Στα σχεδόν 46 μου δεν αυτοπροσδιορίζομαι ως «καθαρός» κομμουνιστής. Δεν διεκδικώ απόλυτη γνώση του μαρξισμού - λενινισμού και σίγουρα υπάρχουν ζητήματα στα οποία διαφωνώ με το Κόμμα.

Αυτό όμως δεν με κάνει να απομακρύνομαι από αυτό, το αντίθετο και ας ακούγεται παράξενο.

Το ΚΚΕ δεν είναι μόνο ένα σύμβολο αγώνων, μία αναφορά σε προσπάθειες κοινωνικής απελευθέρωσης. Ιστορικό παράδειγμα.

Είναι η πρόταση για έναν άλλον κόσμο. Για μία διαφορετική κοινωνία. Είναι η φωνή της προσωπικής αντίστασης, της κοινωνικής αλλαγής, πάνω σε ιδεολογική βάση. Μακριά από «μπερδεμένες» καταστάσεις και - το πιο σημαντικό - μακριά από ανθρώπους που δηλώνουν κάτι απλώς για να δηλώσουν. Από κραυγές, «κρεμάλες» και οτιδήποτε είναι αρεστό λόγω των συνθηκών.