Το βασικό ζητούμενο του μετασχηματισμού του, ώστε και οργανωτικά να προσαρμοστεί αποτελεσματικότερα στο ρόλο του ως ενός από τους δύο βασικούς πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος και για την «αναβάπτιση» της ικανότητάς του να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις, σκιαγραφεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική απόφαση της πρόσφατης Κεντρικής Επιτροπής, η οποία δόθηκε χτες στη δημοσιότητα.

Οι στόχοι αυτοί περνάνε και μέσα από την υπεράσπιση των κυβερνητικών του πεπραγμένων, με την απόφαση της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ να χαρακτηρίζει «κατακτήσεις» την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου που τσάκισε το λαό, την «επαναφορά της ελληνικής οικονομίας σε τροχιά ανάπτυξης», στην πλάτη των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, την «αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης» στο πλαίσιο της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ και της κατάπτυστης Συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, τα μέτρα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας που βαφτίζονται στην απόφαση «προστασία των πλέον αδύναμων», αλλά και την παραπέρα προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδίων με τη συμφωνία των Πρεσπών.

Σε αυτήν τη βάση, της βάρβαρης πολιτικής για λογαριασμό του κεφαλαίου, την οποία έντυσε με τον μανδύα της «προόδου» τροφοδοτώντας τη μοιρολατρία, τη συντηρητικοποίηση λαϊκών δυνάμεων και στρώνοντας διάπλατα το δρόμο για την κυβέρνηση της ΝΔ, η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «διπλό πολιτικό καθήκον» στις νέες συνθήκες: Από τη μια μεριά να «εμπλουτίσει» τις επεξεργασίες του ώστε να ασκήσει την «προγραμματική» αντιπολίτευση στη ΝΔ «με βάση την εμπειρία της προηγούμενης τετραετίας» και τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και ως νέα παγίδα εγκλωβισμού, «με στόχο τη συνάντησή μας με το σύνολο των κοινωνικών δυνάμεων και κινημάτων», όπως χαρακτηριστικά λέγεται.

Παράλληλα, ως δεύτερο - βασικό - καθήκον για τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ τίθεται το «εγχείρημα αναβάπτισης και μετασχηματισμού του κόμματος», με «παρακαταθήκη», όπως λέγεται, το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα και με στόχο «να αντιστοιχήσουμε την πολιτική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ με τα οργανωμένα του μέλη» με τη δημιουργία ενός κόμματος «στο οποίο θα χωρούν όλοι: Αριστεροί ριζοσπάστες, αριστεροί σοσιαλιστές, δημοκράτες κομμουνιστές, σοσιαλδημοκράτες, οικολόγοι πράσινοι αλλά και πολίτες προερχόμενοι από το δημοκρατικό κέντρο» και ικανού «να αποκτήσει οργανικές σχέσεις με την ελληνική κοινωνία, τους θεσμούς της, τους φορείς εκπροσώπησής της. Στην αυτοδιοίκηση, στα συνδικάτα, στους επιστημονικούς συλλόγους, αλλά και τα διαρκώς μετασχηματιζόμενα κινήματα των εργαζομένων, της νεολαίας, τα κινήματα υπεράσπισης των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος», «αναβαπτίζοντας» τη δυνατότητά του να χειραγωγεί εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.

Στο πλαίσιο αυτό, εξάλλου, η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ, που αναφέρεται στα εκλογικά αποτελέσματα των υπόλοιπων κομμάτων, εντοπίζει την «ανθεκτικότητα» του ΚΙΝΑΛ στο γεγονός ότι «έχει κληρονομήσει και έχει σε ένα βαθμό καταφέρει να διατηρήσει ένα ευρύ δίκτυο εκπροσωπήσεων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στους κρατικούς μηχανισμούς, στους φορείς εκπροσώπησης των εργαζομένων», «πλεονέκτημα» που δεν διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ και πασχίζει να αποκτήσει, μέσω και του επιδιωκόμενου σ' αυτήν τη φάση μετασχηματισμού. Προβλέπει παράλληλα «εσωτερική κρίση» για το ΚΙΝΑΛ, μιλώντας για «προφανές στρατηγικό αδιέξοδο», υποστηρίζοντας ότι όσοι αντιδράσουν στη στρατηγική ενσωμάτωσης στη ΝΔ, θα «αναζητήσουν διέξοδο στον δημοκρατικό, αριστερό προοδευτικό πόλο του πολιτικού συστήματος», τον βασικό φορέα της σοσιαλδημοκρατίας που οικοδομεί ο ΣΥΡΙΖΑ.