Independent Media Center

Αστυνομικοί εξαντλούν τα όρια της αγριότητάς τους στα στελέχη του κόμματος

Ο στόχος αυτών που εμπνεύστηκαν την αστυνομική επιχείρηση κατά των γραφείων του Κομμουνιστικού Κόμματος Χιλής αυτήν τη βδομάδα μοιάζει να είναι διπλός. Ο πρώτος είναι ψυχολογικός: Να πληγεί το ηθικό των στελεχών του και μάλιστα των κορυφαίων στελεχών του - η εισβολή από 300 αστυνομικούς στο κτίριο, οι ξυλοδαρμοί με τα κλομπ, η χρήση δακρυγόνων, η καταστροφή γραφείων, αρχείων και ηλεκτρονικού εξοπλισμού, οι συλλήψεις 37 στελεχών του κόμματος, με σημαντικότερα τη ΓΓ, Γκλάντις Μαρίν, και τους υποψήφιους βουλευτές Κάρλος Σάντσες και Πασκάλ Κλαούντια, έρχονται δύο βδομάδες μόλις πριν τις εκλογές της 16ης του Δεκέμβρη, στις οποίες το ΚΚΧ αναμενόταν να εκλέξει - τουλάχιστον - έναν βουλευτή, για πρώτη φορά εδώ και αρκετά χρόνια, αλλά και να ενισχύσει σημαντικά τη δύναμή του, σε μια χώρα όπου η ένδεια, η ανεργία και οι νεοφιλελεύθερη αγριότητα συνιστούν μια εφιαλτική πραγματικότητα. Ως προς αυτό, την κάμψη του ηθικού των στελεχών του κόμματος δηλαδή, η επιχείρηση απέτυχε. Η Γκλάντις Μαρίν και ο Σαντιάγο Σαντοβάλ δήλωσαν πως παρά τη συνέχιση μιας πολιτικής δίωξης με βαθιές ιστορικές ρίζες «η αγωνιστικότητά μας δε θα καμφθεί».

Ο δεύτερος στόχος είχε ευρύτερο προπαγανδιστικό χαρακτήρα - επρόκειτο για μια προσπάθεια κατατρομοκράτησης του λαού της χώρας, για ένα μήνυμα προς το λαό της Χιλής: Οποιος δεν υποτάσσεται, πατάσσεται. Ο Πρόεδρος, Ρικάρδο Λάγος, και κυβερνητικά στελέχη, μεταξύ των οποίων και ο καθ' ύλην αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών, Χοσέ Μιγκέλ Ινσούλσα, μηχανεύτηκαν λογής δικαιολογίες για την επίθεση κι επικαλέστηκαν «πλήρη άγνοιά» της ως τη στιγμή που συνέβη, εκφράζοντας «ενόχληση» (σ.σ. έπιασαν τόπο τα μαθήματα υποκριτικής). Ανάμεσα στα πιθανά κι απίθανα που ακούστηκαν ως πιθανές «αιτίες» όσων απίστευτων διέπραξαν οι αστυνομικοί ήταν πως «επρόκειτο για μια παρασκηνιακή προσπάθεια ξεκαθαρίσματος λογαριασμών στην αστυνομική ιεραρχία», κλπ. Ωστόσο, για τον οποιονδήποτε παρατηρητή «συνωμοσιολογικές» ερμηνείες των γεγονότων αυτού του τύπου απλώς δεν ευσταθούν. Σε ανακοινώσεις τους πάρα πολλά κομμουνιστικά κόμματα (Πορτογαλίας, Τουρκίας, Αργεντινής, κλπ.) σημειώνουν ακριβώς την πολιτική διάσταση του θέματος, σε ορισμένες περιπτώσεις, δε, παραλληλίζοντάς τη με την προσπάθεια επιβολής της λογικής «όποιος δεν είναι με τους θεματοφύλακες της "νέας τάξης" είναι εναντίον τους»...

Σε διάβημα της ΚΕ του ΚΚΕ αυτό που σημειώνεται, πέρα από τον αποτροπιασμό και την καταδίκη της επίθεσης, είναι ότι «η ενέργεια αυτή, σε βάρος ενός νόμιμου, με μεγάλη επιρροή και ιστορική συμβολή κόμματος, συμβαίνει ταυτόχρονα με τη γιγαντιαία επιχείρηση αντιλαϊκών μέτρων με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας... Πρόκειται για μια πράξη που αποσκοπεί στην τρομοκράτηση του χιλιάνικου λαού... Οι Χιλιανοί κομμουνιστές κατάχτησαν το κύρος τους με σκληρούς αγώνες για τη δημοκρατία και την τιμωρία των υπεύθυνων της φασιστικής δικτατορίας, στην οργάνωση της αντίστασης και πάλης των εργαζομένων ενάντια στις νεοφιλελεύθερες συνταγές, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, για την υπεράσπιση της δημοκρατίας».

Ενώ η Γκλάντις Μαρίν σημείωσε σε μια συνέντευξή της ότι η μάχη δεν έχει καθόλου τελειώσει. «Εδώ και χρόνια έχουμε κερδίσει αρκετές μάχες και πάνω απ' όλα μία μάχη για μας τους ίδιους και την αξιοπρέπειά μας... Τώρα, και αύριο και κάθε μέρα που θα έρθει θα πρέπει να μαχόμαστε. Τίποτε δεν είναι μάταιο αλλά τίποτε δε δίνεται χωρίς αγώνα. Η μαχητικότητά μας είναι αυτό που πονάει τις φασιστικές και αντιδραστικές δυνάμεις που υπάρχουν στον τόπο μας. Ομως, εμείς θα τους δώσουμε να καταλάβουν πως κάθε μέρα στη Χιλή θα επιβιώνει και θα υπάρχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα και μία Κομμουνιστική Νεολαία».