Εφιαλτικό σκοπεύει να κάνει για το σύνολο των εργαζομένων η κυβέρνηση το 1998, αφού όπως απέδειξε χτες επέλεξε το πλέον αντιλαϊκό σενάριο για την οικονομική πολιτική της επόμενης χρονιάς. Σταθερά προσηλωμένοι στην υλοποίηση των στόχων που έχουν συναποφασίσει με την ΕΕ και αδιαφορώντας πλήρως για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι της χώρας, οι κυβερνώντες προχωρούν, προκαλώντας τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού σε μέτρα και πολιτικές, που το μόνο βέβαιο αποτέλεσμά τους θα είναι οι φτωχοί να γίνουν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, ενώ η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να παραδέρνει στους ρυθμούς της παραγωγικής περιθωριοποίησης.

Η χτεσινή δέσμη των κυβερνητικών μέτρων αφορά την εισοδηματική πολιτική και τον κρατικό προϋπολογισμό, από τον οποίο εμφανώς προκύπτει ότι παρά τις αλχημείες που χρησιμοποιήθηκαν για την κατάρτιση, αποτελεί το χειρότερο για τους εργαζόμενους και τη χώρα κατασκεύασμα όλων των τελευταίων δεκαετιών.

Μαζί με την εισοδηματική πολιτική πρόκληση, που θα είναι κάτω από 2% για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, ο Γ. Παπαντωνίου εξάγγειλε τη νέα φοροεπιδρομή που προτίθεται να κάνει σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων η κυβέρνηση, ανακοίνωσε τον παραπέρα σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα και επανέλαβε την προοπτική για το ξεπούλημα των κερδοφόρων ΔΕΚΟ με το σύστημα των ιδιωτικοποιήσεων.

Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών επαναβεβαίωσε τις κυβερνητικές προθέσεις για την προώθηση αντιδραστικών αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις και στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας και στα πλαίσια αυτά χαιρέτισε την πρόσφατη συμφωνία ντροπής των "κοινωνικών εταίρων" σαν "ανεκτίμητο αγαθό και αποφασιστικό βήμα εμπιστοσύνης και συναίνεσης", την οποία μάλιστα "θα ζήλευαν πολλές κυβερνήσεις χωρών - μελών της ΕΕ".

Για να μην υπάρξει καμιά αμφιβολία για τον ταξικό προσανατολισμό του προϋπολογισμού, ο Γ. Παπαντωνίου τον χαρακτήρισε "προϋπολογισμό σύγκλισης", ενώ ισχυρίστηκε ότι η υλοποίησή του "αποτελεί μείζον πολιτικό στόχο μεγάλης εμβέλειας".

Αναφερόμενος στον κρατικό προϋπολογισμό του 1998 έκανε λόγο για νέους φόρους, ύψους 317 δισ. δραχμών, ενώ αντίθετα στους σχετικούς πίνακες προβλέπονται νέοι φόροι 950 δισ. δραχμών. Προσπάθεια παραπλάνησης θα πρέπει να χαρακτηριστεί και η αναφορά του ότι από την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας - πρόκειται για νόθα τιμαριθμοποίηση ύψους 5,6%-5,7% όταν ο πληθωρισμός την περίοδο 1993-1997 αυξήθηκε περισσότερο από 50% - οι απώλειες για το κράτος θα ανέλθουν σε 90 δισ. δραχμές. Η παραπλάνηση αφορά τόσο το σχετικό ποσό, το οποίο είναι σημαντικά χαμηλότερο, αλλά κυρίως τον τρόπο παρουσίασης του όλου θέματος, καθώς το "πάγωμα" της φορολογικής κλίμακας από το 1993 οδήγησε σε εισοδηματικές απώλειες εκατοντάδων δισ. δραχμών για τους εργαζόμενους.

Συνεπής με την ακολουθούμενη πολιτική συρρίκνωσης των κοινωνικών δαπανών, μίλησε για "προϋπολογισμό δαπανών", οι οποίες βέβαια πετσοκόβονται. Οι πρωτογενείς δαπάνες (οι κρατικές δαπάνες πλην τόκων δημοσίου χρέους) προβλέπεται να αυξηθούν ονομαστικά μόλις 4,9%, ενώ οι επιχορηγήσεις μόλις 1,3%! Στα πλαίσια της συρρίκνωσης των κοινωνικών φορέων, μεταξύ άλλων ανακοίνωσε συγχωνεύσεις, καταργήσεις και μεταφορές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση 1.750 φορέων.