ΒΕΡΟΛΙΝΟ - ΜΟΣΧΑ.--

«Γιατί χρειαζόμαστε ειρήνη και φιλία με τη Ρωσία» τιτλοφορείται η νέα έκδοση που συγκεντρώνει άρθρα και παρεμβάσεις Γερμανών πολιτικών, δημοσιογράφων, επιστημόνων, εκπροσώπων της οικονομίας, συγγραφέων και καλλιτεχνών και την οποία επιμελήθηκε η Αντελχάιτ Μπαρ, σύζυγος του σοσιαλδημοκράτη πολιτικού, Εγκον Μπαρ, ο οποίος πέθανε το 2015. Μαζί με τον πρώην πρόεδρο του SPD και καγκελάριο Βίλι Μπραντ, ο Μπαρ είχε πρωτοστατήσει στη διαμόρφωση της λεγόμενης «πολιτικής προς Ανατολάς» (Οστπολιτίκ), απέναντι στην πρώην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες για ανατροπή του σοσιαλισμού ...«μέσω της προσέγγισης».

Το βιβλίο - που αποτελεί «Εκκληση προς όλους» - κυκλοφόρησε σε μια περίοδο ραγδαίων ενδοϊμπεριαλιστικών διεργασιών, όπου μεγαλώνουν οι «φωνές» για αποφασιστική ενίσχυση των ήδη στενών σχέσεων της Γερμανίας με τη Ρωσία, κάτι που θα προκαλούσε μεγαλύτερα «ρήγματα» στους διατλαντικούς δεσμούς μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ, αλλά και εντός του ΝΑΤΟ. Ανάμεσα σε πολλούς που συμμετέχουν με δική τους παρέμβαση, είναι και ο πρώην Γερμανός ΥΠΕΞ, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ (SPD), και ο αντιπρόεδρος της γερμανικής Βουλής (στέλεχος των Φιλελευθέρων - FDP), Βόλφγκανγκ Κουμπίκι.

Δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου παρουσιάζουν κάποιες από τις απόψεις των συγγραφέων που υπάρχουν στο βιβλίο. Ενδεικτικά, ο πρώην πρόεδρος του σοσιαλδημοκρατικού μορφώματος «Η Αριστερά» (Die Linke), Οσκαρ Λαφοντέν, ασκεί κριτική στην επιθετικότητα των ΗΠΑ απέναντι στη Ρωσία: «Οι χώρες του ΝΑΤΟ αποφάσισαν, υπό την πίεση των ΗΠΑ, τη δραστική αύξηση των αμυντικών δαπανών (σ.σ. στο 2% του ΑΕΠ)». Κι ενώ οι ΗΠΑ αποφάσισαν για το 2019 να αυξήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες στα 700 δισ. δολάρια, η Ρωσία δαπάνησε το 2017 ούτε το 1/10, δηλαδή 66 δισ. δολάρια. «Τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ παρατάσσονται σήμερα στα ρωσικά σύνορα. Βάσεις πυραύλων δημιουργήθηκαν στην Πολωνία και τη Ρουμανία», γράφει και προσθέτει: «Εχουν επιβληθεί κυρώσεις κατά της Ρωσίας, οι οποίες αποδυναμώνουν και την ευρωπαϊκή οικονομία, ενώ οι ΗΠΑ επηρεάζονται ελάχιστα».

Ο πρώην πτέραρχος της γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας, Χάραλντ Κούγιατ, σημείωσε: «Δεν καταφέραμε να συμβάλουμε στην κατασκευή ενός "κοινού σπιτιού της Ευρώπης" (Μιχαήλ Γκορμπατσόφ), όπου η Ρωσία έχει τη δική της θέση». Εκτιμά ότι λείπουν οι κατάλληλοι πολιτικοί (όπως ο Εγκον Μπαρ) «που είχαν τότε το θάρρος να εκπροσωπήσουν μια ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, όχι με βάση τις απαιτήσεις των ΗΠΑ, αλλά προσανατολισμένη στα συμφέροντα της Γερμανίας και της Ευρώπης».

Ο συνιδρυτής και αρχισυντάκτης του ηλεκτρονικού περιοδικού «Telepolis», Φλόριαν Ρέτζερ, σημειώνει: «Το NATO αυτοπροβάλλεται ως μια κοινότητα αξιών. Η δυτική αμυντική συμμαχία δεν έχει κανένα πρόβλημα με πολέμους που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και επεμβάσεις όπως στο Ιράκ, παρακολουθεί παθητικά χώρες όπως η Τουρκία, αλλά και η Πολωνία και Ουγγαρία, να αποχαιρετούν τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου». Δεν πρόκειται, πλέον, «όπως κατά τον Ψυχρό Πόλεμο για "αριστερά" ή "δεξιά", "κομμουνισμός" ή "καπιταλισμός", αλλά μόνο για οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα».

Ακόμη, αμφισβητείται ανοιχτά η σημερινή γραμμή της γερμανικής κυβέρνησης για «παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας» από τη Ρωσία και για «εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ» ως προϋπόθεση για άρση των κυρώσεων. Για τον πρώην πολιτικό της CSU (Χριστιανοκοινωνιστές), Πέτερ Γκαουβάιλερ, «ένας ενοποιημένος ουκρανικός λαός υπάρχει μόνο στη φαντασία των Βρυξελλών».