Κάθε χρόνο, έτσι και σήμερα 5 Ιούνη, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες θα «βομβαρδιστούν» από υποκριτικά μηνύματα «ευαισθητοποίησης» για το περιβάλλον. Μόνιμη επωδός είναι η «σωτηρία του πλανήτη», η «ανάπτυξη περιβαλλοντικής συνείδησης», η προστασία των θαλασσών και πολλά ακόμα, που στόχο έχουν να εμπεδώσουν οι λαοί την αντίληψη ότι το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας, είναι δική τους υπόθεση, άρα και δική τους ευθύνη.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το μήνυμα του ΟΗΕ μιλά γενικά και αόριστα για «ανθρώπινη δραστηριότητα που καταστρέφει το περιβάλλον, την ποιότητα του νερού, τα τρόφιμα, τον αέρα», αναφέρεται στην «κλιματική αλλαγή» και καλεί όλους τους ...ανθρώπους να δώσουν τη «μάχη της ζωής τους». Επιπλέον, ο γγ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες ζητά «να φορολογηθεί η ρύπανση, να μην επιδοτούνται τα ορυκτά καύσιμα και να σταματήσουν να λειτουργούν νέοι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής άνθρακα». Και αυτά όταν είναι γνωστές οι συμφωνίες για το εμπόριο ρύπων, που δίνει τη δυνατότητα σε μεγάλες καπιταλιστικές χώρες να «αγοράζουν» το δικαίωμα να ρυπαίνουν, ενώ κατά κανόνα πίσω από τέτοιες γενικές «συστάσεις» κρύβονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και επιχειρηματικοί πόλεμοι ανάμεσα σε ισχυρά μονοπώλια, ακόμα και κράτη.

Αλλωστε, αυτό απέδειξε περίτρανα η διαμάχη των ΗΠΑ με την ΕΕ και την Κίνα για τη Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή, όπου αποκαλύφθηκαν πλήρως ο υποκριτικός χαρακτήρας των διακηρύξεων όλων των ιμπεριαλιστικών κρατών για το περιβάλλον και τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ' αυτές. Σε κάθε περίπτωση, ο βασικός ένοχος για την υποβάθμιση και την καταστροφή του περιβάλλοντος δεν είναι άλλος από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, που έχει στη φύση του την καταλήστευση των φυσικών πόρων του πλανήτη, προκειμένου να εξασφαλιστούν κέρδη για τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να το διαπιστώσουμε αυτό και στην Ελλάδα: Μόλις πριν από λίγες μέρες, κατατέθηκε νομοσχέδιο για την ανάρτηση των δασικών χαρτών, με το οποίο παρέχονται και νέες διευκολύνσεις από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για επιχειρηματική δράση στα δάση και τα δασικά οικοσυστήματα. Σε συνδυασμό με την «Εθνική Στρατηγική για τα Δάση» είναι ξεκάθαρη η πρόθεσή της να ανοίξει νέους δρόμους για την εκμετάλλευση των δασικών οικοσυστημάτων με την παραπέρα εμπορευματοποίηση της δασικής γης για τουριστικές και ενεργειακές επενδύσεις ΑΠΕ. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που πλέον ο κλασικός τρόπος εκμετάλλευσης των δασικών εκτάσεων, που «προϋπέθετε» να μπει μια φωτιά για να αποχαρακτηριστεί, να μοιάζει κατά πολύ ξεπερασμένος.

Επίσης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στο εκρηκτικό πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, κρατά στάση αναμονής, με στόχο να ανοίξει ο δρόμος στον «σωτήρα ιδιώτη» και εκεί όπου δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμα οι κατάλληλες γι' αυτό προϋποθέσεις. Συνεχίζει και ολοκληρώνει την υπογραφή των συμπράξεων με μια χούφτα επιχειρηματικούς ομίλους για την κατασκευή μονάδων επεξεργασίας σύμμεικτων αποβλήτων (ΜΕΑ) ανά τη χώρα και ταυτόχρονα προωθεί με ιδιαίτερο ζήλο την καύση των λεγόμενων «απορριμματογενών καυσίμων» (σκουπίδια με υψηλή σχετικά θερμογόνο δύναμη) στις τσιμεντοβιομηχανίες, όπως στον Βόλο, με τραγικές επιπτώσεις για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον.

Τέλος, η κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοί της, εφαρμόζει αποφασιστικά τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις και συστάσεις, που βλέπουν το περιβάλλον ως πεδίο επιχειρηματικής δράσης για την προσέλκυση επενδύσεων, την άντληση πρώτων υλών για τα εμπορεύματά τους, την κατασκευή των δικτύων μεταφοράς και την απόρριψη των αποβλήτων, που προκύπτουν από την όλη δραστηριότητά τους.

Αλλωστε, αυτό ακριβώς περιγράφει ο ίδιος ο πρωθυπουργός στα περιφερειακά «αναπτυξιακά» συνέδρια ανά την Ελλάδα, μιλώντας για «βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη» και για «επενδυτικές ευκαιρίες που θα παίρνουν υπόψη τους την προστασία του περιβάλλοντος». Με απλά λόγια, εννοούν ότι όπου το περιβάλλον έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, τότε θα έρχεται η ...βιώσιμη ανάπτυξη με το «Στρατηγικό Σχέδιο για τα Δάση», τα «Ρυθμιστικά και Χωροταξικά Σχέδια» και ό,τι άλλο χρειαστεί για να στηριχθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα.

Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής, το ΚΚΕ προβάλλει τη θέση ότι η προστασία του περιβάλλοντος, προς όφελος του λαού, προϋποθέτει έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας. Για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος, θα πρέπει οι σημερινοί αγώνες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην εμπορευματοποίηση του νερού, των δασών, των φυσικών πόρων, ενάντια στην «πράσινη» οικονομία των καπιταλιστικών κερδών, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, που αποτελεί την αιτία όξυνσης των περιβαλλοντικών προβλημάτων, χειροτέρευσης της ίδιας της ζωής.