Είναι νωρίς ακόμη για να γίνουν πιστευτά και να βγουν ανάλογα συμπεράσματα. Ωστόσο, δεν είναι το ίδιο με τις πραγματικές συνθήκες του κινήματος μέχρι την παραμονή εκείνης της πρωτοφανούς ενέργειας. Το διεθνές κίνημα σε μια συνέχει εκδηλώσεων και ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες αποκτούσε συνεχώς περισσότερο αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά. Φάνηκε να έχει ως συνειδητό στόχο το ανεξέλεγκτο υπερεθνικό ιερατείο του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού της Νέας Τάξης. Ακολουθούσε κατά πόδας τις συνεδριάσεις του ιερατείου γνωρίζοντας ότι οι αποφάσεις του αφορούσαν την πορεία του πλανήτη. Στην κορυφαία του εκδήλωση στην ιταλική Γένοβα φάνηκαν οι αναπτυξιακές του πλευρές που σημάδευαν τη μελλοντική του εξέλιξη. Κάθε πολιτική κι ιδεολογική του πλευρά, αν και προερχόταν από το μωσαϊκό της Αριστεράς, καταλάβαινε λίγο - πολύ την ανάγκη συγκεκριμενοποίησής της για να σταθεί στο πολιτικό παιχνίδι εντάσεων που ανοιγόταν.

Η επίσημη και συγκεκριμένη απόφαση του αρχικού τρόπου δημιουργίας πάρθηκε πριν λίγες μέρες σε ένα διεθνές καθεστώς ζόφου που εξακολουθεί να συντηρείται από τη συνεχιζόμενη δολοφονική επέμβαση του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν. Το διεθνές αντι-ιμπεριαλιστικό, αντιπολεμικό, αντικαπιταλιστικό κίνημα δείχνει να αναπτύσσεται ξανά. Οπως πάντα, ανασυντάσσεται και διδάσκεται μέσα από τις προσωρινές του ήττες. Αυτό επαναλαμβάνεται μέχρι που συσπειρωμένο, ρωμαλέο, με πολύτιμη εμπειρία των αποτυχιών του, με επαναστατική θέληση κι αποφασιστικότητα, φωνάζει στους δυνάστες: Κι όμως, είμαι εδώ!