Αυτή η προσπάθεια της κυβέρνησης άρχισε το 1997 με την κατάθεση του σχεδίου «Ι. Καποδίστριας» για τις αναγκαστικές συνενώσεις Δήμων και Κοινοτήτων, και συνεχίζεται μέχρι σήμερα με την κατάθεση των νομοσχεδίων για «Συμπολιτείες Δήμων και Κοινοτήτων», και «Δημοτική Αποκέντρωση».

Θυμόμαστε όλοι τους πανηγυρισμούς του ΠΑΣΟΚ, για τον «ιστορικό βηματισμό της κυβέρνησης», για το «μεγαλύτερο βήμα τα τελευταία 60 χρόνια», «για την ανάπτυξη της περιφέρειας», «τη δημιουργία μεγάλων και βιώσιμων δήμων, που θα μπορούν να κάνουν έργα και να προσφέρουν κοινωνικές παροχές στους δημότες κλπ.», καθώς επίσης και τη συμφωνία της ΝΔ, του ΣΥΝ, αλλά και της πλειοψηφίας της ΚΕΔΚΕ με τον «ιστορικό βηματισμό» της κυβέρνησης.

Εκείνη την εποχή, αλλά και σήμερα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η συνεχιζόμενη ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου, το μαράζωμα των χωριών και η μετανάστευση του λαού στο εξωτερικό και στα μεγάλα αστικά κέντρα, δεν οφείλονται στην εφαρμοζόμενη πολιτική, αλλά σε έναν μηχανισμό αναποτελεσματικό που με τις αναγκαστικές συνενώσεις τότε, τη διαδημοτική συνεργασία, και την ενίσχυση των δημάρχων με την κατάργηση των Τοπικών Συμβουλίων σήμερα, θα ξεπεραστούν αυτά τα προβλήματα.

Ο πόνος όλων όσοι συμφωνούν με την ουσία της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι πώς θα δημιουργηθούν εκείνος ο διοικητικός μηχανισμός, εκείνοι οι θεσμοί που θα εξυπηρετούσαν καλύτερα τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, μια πολιτική που θα προσαρμόζει τη χώρα μας στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, που θα υλοποιεί τις κατευθύνσεις για ιδιωτικοποίηση, ανταποδοτικότητα, πρόσθετη φορολογία.

Να τι έλεγε ο υπουργός Εσωτερικών στην εισηγητική έκθεση του Νομοσχεδίου για τις αναγκαστικές συνενώσεις: «..συνδέεται και συναρτάται απόλυτα, τόσο με την ενίσχυση και την προσαρμογή της χώρας μας στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όσο και με τη δημιουργία συνθηκών ανταγωνιστικότητας στην αναπτυξιακή προσπάθεια».

Είναι σίγουρο πως η προσπάθειά τους αυτή δε θα σταματήσει εδώ. Οι «Συμπολιτείες» θα παίξουν τον ίδιο περίπου ρόλο με τους «Συνδέσμους Δήμων και Κοινοτήτων» που καταργήθηκαν και κυρίως θα προετοιμάσουν το έδαφος για να περάσουν χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις, τη δημιουργία μητροπολιτικών δήμων στα μεγάλα αστικά κέντρα. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα αυτή την εποχή που πολύς λόγος γίνεται για την ανυπαρξία υποδομών, τη μη υλοποίηση έργων που είναι αναγκαία στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης, διάφοροι Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι να δηλώνουν δεξιά και αριστερά στα ΜΜΕ ότι κυρίως ευθύνεται η μη ύπαρξη Μητροπολιτικού Δήμου, βγάζοντας απ' έξω την εφαρμοζόμενη πολιτική.

1. Το οικονομικό βάρος της δημιουργίας και λειτουργίας των «Συμπολιτειών» θα πέσει στους δήμους που θα τις συγκροτήσουν, δηλαδή σε τελευταία ανάλυση στους δημότες, χωρίς το κράτος να βάλει ούτε δραχμή. Μάλιστα επισημαίνεται πως «οι ΟΤΑ έχουν την υποχρέωση να επιχειρούν διαρκώς την αύξηση των ίδιων πόρων, βελτιώνοντας την ικανότητα άντλησής τους με τη χρηστή και αποδοτική διαχείριση των πηγών αυτοχρηματοδότησής τους». Για αυτό το λόγο στο νόμο «Πολιτεία» προβλέπεται για τους δήμους που δεν καταφέρνουν να αυξήσουν τους ίδιους πόρους, ανάλογη τιμωρία, με βάση κριτήρια αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας που θα θεσπιστούν.

2. Είναι γεγονός ότι ακόμη και σήμερα με την αναγκαστική συνένωση των Δήμων και Κοινοτήτων, αυτοί παραμένουν πληθυσμιακά μικροί και με τη συνεχιζόμενη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, αυτοί θα μαραζώνουν όλο και περισσότερο. Για τέτοιους δήμους που θα κατασκευάζουν πολλά και μικρά έργα είναι γεγονός πως το ιδιωτικό κεφάλαιο δεν ενδιαφέρεται γιατί το κέρδος σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ μικρό. Μέσω των υπηρεσιών με κοινωνικό χαρακτήρα, στο μεγάλο κεφάλαιο. Σ' αυτή την περίπτωση μεγαλώνει το «φιλέτο», άρα και το ενδιαφέρον του ιδιωτικού κεφαλαίου. Δεν είναι τυχαίο που μια σειρά «Αναπτυξιακές Εταιρίες» όπως αυτή των δυτικών συνοικιών στη Θεσσαλονίκη, ξεφυτρώνουν καθημερινά.

3. Στο άρθρο 12, παράγραφος 5 προβλέπεται ότι με απόφαση του ΓΓ της Περιφέρειας, μπορεί ένας όμορος Δήμος ή Κοινότητα να συμμετέχει υποχρεωτικά στη «Συμπολιτεία», εφόσον το αποφασίσει αυτή, είναι στην ίδια ανθρωπογεωγραφική ενότητα, ή αν η «Συμπολιτεία» κρίνει ότι με τη συμμετοχή του όμορου δήμου θα μπορέσει αποτελεσματικότερα να ασκήσει τις αρμοδιότητές της. Ετσι, μ' αυτόν τον τρόπο οι δήμοι που διαφωνούν με την εφαρμοζόμενη πολιτική θα φιμωθούν. Οι δημότες αυτού του δήμου άλλους θα έχουν ψηφίσει και άλλους θα έχουν στο κεφάλι τους.

4. Αν τα παραπάνω συνδυαστούν με την πρόταση της κυβέρνησης στο εισηγητικό κείμενο του σχεδίου νόμου με τίτλο «Δημοτική Αποκέντρωση», που καταργεί ουσιαστικά τα Τοπικά Συμβούλια, τον εκλογικό νόμο για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, τότε γίνεται ακόμα πιο φανερή η προσπάθειά της να αποκλείσει κάθε φωνή που είναι ενοχλητική για την πολιτική της.

Το ξεκλήρισμα της αγροτιάς συνεχίζεται, τα χωριά συνεχίζουν να ερημώνουν, η ανεργία αυξάνεται, η ζωή όλο και περισσότερων εργαζομένων γίνεται πιο δύσκολη.

Η κυβέρνηση αξιοποιώντας και άλλες αλλαγές που έγιναν στο θεσμό της ΤΑ τα τελευταία χρόνια, όπως η ενίσχυση του ρόλου της Περιφέρειας, η μη καθιέρωση της απλής αναλογικής, η ανάθεση αρμοδιοτήτων στους νέους δήμους χωρίς τους ανάλογους πόρους, η καθιέρωση δεικτών αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας κλπ. στους δημότες τους, θα προωθεί την ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα της δημοτικής και δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Η οικονομική ασφυξία των δήμων συνεχίζεται. Μείωσαν τους πόρους απ' τον κρατικό προϋπολογισμό όλα αυτά τα χρόνια, παρακράτησαν αυθαίρετα θεσμοθετημένους πόρους προς την ΤΑ που σήμερα ξεπερνούν το 1,7 τρισ., ενίσχυσαν την ανταποδοτικότητα με τον περιορισμό των κοινωνικών υπηρεσιών και πληρωμή εκ νέου από τους εργαζόμενους γι' αυτές, καθιέρωσαν την πρόσθετη φορολογία.

Μόνο με την υλοποίηση μιας πολιτικής που θα βασίζεται στην αναγκαστική εφαρμογή κινήτρων παραγωγικών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών, αναπτυξιακών, και προς όφελος του λαού, μπορεί να γίνει λόγος για την αναζωογόνηση της υπαίθρου, τη λύση των οξυμένων προβλημάτων στα μεγάλα αστικά κέντρα, και σαν αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, να προκύψουν συνενώσεις και συνεργασίες δήμων με τη σύμφωνη θέληση των κατοίκων.

Η συνεργασία των δήμων για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ, όχι μόνο χρειάζεται, αλλά είναι αναγκαία. Το πρόβλημα λοιπόν, πρώτα απ' όλα είναι πολιτικό.

Για να εφαρμοστεί όμως σήμερα μια τέτοια πολιτική αναζωογόνησης της υπαίθρου, είναι ανάγκη να συγκρουστούμε με την κυρίαρχη πολιτική, να αντισταθούμε στη γενικότερη αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ενωσης και κεφαλαίου.

Σημαντικό ρόλο σ' αυτή την προσπάθεια θα αποτελέσουν και οι Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές του Οκτώβρη του 2002.

Είναι αναγκαίο να καταδειχτεί η αντίθεση σ' αυτή την πολιτική και σ' αυτές τις εκλογές. Να βγουν Δήμαρχοι που θα συσπειρώνουν, θα οργανώνουν την πάλη του λαού, Δήμαρχοι και Νομάρχες που θα απειθαρχούν στην πολιτική κυβέρνησης, άρχουσας τάξης και ΕΕ.

Δήμαρχοι και Νομάρχες που θα αγωνίζονται για:

- Την απόκρουση του ξεπουλήματος της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας, των ιδιωτικοποιήσεων, της εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών των δήμων με κοινωνικό χαρακτήρα.

- ΤΑ που θα αναδειχτεί σε θεσμό υπεράσπισης της ειρήνης. Να αντιταχθεί σε κάθε μορφή εμπλοκής της χώρας μας σε επεμβάσεις άμεσα ή έμμεσα μέσω των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ.

- Την παραγωγική ανάπτυξη της υπαίθρου, την κατάργηση των περιορισμών της αγροτικής παραγωγής, των προστίμων συνυπευθυνότητας, την αποβιομηχάνιση της περιοχής.

- Την αύξηση της χρηματοδότησης απ' τον κρατικό προϋπολογισμό, την επιστροφή των παράνομα παρακρατηθέντων πόρων. Την υλοποίηση των μεγάλων έργων που έχει ανάγκη ο Νομός Θεσσαλονίκης.

- Την κατοχύρωση του δικαιώματος του λαού για πρόσβαση σε σύγχρονες υπηρεσίες που θα παρέχονται από έναν δημόσιο τομέα υγείας και πρόνοιας, που θα ενδιαφέρονται μαχητικά κατά των ναρκωτικών, θα δρουν υπέρ του περιβάλλοντος, διεκδικώντας έργα ανάπτυξης, ενάντια στην κερδοσκοπία της γης και στις καταπατήσεις, θα αγωνίζονται ενάντια στη ρύπανση και για την προστασία του δασικού πλούτου, θα αναπτύσσουν δραστήριες ενέργειες για τον πολιτισμό και τον αθλητισμό.