«Τα δύο πρόσωπα του Ιανουαρίου». Γοητευτικό, αλλά ελλιποβαρές το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ιρανικής καταγωγής Βρετανού σεναριογράφου, Χοσεΐν Αμινί. Ομφαλοσκοπική η προσέγγιση στο κατ' ουσίαν κινηματογραφικό «έργο δωματίου με τρεις ρόλους», που παραμένει πεισματικά «έργο δωματίου», παρά τις εξωτικές τοποθεσίες. Κι αυτό γιατί βήμα - βήμα η ιστορία αποστειρώνεται όλο και περισσότερο από τον περίγυρο μέσα στον οποίο αναπτύσσεται και που λειτουργεί σαν τεράστιο σκηνογραφικό ταμπλό βιβάν, στρογγυλεμένα καθωσπρεπισμένο για τις ορδές των εκατομμυρίων τουριστών που σα μυρμήγκια αναμένονται να κατακλύουν την Αθήνα στο μέλλον. Η οπτική απεικόνιση αυτής της Ελλάδας χτυπά καμπανάκι κινδύνου... Είναι...