ΔΕΝ είναι η πρώτη φορά, που η στήλη σκύβει πάνω στα βάσανα και τις δοκιμασίες της πολύπαθης Σάμου. Τα τελευταία χρόνια η πολύδροση, η «Ανθεμούσα», η γλυκοστάφυλη Σάμος αντάμα με τη συντρόφισσά της την Ικαριά, έζησαν της φωτιάς την πύρινη λαίλαπα, που σαρωτική καρβούνιασε τα πανέμορφα δάση τους, αλλά κι αφάνισε όλα όσα ανάστησε του ξωμάχου της γης ο ιδρώτας.

ΝΩΠΟΣ ο εφιάλτης από την τελευταία λαμπάδα, που το 2000 χτύπησε για μια ακόμη φορά τη Σάμο με τεράστιες ζημιές στις αγροτικές καλλιέργειες, σε σπίτια, σε δρόμους και φυσικά στα δάση, στον ανεκτίμητο αυτό πράσινο πλούτο, που στολίζει το νησί. Η καμένη γη μυρίζει ακόμη. Υστερα απ' όλα αυτά, τ' άλλα ήταν αναμενόμενα...

ΚΑΙ ΣΤΗΝ έφοδο αυτή του νερού της πλημμύρας «πρωταγωνιστές» τα ρέματα, οι χείμαρροι, τ' αυλάκια που παρέσυραν θερμοκήπια, ζώα, σπίτια, εικόνα μεγάλης βιβλικής καταστροφής στο μεγαλύτερο μέρος του νησιού, ενώ οι πολλές κατολισθήσεις μπλόκαραν για πολλές ώρες το οδικό δίκτυο του νησιού, για πολλές επίσης ώρες κλειστό και το αεροδρόμιο. Μια νέα μεγάλη καταστροφή που χτυπά την τοπική σαμιώτικη οικονομία. Και φέρνει τον κόσμο σε απελπισία και σε αδιέξοδα.

ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ κανείς, πως ύστερα από τις διαδοχικές καταστροφικές πυρκαγιές του 1994, αλλά και τις περσινές, η κυβέρνηση θα προωθούσε όλα τ' αναγκαία μέτρα για να υπάρξει προστασία και θωράκιση του νησιού από τις πλημμύρες, οι οποίες βρίσκονταν... προ των πυλών κι έφτασαν τούτη τη βδομάδα και τα σάρωσαν όλα.

ΟΙ ΣΑΜΙΩΤΕΣ οι Ικαριώτες, κι όχι βέβαια μόνον αυτοί, γνωρίζουν από πρώτο χέρι ποιοι είναι οι φταίχτες για τις καταστροφές που φτάνουν τη μια με τις φωτιές, που για να σβήσουν οι φλόγες πρέπει να φτάσουν στ' ακρογιάλια... Και ν' ακουμπήσουν τη θάλασσα, και την άλλη, με τις νεροποντές και τις πλημμύρες, που επίσης αφανίζουν και πνίγουν τα πάντα...

ΠΡΩΤΟΣ, πρώτιστος φταίχτης για την καταστροφή την απανωτή είναι το κράτος, που υποτίθεται θα 'πρεπε να 'ναι ο άγρυπνος φύλακας και προστάτης του εθνικού πλούτου μας, της θάλασσας και της ακρογιαλιάς μας είναι αυτοί, που τα ξεπουλάνε, τα βγάζουν στο σφυρί. Τα παραδίδουν στους εργολάβους και τις πολυεθνικές, στους καναλάρχες.

ΜΠΟΛΙΚΑ βέβαια κάθε φορά τα λόγια από τα προεκλογικά μπαλκόνια και τα «παράθυρα» των καναλιών οι υποσχέσεις για μέτρα, έργα κι άλλα. Ομως, την ώρα της πράξης είναι ολότελα ανίκανοι αλλά κι απροετοίμαστοι για να αντιμετωπίσουν τις δοκιμασίες από τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες. Ετσι, είτε την ώρα της φωτιάς, είτε της πλημμύρας οι κυβερνητικοί τιτλούχοι είναι απλοί θεατές για να εξαγγείλουν τα ψίχουλα της ντροπής σ' εκείνους που 'χασαν ολόκληρο το βιος της ζωής τους. Καμιά φορά και τη ζωή τους.

ΤΗΝ ίδια στιγμή, έχουν θέσει σε «ημερήσια διάταξη» και χρήση τον όρο και τη φράση «ακραία καιρικά φαινόμενα» που νομίζουν πως τους βολεύει για ν' απαλλαγούν από τις τεράστιες ευθύνες που πέφτουν επάνω τους για το λαμπάδιασμα, για τις πλημμύρες, που σε πολλές περιπτώσεις είναι βαρύτατες εγκληματικές οι ευθύνες τους, δε συγκαλύπτονται. Και φυσικά οι τεράστιες αυτές ζημιές που υπέστησαν σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να καλυφθούνε με τις πενταροδεκάρες, τα ψίχουλα και τα ξεγελάσματα. Είναι ιδρώτας, βάσανα μιας ολόκληρης ζωής. Και δεν ξοφλιέται με της κυβέρνησης τα ψίχουλα, της πρόκλησης και της ντροπής.