέση με αυτά που έπαιρναν φέτος. Κι αυτό, γιατί από αυτό το 2,5% (που δε θα είναι 2,5% αλλά γύρω στο 2%), θα πρέπει να αφαιρεθεί ένα ποσοστό τουλάχιστον 3,7%, που εκτιμάται ότι θα αυξηθεί ο πληθωρισμός σε μέσα επίπεδα.Ετσι, ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση, που η αύξηση υπολογιστεί στο σύνολο των αποδοχών και όχι μόνο στο βασικό μισθό/σύνταξη, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι των 100.000, 200.000 και 300.000 δραχμών θα πάρουν με το ένα χέρι αύξηση 2.500, 5.000 και 7.500 δραχμών αντίστοιχα και θα πληρώσουν με το άλλο (το τίμημα του πληθωρισμού μέσω του οποίου θησαυρίζουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες) 3.700, 7.200 και 11.100 δραχμές.

Στην πραγματικότητα, οι απώλειες που θα προκαλέσει στην αγοραστική δύναμη των μισθωτών και συνταξιούχων και γενικότερα στα λαϊκά εισοδήματα, θα είναι ακόμη μεγαλύτερες, καθώς πέρα από το γεγονός ότι οι μισθολογικές αυξήσεις περιορίστηκαν στο μισό της αναμενόμενης αύξησης του πληθωρισμού, υπάρχουν και οι απώλειες που θα προκληθούν από τη φορολογική πολιτική και τις περικοπές των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα.

Είναι πάντως αξιοσημείωτο, ότι ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας έφερε ως παράδειγμα προς μίμηση την αντιλαϊκή εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης στο δημόσιο, δίνοντας έτσι γραμμή για ανάλογες αυξήσεις μισθών όχι μόνο στον ευρύτερο δημόσιο τομέα αλλά και στον ιδιωτικό!