Τα πρώτα πλάνα, οι πρώτες σκηνές της ταινίας, με ανάγκασαν να διώξω από μέσα μου την όποια αντίθεση έχω με τα κόμικς. Είπα «εδώ οι άνθρωποι είναι σοβαροί»! Ανακάθισα στην καρέκλα μου να παρακολουθήσω την ταινία «με τον προσήκοντα σεβασμό», έτσι δε λέμε; Ομως, δυστυχώς, πριν ο κόκορας λαλήσει τρεις φορές διαψεύστηκα. Τουλάχιστον κατά το ήμισυ! Στη φόρμα, πράγματι, είναι κάτι «διαφορετικό». Οσες αντιρρήσεις και αν έχεις με το είδος του κινηματογράφου (αναπαραγωγή των κόμικς στο σινεμά), η «Αμαρτωλή Πόλη» είναι «μια κάποια ματιά». Στιλιζαρισμένη εντάξει, αλλά με αξιοσημείωτο αισθητικό αποτέλεσμα. Στο περιεχόμενό της, όμως, είναι μια από τα ίδια. Η «γραφή», λοιπόν, έχει «πλάκα». Νιώθεις ότι...