Δεν έτυχε ποτέ να πάω στη Βιέννη, δεν το επιδίωξα και αναρωτιέμαι γιατί. Ισως επειδή είχα ακούσει τόσα πολλά για την πανέμορφη αυτή πόλη και φοβόμουν να μην απογοητευτώ. Είναι και αυτή μια σκέψη. Η αλήθεια όμως είναι πως βαθιά μέσα μου προτιμούσα να τη θυμάμαι έτσι όπως την είχε παρουσιάσει στο κοινό ο Ορσον Γουέλς στην ασπρόμαυρη ταινία του «Ο Τρίτος Ανθρωπος» του Γκράχαμ Γκριν. Ερειπωμένη, μελαγχολική, μελωδική, αριστοκρατική, αλλά τρομερά φτωχή. Απίστευτα γοητευτική, όμως. Πάτε δεν πάτε στη Βιέννη, την ταινία πρέπει να τη δείτε και οπωσδήποτε να διαβάσετε το εξαιρετικό αυτό βιβλίο του μεγάλου Βρετανού συγγραφέα. Αφού, όμως, σήμερα αποφασίσαμε να βρεθούμε έστω και νοερά εκεί, ας...