Ενας από τους καλύτερους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, κλασικός φιλόλογος, μεταφραστής έργων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, δοκιμιογράφος και πανεπιστημιακός, ο Γιάννης Δάλλας, «έφυγε» χτες από τη ζωή.

Γεννήθηκε το 1924 στη Φιλιππιάδα της Πρέβεζας και σπούδασε Κλασική Φιλολογία στην Αθήνα. Υπηρέτησε στη Μέση και στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Στη μακρά δημιουργική και ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία προσκαλούνταν συχνά για διαλέξεις σε πανεπιστήμια εκτός Ελλάδας.

Από το 1948 έως το 2018 εξέδωσε συνολικά 19 ποιητικές συλλογές, μεταξύ των οποίων οι: «Federico Garcia Lorca», «Απόπειρα Μυθολογίας», «Πόρτες εξόδου», «Εξαγορά», «Το τίμημα», «Ο ζωντανός χρόνος», «Αποθέτης», «Περίακτος» κ.ά. Για την ποίηση του Γιάννη Δάλλα έχουν μιλήσει οι Mario Vitti, Τάσος Λειβαδίτης, Τάκης Σινόπουλος, Γιώργος Μπλάνας κ.ά. Η ποίησή του έχει μεταφραστεί και σε ξένες γλώσσες.

Ακόμα εξέδωσε σειρά μελετημάτων στα οποία ρίχνει νέο «φως» σε μεγάλα δημιουργήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, με τα οποία ο μελετητής έχει βαθείς συναισθηματικούς, ιδεολογικούς και αισθητικούς δεσμούς. Εχει εκδώσει πολλά δοκίμια για θέματα, κείμενα και δημιουργούς της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά: «H δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη», «Κωνσταντίνος Θεοτόκης, κριτική σπουδή μιας πεζογραφικής πορείας», «Καβάφης και ιστορία: αισθητική λειτουργία», «Ο Καβάφης και η δεύτερη σοφιστική», «Εισαγωγή στην ποιητική του Μίλτου Σαχτούρη», «Η ποιητική του Ανδρέα Κάλβου», «Ρώμος Φιλύρας, ο ιδαλγός της ουτοπίας» κ.ά. Συστηματική υπήρξε η φιλολογική και μεταφραστική του ενασχόληση με την ποίηση των αρχαίων Λυρικών.

Το 1987 έλαβε το Α' Βραβείο κριτικής - δοκιμίου για το έργο του «Ο ελληνισμός και η θεολογία του Καβάφη». Το 1999 του απονέμεται το Κρατικό Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του, ενώ έχει βραβευτεί και με το Βραβείο Δοκιμίου Ιδρύματος Π. Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών (2009) για το βιβλίο του «Σολωμός και Κάλβος».

Ο Γιάννης Δάλλας μάς είχε τιμήσει με την παρουσία του και την ομιλία του στο Επιστημονικό Συνέδριο που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ το Δεκέμβρη του 2018, με θέμα «Η συνάντηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας με το εργατικό κίνημα και την κομμουνιστική ιδεολογία από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και τον Μεσοπόλεμο».

Ανακοίνωση για το θάνατο του Γ. Δάλλα εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, σημειώνοντας:

«Με βαθιά συγκίνηση και θλίψη αποχαιρετούμε έναν θαυμαστό άνθρωπο, τον αγαπημένο μας Γιάννη Δάλλα.

Ο Γιάννης Δάλλας με το δοκιμιακό και ποιητικό έργο του έγραψε ορισμένα από τα πιο σπουδαία κεφάλαια της ελληνικής λογοτεχνίας. Δυνατός κλασικός φιλόλογος και δάσκαλος, γνώστης ανάμεσα στους λίγους της κλασικής, αλλά και της σύγχρονης γραμματείας, και πνεύμα απαράμιλλα διεισδυτικό, μέσα από τις καίριες μελέτες του, μας άφησε παρακαταθήκη τα πιο χρήσιμα εργαλεία για να κατανοήσουμε τους μεγαλύτερους λογοτέχνες μας, όπως ο Κάλβος, ο Σολωμός, ο Καβάφης, ο Καρυωτάκης, ο Θεοτόκης, ο Βάρναλης, που μαζί με τον Μπρεχτ αποτελούσαν τους πιο αγαπημένους του δημιουργούς.

Ως ένας από τους πιο εκλεκτούς ποιητές της γενιάς του, δεν διαχώρισε ποτέ την τέχνη του από την ασταμάτητη κίνηση της Ιστορίας. Η ποίησή του, βαθύτατα πολιτική, αποτελεί υπόδειγμα για την αυστηρή πειθαρχία της φόρμας στο καυτό περιεχόμενό της, το φτιαγμένο από "συναγερμούς λαών" όταν "στις επάλξεις αιωρούνται κήρυκες / με τα μεταλλικά τους στόματα αναγγέλλοντας / τους τοκετούς άλλης αυγής".

Θα τον θυμόμαστε πάντα να αυτοσυστήνεται αποχαιρετώντας μας, στο τελευταίο Επιστημονικό Συνέδριο της ΚΕ για τη νεοελληνική λογοτεχνία, με ένα ποίημά του:

"Εγώ κατηφορίζω με όλα τα ψηλώματα

με λόγια αγριοκάτσικα - κι η μέρα μου

δεν είναι το κοτσάνι του ηλιοτρόπιου

η μέρα μου χαράζει κατακόκκινη

και με υψωμένη τη γροθιά της".

Απευθύνουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην άξια σύντροφο της ζωής του, Ευαγγελή Ντάτση, στα τρία παιδιά του, στα εγγόνια και σε όλους τους δικούς του».