Eurokinissi |
Η ατελείωτη γύμνια και απαξίωση της συνδικαλιστικής μαφίας στην ηγεσία της ΓΣΕΕ αποτυπώθηκε ανάγλυφα την 1η Μάη, στην άδεια πλατεία Κλαυθμώνος, στη «συγκέντρωση» στην οποία καλούσαν, χωρίς να καταφέρουν να μαζέψουν πάνω από 50 με 70 εργατοπατέρες! Ολότελα απόντες οι εργαζόμενοι, απόντες ακόμα και οι τρεις από τους τέσσερις της συνδικαλιστικής μαφίας (Παναγόπουλος - Καραγεωργόπουλος - Κιουτσούκης), ένα σκορποχώρι χωρίς ούτε ένα μπλοκ συνδικάτου, την ίδια ακριβώς ώρα που η πλατεία Συντάγματος, στη συγκέντρωση όπου καλούσε το ΠΑΜΕ, γέμιζε από χιλιάδες εργαζόμενους στα μαζικά μπλοκ δεκάδων κλαδικών και επιχειρησιακών συνδικάτων, σωματειακών επιτροπών σε χώρους δουλειάς, Ομοσπονδιών, σωματείων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα... Αντίστοιχα θλιβερή εικόνα εμφάνισαν οι εργατοπατέρες σε όλη τη χώρα, όπου τουλάχιστον μπήκαν στον «κόπο» να στήσουν για τα προσχήματα «συγκεντρώσεις», γιατί είναι και πολλά τα παραδείγματα όπου δεν ασχολήθηκαν καν με το «σπορ».
Το νέο φιάσκο των εργατοπατέρων στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ ήρθε να επιβεβαιώσει ότι πρόκειται για μια εργατική αριστοκρατία πλήρως ξεκομμένη από τους εργαζόμενους και τα προβλήματά τους, απόλυτα εχθρική απέναντι στις ανάγκες τους. Η πλήρης απαξίωση του εργατοπατερισμού δεν είναι βέβαια «κεραυνός εν αιθρία». Είναι αποτέλεσμα του χρόνιου ρόλου του για την υπονόμευση και τον αποπροσανατολισμό των αγώνων των εργαζομένων, με αιχμή του δόρατος το δηλητηριώδες παραμύθι του «κοινωνικού εταιρισμού», όπου τάχα «και το κεφάλαιο θα ζει καλά και οι εργαζόμενοι καλύτερα».