Οι δικαστές, όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι κατά καιρούς, «κρίνουν και αποφασίζουν με βάση το νόμο και τη συνείδησή τους». Αν συνέβαινε αυτό πραγματικά στην καθημερινή απονομή της δικαιοσύνης, δε θα εκδίδονταν άδικες αποφάσεις εναντίον ανυπεράσπιστων ανθρώπων ή κατηγορουμένων για ασήμαντα αδικήματα. Είναι, όμως, αρκετά συχνό το φαινόμενο να «κλειδώνουν» οι δικαστές τη συνείδησή τους σε κάποιο ...ντουλάπι και να κρίνουν και να αποφασίζουν μόνο με βάση το γράμμα του νόμου ή και να δείχνουν, μάλιστα, υπερβολικό ζήλο στην τυπική εφαρμογή ορισμένων νομικών διατάξεων.

Το τελευταίο κραυγαλέο παράδειγμα προέρχεται από το Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας. Το δικαστήριο αυτό επέβαλε 10μηνη ποινή φυλάκισης σε 19χρονο τοξικομανή για απόπειρα κλοπής αυτοκινήτου. Ο ίδιος ο κατηγορούμενος είπε ότι μετανιώνει για την πράξη του. Εδειξε, δηλαδή, τη μεταμέλεια που θεωρείται από το νόμο ως ελαφρυντικό. Επίσης, οι ιδιοκτήτες του αυτοκινήτου, μόλις ήρθαν αντιμέτωποι με τον νεαρό και είδαν στο πρόσωπό του το παιδί τους που ζει ανάλογο δράμα, απέσυραν τη μήνυσή τους. Παρ' όλα αυτά, οι τρεις δικαστές αποφάσισαν να εκδώσουν πολύμηνη καταδικαστική απόφαση για να τρέχει ο 19χρονος στο Εφετείο, μήπως έτσι ...συνετιστεί.

Πριν από μερικές μέρες αφηνόταν ελεύθερος, μετά την απολογία του, ο αστυφύλακας, που σκότωσε εν ψυχρώ τον 20χρονο Αλβανό σε καφετέρια της πλατείας Αμερικής. Το ίδιο είχε συμβεί και στην περίπτωση του αστυφύλακα, που είχε σκοτώσει το νεαρό Αθίγγανο στο Ζεφύρι. Το ίδιο γίνεται κάθε φορά που «εκπυρσοκροτούν κατά λάθος» τα πιστόλια των οργάνων της τάξης.

Τα ελάχιστα αυτά παραδείγματα αρκούν για να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του απλού πολίτη, ο οποίος είτε προσφεύγει στη Δικαιοσύνη για να βρει το δίκιο του είτε προσβλέπει από αυτήν δίκαιη κρίση, αν τύχει κάποτε και βρεθεί στη θέση του κατηγορουμένου.