Η μετανάστευση, η έλλειψη ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, η συνεχιζόμενη παράδοση στα μονοπώλια των πλουτοπαραγωγικών πόρων της Σερβίας, με ευθύνη των αστικών κυβερνήσεων, και οι επικείμενες διαπραγματεύσεις Βελιγραδίου - Πρίστινας για το ζήτημα του Κοσόβου, είναι μερικά από τα ζητήματα που απασχολούν τα λαϊκά στρώματα σήμερα στη Σερβία. Συζητήσαμε γι' αυτά τα θέματα με τον Αλεξάνταρ Ντζένιτς, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών Γιουγκοσλαβίας - Σερβίας, που συμμετείχε στο πρόσφατο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στην Αθήνα.

-- Ποια είναι τα πιο βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο σερβικός λαός και ιδιαίτερα η νεολαία;

-- Τα πιο βασικά λαϊκά προβλήματα στη Σερβία πηγάζουν από τις πολιτικές της κυβέρνησης, που είναι υπέρ των ιμπεριαλιστών, υπέρ της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Επισήμως η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν θέλει να πάρει θέση ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και Ρωσία, ωστόσο, ανεπισήμως, το θέλει, γι' αυτό και πολλοί στη Σερβία αστειεύονται, λέγοντας ότι η Σερβία δεν είναι εξολοκλήρου στο ΝΑΤΟ, αλλά το ΝΑΤΟ είναι εξολοκλήρου στη Σερβία.

Πιστεύουμε ότι η μετανάστευση είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα, καθώς η κυβερνητική πολιτική ωθεί πολλούς ανθρώπους να αναζητήσουν καλύτερη τύχη, καλύτερες δουλειές έξω από τη χώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο τον τελευταίο χρόνο 45.000 Σέρβοι μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Επιδρά ασφαλώς και η αστική προπαγάνδα, που δημιουργεί ψευδαισθήσεις στους νέους ότι αν τάχα πάνε στη Γερμανία ή τη Σουηδία θα έχουν πολλές ευκαιρίες. Ενώ όταν μείνεις να παλέψεις στη χώρα σου, δεν θα έχεις ευκαιρίες...

Βεβαίως, αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο για τη Σερβία, αλλά και για τη Βουλγαρία, την Κροατία, που έχει οδηγήσει σε σημαντική μείωση του πληθυσμού της χώρας. Είναι αποτέλεσμα της αστικής κυβέρνησης και των φιλοϊμπεριαλιστικών πολιτικών που εφαρμόζει, καταστρέφοντας τη βιομηχανία, τις κρατικές τράπεζες, το εκπαιδευτικό σύστημα, εφαρμόζοντας τη Διαδικασία της Μπολόνια στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Οι νέοι Σέρβοι δεν βλέπουν μέλλον στη χώρα τους. Η Σερβία είναι από τις φτωχότερες χώρες στην Ευρώπη και γι' αυτό οι νέοι είναι πιο εκτεθειμένοι και ευάλωτοι, καθώς δεν έχουν στήριξη για στέγαση, ασφάλιση, μόρφωση. Οι γονείς τους στο παρελθόν δεν είχαν κανένα πρόβλημα σε θέματα στέγης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, όμως τώρα έχουμε τόσο πολλά προβλήματα και ελλείψεις...

-- Ποια είναι η παρέμβαση της Οργάνωσής σας για όλα αυτά τα ζητήματα;

-- Είναι πολύ μεγάλο εμπόδιο το γεγονός ότι στη διαδικασία παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη χώρα μας, το αστικό σύστημα έχει καταστρέψει συνδικάτα, ιστούς της οικονομίας, τον οργανωμένο ταξικό αγώνα. Δυστυχώς στη Σερβία δεν έχουμε ταξικά συνδικάτα όπως αυτά που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στην Ελλάδα. Καταφέρνουν έτσι να διχάζουν τον κόσμο και να κυριαρχούν διά της τακτικής του «διαίρει και βασίλευε»...

Ομως, καταφέραμε μέσω του αγώνα να σταματήσουμε την εφαρμογή της διαδικασίας της Μπολόνια, γιατί ηγηθήκαμε του φοιτητικού κινήματος το 2011 και το 2014, όπως κάνει το ΜΑΣ στην Ελλάδα. Αυτή ήταν η μεγαλύτερή μας επιτυχία, γιατί σταματήσαμε αυτήν τη διαδικασία. Ομως, δυστυχώς, δεν είχαμε την ίδια επιτυχία στους συνδικαλιστικούς αγώνες, γιατί το κράτος και τα φιλελεύθερα αστικά κόμματα ελέγχουν το συνδικαλισμό και άλλους οργανισμούς.

Πολλά συνδικάτα συνεργάστηκαν με νεοφιλελεύθερους φορείς και συμφώνησαν με τους αστούς να καταστρέψουν τα εργοστασιακά σωματεία σε πολλούς χώρους. Είναι μεγάλο πρόβλημα για τον ταξικό αγώνα της εργατικής τάξης το γεγονός ότι δεν διαθέτει ταξικά συνδικάτα, ώστε να οργανώσει πιο αποτελεσματικά τον αγώνα.

Εμείς πολεμάμε τις ιδιωτικοποιήσεις. Η φιλοϊμπεριαλιστική κυβέρνηση θέλει να ιδιωτικοποιήσει όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, την παραγωγή ηλεκτρισμού και αυτό είναι αιτία μεγάλων προβλημάτων για το λαό μας.

-- Τα Δυτικά Βαλκάνια βρίσκονται στη «μέγγενη» του ανταγωνισμού κυρίως ΗΠΑ - ΕΕ και Ρωσίας, ενώ και η Κίνα με τα μονοπώλιά της επεκτείνεται. Πώς διαμορφώνεται η κατάσταση;

-- Το μεγάλο πρόβλημα στη χώρα μας είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, διότι το 85% των συμφωνιών της Σερβίας γίνονται με χώρες της ΕΕ και το ΝΑΤΟ κατέχει τμήμα της χώρας μας. Το ρωσικό κεφάλαιο έχει ισχυρή επιρροή στη Σερβία, ιδιαίτερα στον τομέα της Ενέργειας, του φυσικού αερίου. Τα τελευταία χρόνια έχουμε ροές κινεζικού κεφαλαίου στον τομέα των υποδομών.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι με τον δυτικό ιμπεριαλισμό, γιατί θέλουν να ελέγξουν το νομισματικό και τραπεζικό σύστημα και τις οικονομικές πολιτικές σε βασικά θέματα για τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό είναι μείζον ζήτημα σε αυτήν την ιστορική συγκυρία, ιδιαίτερα όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση και με τη μεγάλη ΝΑΤΟική βάση στο Κοσσυφοπέδιο.

-- Επίκειται ο διάλογος ανάμεσα σε Βελιγράδι και Πρίστινα. Τι σηματοδοτεί;

-- Η διαδικασία αυτή κινείται από ΕΕ και ΗΠΑ, διότι ελέγχουν το καθεστώς στην Πρίστινα και τη σερβική κυβέρνηση. Εάν η κυβέρνηση στη χώρα μας αποφασίσει να συμφωνήσει με το Κοσσυφοπέδιο, μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στην περιοχή των Βαλκανίων και σε όλο τον κόσμο. Διότι εάν έχουμε ένα κακό προηγούμενο στο Κοσσυφοπέδιο, αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε άλλες χώρες.

Στο Κοσσυφοπέδιο υποτίθεται ότι έχουν αυτοδιάθεση, αλλά δεν μπορούμε να μιλήσουμε για αυτοδιάθεση όταν έχουμε ιμπεριαλιστική επίθεση και κατοχή σε αυτό το κομμάτι γης. Δεύτερον, εάν αλλάξουμε τα όρια μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου, θα πρέπει να αναμένουμε επιπτώσεις ντόμινο και σε Βοσνία - Ερζεγοβίνη, στη Βόρεια Μακεδονία, στην Αλβανία κ.λπ. Είναι πολύ επικίνδυνη κατάσταση, γιατί οι ιμπεριαλιστές δεν θέλουν συμφιλίωση, αλλά νέες κόντρες και συγκρούσεις στην ευρύτερη περιοχή.