«Βραχνάς» για το σύνολο της εργατικής τάξης της χώρας αναδεικνύεται η ανεργία, η οποία με βάση και τα επίσημα στοιχεία αυξάνεται και πιάνει ποσοστά τόσο υψηλά για τα ελληνικά δεδομένα που δύσκολα μπορούν να μαγειρευτούν. Η κυβέρνηση, βέβαια, επιχειρεί και πάλι να θολώσει την εικόνα.

Το γενικό ποσοστό της ανεργίας παραμένει σταθερά πάνω από το 10% και κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2001. Κι αυτό την ώρα που η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι έχει μειώσει το μέγεθος της ανεργίας σε σημαντικό βαθμό, αξιοποιώντας κάθε κοινοτικό πρόγραμμα χρηματοδότησης των εργοδοτών για να προσφέρουν «νέες θέσεις εργασίας».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, ο αριθμός των καταγεγραμμένων ανέργων κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2001 ανέρχεται σε 444,7 χιλιάδες - ποσοστό 10,2% - παρουσιάζοντας ως γενικό ποσοστό μείωση σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2000, όπου το ποσοστό ανεργίας ήταν 11,1%.

Ομως, μια δεύτερη ανάγνωση των στοιχείων δείχνει ότι η εικόνα «μείωσης της ανεργίας» είναι παραμορφωτική, αφού δεν αντικατοπτρίζει τη σοβαρή αύξηση της ανεργίας σε περιοχές της χώρας όπως η Δυτική Μακεδονία, η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη, η Κεντρική Μακεδονία, η Ηπειρος και οι Ιόνιοι Νήσοι. Τα ποσοστά ανεργίας που κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2000 ανέρχονταν για τη Δυτική Μακεδονία σε 14,7%, την Ηπειρο 10,6%, τους Ιόνιους Νήσους 5%, την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη 8,6%, την Κεντρική Μακεδονία 10,7%, εκτινάχτηκαν κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2001 σε 15,8%, 11,9%, 6,7%, 9%, 10,8%, αντίστοιχα. Στη Στερεά Ελλάδα και Εύβοια, παρά την όποια μείωση, τα ποσοστά ανεργίας παραμένουν πολύ υψηλά, της τάξης του 13,3% (13,6% στο αντίστοιχο τρίμηνο του 2000). Το ίδιο ισχύει και για τη Θεσσαλία, όπου το ποσοστό ανεργίας ανέρχεται σε 11,6% (12,4% κατά το 2000).

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα στοιχεία που αφορούν την Αττική για να εξασφαλίσει γενικό μέσο όρο μείωσης της ανεργίας. Πράγματι στην Αττική, από 12,2% το δεύτερο τρίμηνο του 2000 εμφανίζεται μείωση σε 10,4% το δεύτερο τρίμηνο του 2001. Κι αυτό γιατί ακριβώς στην Αττική είναι που τσακίζουν κόκαλα οι ελαστικές μορφές απασχόλησης. Ακόμα πρέπει να συνυπολογιστεί ότι ειδικά στην Αττική παρουσιάζεται μια πρόσκαιρη αύξηση των έργων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, επομένως και πρόσκαιρη αύξηση της απασχόλησης. Επίσης, στην Αττική εφαρμόζονται τα περισσότερα κοινοτικά προγράμματα επιδότησης των εργοδοτών για «νέες θέσεις εργασίας», που και αυτά έχουν πρόσκαιρο χαρακτήρα και η αποτελεσματικότητά τους ως προς την καταπολέμηση της ανεργίας αμφισβητείται ακόμα και από τους αρμόδιους κρατικούς οργανισμούς.

Τέλος, τα ποσοστά ανεργίας ανέρχονται για την Κρήτη σε 5,7%, το Νότιο Αιγαίο σε 9,7%, το Βόρειο Αιγαίο σε 6%, την Πελοπόννησο σε 8,1% και τη Δυτική Ελλάδα σε 9,9%. Με δεδομένο τον αγροτικό χαρακτήρα των περιοχών τα ποσοστά αυτά είναι αρκετά υψηλά.

Τα όρια του εξωφρενικού αγγίζει η φιλοεργοδοτική πολιτική της κυβέρνησης όπως φαίνεται και με την περίπτωση της ασφάλισης των μερικώς απασχολούμενων στις επιχειρήσεις ΚΑΡΦΟΥΡ - ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ.

Στη συγκεκριμένη επιχείρηση οι εργαζόμενοι πέτυχαν οι μερικώς απασχολούμενοι να ασφαλίζονται με 25 ασφαλιστικά ημερομίσθια και το ΙΚΑ παρενέβη και απείλησε την επιχείρηση ότι θα της βάλει πρόστιμο αν συνεχίσει αυτήν την πρακτική!

Το θέμα έφερε στη Βουλή με Επίκαιρη Ερώτηση ο βουλευτής του ΚΚΕ Σπ. Στριφτάρης και ο υφυπουργός Εργασίας με διάφορα σοφίσματα υπερασπίστηκε αυτήν την καταφανώς αντεργατική πρακτική.

Είπε συγκεκριμένα ότι δεν είναι δυνατόν το ΙΚΑ να υιοθετεί ασφαλιστικά καθεστώτα ή ρήτρες που συνομολογούνται μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών ενδεχομένως και άτυπα.

Μάλιστα προχώρησε ακόμα παραπέρα ισχυριζόμενος ότι «δεν είναι δυνατόν το κράτος να υιοθετήσει μία τέτοια πρόταση και θα ήταν ολέθρια πολιτική επιλογή να υιοθετήσει μία τέτοια θεσμική αλλαγή γιατί ουσιαστικά αποδιάρθρωνε τον κύριο φορέα της κοινωνικής ασφάλισης που είναι πυλώνας της κύριας σύνταξης»!

Ο Σπ. Στριφτάρης αναρωτήθηκε «τι πειράζει το ΙΚΑ όταν μία επιχείρηση συμφωνεί με τους εργαζόμενος να πληρώνει και τις εργοδοτικές και τις εργατικές εισφορές στο ΙΚΑ και να μπορούν να είναι ασφαλισμένοι 25 μέρες το μήνα και όχι 15 που επιτρέπει το ελαστικό ωράριο».

«Το ΙΚΑ θα χάσει τίποτε; Αυτή είναι η ουσία» τόνισε ο βουλευτής του ΚΚΕ και πρόσθεσε: «Δε ζητάμε εμείς κάθε επιχείρηση να κάνει το δικό της ασφαλιστικό σύστημα. Αυτό εσείς το κάνατε, εσείς το λέτε, εσείς δώσατε το δικαίωμα στις ασφαλιστικές εταιρίες να κάνουν ομαδικά συμβόλαια».

Οι εργαζόμενοι, συνέχισε, έχουν μία βασική απορία και λένε: «Εμείς είχαμε μία σύμβαση με τον εργοδότη μας και πλήρωνε όλες τις εργοδοτικές εισφορές για να είμαστε 25 μέρες το μήνα ασφαλισμένοι, πράγμα που η σχέση εργασίας δε μας επέτρεπε. Και έρχεται τώρα ο εργοδότης και μας λέει ότι δε θα ανανεώσω αυτή τη σύμβαση γιατί το ΙΚΑ μου είπε ότι θα με πάει στο δικαστήριο». Και κατέληξε:

«Δε σας θυμίζει κύριε Σπυρόπουλε, αυτό που έκανε ο Ε. Γιαννόπουλος (ως υπουργός Εργασίας) με το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ πριν από χρόνια όταν του έκοψε πρόστιμο γιατί έδωσε αυξήσεις στους εργαζόμενους, πέρα από αυτά που έλεγε η νομοθετική ρύθμιση;».

Το μόνο που βρήκε να απαντήσει στη δευτερολογία του ο υφυπουργός, είναι ότι η συγκεκριμένη συμφωνία «είναι μία περιστασιακή και λαθεμένη πολιτική επιλογή, διότι με την όποια ευκολία μια επιχείρηση με κάποιους εργαζόμενους μπορεί να συμφωνεί για κάτι που υποτίθεται βελτιώνει τις ασφαλιστικές προϋποθέσεις, με την ίδια ευκολία, σε μία άλλη εποχή μπορεί να υπάρχει μία άλλη συμφωνία που οι εργαζόμενοι τελικά να είναι σε πολύ δυσχερέστερη θέση».