Κάλεσμα ενότητας, συμπόρευσης και αγώνα για ένα κίνημα απαλλαγμένο και χειραφετημένο από το αστικό κράτος, την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις τους απηύθυνε ο Αλέκος Αρβανιτίδης, μιλώντας εκ μέρους της «Δημοσιοϋπαλληλικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης» στο 37ο Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, ενώ τόνισε ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν «με οργάνωση, αγώνα και συσπείρωση στο ΠΑΜΕ».

Το συνέδριο ξεκίνησε χτες, συνεχίζεται σήμερα και ολοκληρώνεται αύριο, με την πραγματοποίηση των αρχαιρεσιών.

Η ΔΑΣ για τέταρτο συνεχόμενο συνέδριο παρουσιάζεται ενισχυμένη, διπλασιάζοντας πρακτικά τις δυνάμεις της κατά την περίοδο των τελευταίων τεσσάρων συνεδρίων.

Ο Αλ. Αρβανιτίδης παρουσίασε συνοπτικά τους στόχους και του άξονες δράσης του ΠΑΜΕ, του ταξικού μετώπου στο οποίο συσπειρώνονται συνδικάτα, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι.

Εκανε ιδιαίτερη αναφορά στις τελευταίες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τόνισε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες, έχουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες γιατί όλα αυτά τα χρόνια καθησυχάζουν το λαό πως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ διασφαλίζουν δήθεν τη σταθερότητα στην περιοχή και εγγυώνται την ειρήνη. Ευθύνη στο βαθμό που τους αναλογεί έχουν όλες εκείνες οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που καλλιεργούν αντίστοιχες αυταπάτες, που δηλώνουν ότι το κίνημα πρέπει να πορευτεί κάτω από τη σημαία της ΕΕ, όπως ανέφερε στην ομιλία του ο απερχόμενος πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Γ. Πάιδας.

Σε σχέση με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στη Δημόσια Διοίκηση και στο κράτος, ο Αλ. Αρβανιτίδης υπογράμμισε ότι εντάσσονται στη στρατηγική της άρχουσας τάξης για ένα κράτος που θα στηρίζει πιο αποτελεσματικά την καπιταλιστική ανάπτυξη. Αναφέρθηκε στα προβλήματα που ταλανίζουν τους εργαζόμενους στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, αναδεικνύοντας ότι όλες οι κυβερνήσεις - ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ - προωθούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Μιλώντας για την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, επεσήμανε ότι βρίσκεται σε κρίση και αναφέρθηκε στις ευθύνες των ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), που καλλιεργούσαν και καλλιεργούν αυταπάτες για φιλολαϊκές λύσεις στο πλαίσιο της εναλλαγής κυβερνήσεων, ενώ υιοθέτησαν την πολιτική της ΕΕ, που μεταξύ άλλων επέβαλε μια σειρά από αντιλαϊκούς σχεδιασμούς, όπως άρση της μονιμότητας, τσάκισμα μισθών, γενίκευση των «ευέλικτων» μορφών εργασίας, χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης κ.ά.

Απέναντι σε όλα αυτά, σημείωσε, υπάρχει διέξοδος. Οι εργαζόμενοι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. «Το αντίπαλο δέος, ο πόλος αγώνα, ελπίδας και προοπτικής βρίσκεται στο οργανωμένο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ».

Να σημειωθεί ότι με το ξεκίνημα των εργασιών η ΔΑΣ πήρε το λόγο και παρουσίασε ζητήματα που αφορούν τη νομιμοποίηση 7 αντιπροσώπων (σε σύνολο 708) των Ομοσπονδιών ΠΟΕΔΗΝ, ΠΟΓΕΔΥ και ΟΔΥΕ. Παράλληλα, μοίρασε σχετικό αναλυτικό κείμενο στους συνέδρους. Εξαρχής διευκρίνισε ότι θέλει να γίνει συνέδριο χωρίς σκιές και χωρίς δύο μέτρα και δύο σταθμά, αλλά με ενιαίους κανόνες νομιμοποίησης, τονίζοντας ότι για την πιστοποίηση θα αποφασίσει το συνέδριο. Ωστόσο, υπογράμμισε ότι στο εξής δεν θα γίνουν αποδεκτές αρχαιρεσίες χωρίς την παρουσία δικαστικών αντιπροσώπων.

Σε ό,τι αφορά τις τοποθετήσεις των άλλων συνδυασμών, κανείς από τους τρεις ομιλητές των ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και ΕΑΕΚ δεν μίλησε για τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στη Δημόσια Διοίκηση, ούτε για τις γενικότερες εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, για τη μήτρα δηλαδή των προβλημάτων των εργαζομένων και στο Δημόσιο. Εκαναν γενικόλογες αναφορές, εστίασαν στα επιμέρους, πλάσαραν πλαστές διαχωριστικές γραμμές, αθωώνοντας τις κυβερνήσεις και προσπαθώντας να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους σε αντιλήψεις ακίνδυνες για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Ο Β. Πολυμερόπουλος, εκ μέρους της ΔΑΚΕ, δεν έκανε καμία αναφορά στα προβλήματα των εργαζομένων, πούλησε το παραμύθι της «ανεξάρτητης» παράταξης, έστω κι αν λίγο μετά... ξεχάστηκε λέγοντας «τώρα που είμαστε κυβέρνηση με την ευρεία έννοια». Ανοιξε δε το ζήτημα της κατάργησης των συνδικαλιστικών αδειών, παίζοντας το ρόλο του... «ανεξάρτητου λαγού» του υπουργού Εργασίας, Γ. Βρούτση.

Ο Δ. Μπράτης, εκ μέρους της ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΚΕ), προκάλεσε χαμόγελα ισχυριζόμενος ότι ο ιδεολογικός τους αντίπαλος είναι η ΔΑΚΕ! Είπε και αυτός ότι η παράταξή του είναι «ανεξάρτητη και αδέσμευτη» και εστίασε σε ορισμένα μόνο προβλήματα των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Ο Γ. Πετρόπουλος, εκπρόσωπος της ΕΑΕΚ, στη γραμμή της κυβερνητικής εναλλαγής γκρίνιαξε γιατί τάχα η ηγεσία της ΑΔΕΔΥ είχε κάνει μέτωπο ενάντια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κουκούλωσε τις πραγματικές αιτίες που γεννούν τα προβλήματα των εργαζομένων, προβάλλοντας ως δήθεν βασική διαχωριστική γραμμή ένα μέτωπο δυνάμεων - που το βάφτισε «ριζοσπαστικό» και «προοδευτικό» - ενάντια στην «κακή» κυβέρνηση της ΝΔ.