«Εφυγε» πλήρης ημερών και κηδεύεται σήμερα Τρίτη, στις 6 μ.μ., στον Πλατύκαμπο της Λάρισας, η σ. Αννα Καζάζου.

Σε ανακοίνωσή της, η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ εκφράζει τη βαθιά της θλίψη για το θάνατο της συντρόφισσας και σημειώνει: «Η συντρόφισσα Αννα ανήκει σε εκείνη τη γενιά που έθεσε ανεπιφύλακτα τον εαυτό της στην υπηρεσία του λαού, έγινε μέλος του Κόμματος σε νεαρή ηλικία.

Γεννήθηκε στον Κλειστό, Φουρνά Ευρυτανίας το 1924, από γονείς εύπορους. Από την πολύ μικρή της ηλικία υπήρξε ιδιαίτερα ανήσυχο πνεύμα, βλέποντας τη φτώχεια των χωριανών της, αναζήτησε το δρόμο της σύγκρουσης με αυτή την κατάσταση.

Συμμετείχε ενεργά στον αγώνα ενάντια στον Γερμανοϊταλό κατακτητή, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΠΟΝ και τον Εφεδρικό ΕΛΑΣ. Μετά την Απελευθέρωση ακολούθησαν οι διώξεις από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς. Τα 1947 εντάχθηκε στον ΔΣΕ στη 2η Μεραρχία, με Διοικητή τον αξέχαστο Διαμαντή. Εντάχθηκε στο Τάγμα νεολαίας ως μαχήτρια, μετά στη Σχολή Υπαξιωματικών, ομαδάρχισσα και στη συνέχεια Επίτροπος Διμοιρίας.

Τον Μάρτη, 1-8, του 1949 αντιπροσώπευσε τη 2η Μεραρχία στην 1η Συνδιάσκεψη της Πανελλαδικής Ενωσης Δημοκρατικών Γυναικών (ΠΔΕΓ) που έγινε στο Βίτσι.

Τον Μάη του 1949 ήταν υπεύθυνη του τεχνικού προσωπικού στο Γενικό Νοσοκομείο του ΓΣ του ΔΣΕ.

Το 1948 παντρεύτηκε τον Γιώργο Σιαφάκα, μαχητή και Λοχαγό του ΔΣΕ, ενώ την άνοιξη του 1949 πέρασε στην Αλβανία, όπου απέκτησε και το πρώτο παιδί της, τον Θανάση Σιαφάκα.

Με την υποχώρηση του ΔΣΕ εγκαταστάθηκε στη ΛΔ Πολωνίας, στην πόλη Βρότσλαβ. Τον Οκτώβρη του 1949 σκοτώνεται ο Γ. Σιαφάκας, πράγμα για το οποίο πληροφορείται 1 χρόνο αργότερα.

Στα 1951 παντρεύεται με τον Σωτήρη Καζάζο, μαχητή του ΔΣΕ και μέλος του ΚΚΕ, με τον οποίο αποκτά δύο παιδιά, την Παρασκευή και τον Αποστόλη.

Κατά την αναγκαστική παραμονή στην προσφυγιά, εργάστηκε ως εργάτρια σε βιομηχανία, συνεχίζοντας να αναπτύσσει πλούσια δράση, ενώ το 1987 επαναπατρίζεται και εγκαθίσταται στη Λάρισα όλη η οικογένεια.

Στη Λάρισα συνδέεται αμέσως με την Κομματική Οργάνωση του ΚΚΕ, δραστηριοποιείται στην ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ και στον σύλλογο της Ενωσης Γυναικών Λάρισας - μέλος ΟΓΕ.

Η σ. Αννα στάθηκε μπροστά, σε μικρές και μεγάλες μάχες του Κόμματος και του κινήματος, παρόλο που τα πράγματα δεν της ήρθαν καθόλου εύκολα. Από το 1993 αρχίζει μια δεύτερη δραματική οικογενειακή περίοδος, χάνοντας όλα τα παιδιά και τον σύζυγό της.

Η σ. Αννα δεν έπαψε ποτέ να θεωρεί τον εαυτό της απλό στρατιώτη του Κόμματος, παρά τις στροφές και τις αντιξοότητες, κρατήθηκε γερά, έμεινε πιστή και όρθια μέχρι το τέλος.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στις νύφες, στα εγγόνια της και στα δισέγγονά της».