Η κόντρα ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ για την «ολιγαρκή αφθονία», που παρακολουθήσαμε πριν από λίγες μέρες, με αφορμή μια δήλωση του πρωθυπουργού, δεν έχει ως αφετηρία τις υπαρκτές ιδεολογικές τους διαφορές, αλλά την ανάγκη να συντηρούν τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές στη μεταξύ τους αντιπαράθεση, αφού στα μεγάλα και σπουδαία για το κεφάλαιο συγκλίνουν απόλυτα. Αν και η ΝΔ μίλησε ειρωνικά για «ολιγάρκεια του λαού» και «αφθονία της κυβέρνησης», η πραγματικότητα είναι πως το απόφθεγμα του πρωθυπουργού, που αποδίδεται στον Σερζ Λατούς, δεν απευθύνεται σε κύκλους διανοούμενων, που βαυκαλίζονται με ουτοπικές θεωρίες για μεταρρύθμιση του καπιταλισμού με μοντέλα «αποανάπτυξης», για να αποτρέψουμε τάχα την «ανάπτυξη για λίγους». Απευθύνεται πρώτα απ' όλα στο λαό, προσφέροντάς του απατηλές διεξόδους, που συγκαλύπτουν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, και εθίζοντάς τον στη λογική του «λίγα και καλά», την ώρα που το κεφάλαιο ανακάμπτει στην κερδοφορία του και γίνεται ολοένα και πιο επιθετικό. Με άλλα λόγια, εξυπνάδες σαν αυτές που πετάει δεξιά κι αριστερά ο Τσίπρας δεν είναι παρά υποδείξεις στο λαό να ρίξει ακόμα χαμηλότερα τις απαιτήσεις του, την ώρα που ο πλούτος που παράγει ο ίδιος αυξάνεται με αλματώδεις ρυθμούς και τον καρπώνονται ολοένα και πιο λίγοι. Απ' αυτήν τη σκοπιά, είναι αδικαιολόγητη η ακαριαία αντίδραση της ΝΔ, που προσθέτει το μαστίγιο στο καρότο του ΣΥΡΙΖΑ για να συμβιβάσει το λαό με τη λογική του «σκάσε και κολύμπα», συνθλίβοντας μαζί τις σύγχρονες ανάγκες του.