«Γροθιά στο στομάχι»: Με τον τίτλο αυτό, που έχει καταντήσει μία από τις πιο κλισέ φράσεις - καμουφλάζ στην υποκρισία τους, σχολίασαν διάφορα Μέσα και πολιτικές δυνάμεις την τραγική εικόνα του νεκρού πατέρα, αγκαλιά με την επίσης πνιγμένη δίχρονη κόρη του, στα σύνορα ΗΠΑ - Μεξικού. Μια εικόνα ικανή να συγκινήσει και τους πιο χοντρόπετσους, που όμως δεν πρέπει να κρύψει τους υπαίτιους. Γιατί αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τη βαρβαρότητα που ζουν τα καραβάνια των προσφύγων στο νότο των ΗΠΑ, εδώ αποθεώνουν τον «διαβολικά καλό» Τραμπ. Η αμερικανική κυβέρνηση, που στα σύνορα με το Μεξικό έχει στήσει ένα πραγματικό κολαστήριο, με εκατοντάδες νεκρούς, στην Ελλάδα παρουσιάζεται από την κυβέρνηση, τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα ως «εγγυήτρια δύναμη» και «παρουσία ασφαλείας». Οι «κοσμοπολίτες» της κυβέρνησης, που δηλώνουν συγκλονισμένοι στη θέα αυτής της τραγωδίας, είναι οι ίδιοι που συμφωνούν και υλοποιούν την ευρωπαϊκή εκδοχή του μεξικανικού μεταναστευτικού δράματος, υλοποιώντας τις συμφωνίες του Δουβλίνου και τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, οι οποίες γεννούν σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως στη Μόρια της Λέσβου κ.α. Η «αλά καρτ» ευαισθησία όλων των παραπάνω μπορεί και πρέπει να γίνει κριτήριο πολιτικής στάσης και δράσης μπροστά και στις εκλογές της 7ης Ιούλη.