Η τραμπούκικη επίθεση σε βάρος φοιτητών - μελών της ΚΝΕ (βλ. σελ. 6) από ομάδα αυτοαποκαλούμενων «αναρχοαυτόνομων» δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Προστίθεται σε μια μακριά αλυσίδα παρόμοιων περιστατικών, που άλλοτε με τη μάσκα του Χρυσαυγίτη, άλλοτε του «αναρχοαυτόνομου», βάζουν στο στόχαστρο τη δράση των κομμουνιστών, φανερώνουν το αντικομμουνιστικό τους μένος. Ούτε είναι άσχετη με την επανενεργοποίηση τέτοιων ομάδων εν μέσω νεολαιίστικων κινητοποιήσεων - όπως της προχτεσινής μαθητικής - μετά από μια περίοδο «παράξενης» αδράνειας... Το έργο αυτό, το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές στο παρελθόν. Το ζήσαμε στη δεκαετία του 1990, σε κάθε φάση που αναπτύσσονταν νεολαιίστικες κινητοποιήσεις, αλλά και αργότερα σε εργατικές - αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις, και βέβαια με τη γνώριμη δράση τους την περίοδο των κινητοποιήσεων ενάντια στα μνημόνια. Τι είναι άραγε αυτό που τους «ενεργοποιεί» ξανά; Μην είναι το γεγονός ότι μετά από χρόνια κάτι φαίνεται να κινείται στους φοιτητές αλλά και στους μαθητές, όπως έδειξε το πολύ μαζικό συλλαλητήριο της Δευτέρας; Μην είναι άραγε το γεγονός ότι η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ως δυνάμεων που «σηκώνουν» ψηλά τα ζητήματα της αντιπαράθεσης με την αμερικανοΝΑΤΟική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ενοχλεί διάφορα κέντρα, φανερά και κρυφά; Μήπως κάποιοι κάνουν πρόβες προβοκάτσιας μπροστά στις μεγάλες διαδηλώσεις στην αμερικάνικη πρεσβεία με αφορμή την 45η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου; Ενα είναι σίγουρο, ότι σε ΚΚΕ και ΚΝΕ δεν πιάνουν απειλές και ότι η καταδίκη τέτοιων σχεδιασμών θα πρέπει να γίνει υπόθεση του φοιτητικού αλλά και του εργατικού - λαϊκού κινήματος.