Στο κατάμεστο θέατρο «Ελεύθερη Εκφραση» (Λέσβου 8 και Απειράνθου 1, στο ύψος της Πατησίων 212) δόθηκε την Κυριακή το απόγευμα η πρώτη από τις τέσσερις παραστάσεις του έργου «Μακρόνησος», σε κείμενο του Μιχάλη Παπαδόπουλου και σκηνοθεσία της Αλεξίας Παπαλαζάρου. Η «Μακρόνησος», παραγωγή του θεάτρου «Αντίλογος», μετά τις πετυχημένες παραστάσεις που δόθηκαν στην Κύπρο ήρθε στην Ελλάδα και η τελευταία παράσταση θα δοθεί σήμερα Τρίτη στις 20.30.

Στην πρεμιέρα παρευρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας. Επίσης, την παράσταση παρακολούθησε ο Γιάννης Μανουσογιαννάκης, μέλος της ΚΕ του Κόμματος. Ο Δ. Κουτσούμπας στο τέλος της παράστασης συνεχάρη θερμά τις ηθοποιούς, τη σκηνοθέτρια της παράστασης και όλους τους συντελεστές. Η Χριστίνα Χριστόφια, ηθοποιός της παράστασης, εξέφρασε εκ μέρους όλων των συντελεστών ένα μεγάλο «ευχαριστώ». Σημείωσε ότι το θέατρο «Αντίλογος» στοχεύει να ανεβάσει και άλλες τέτοιες παραστάσεις, που ακουμπάνε πλευρές της σύγχρονης Ιστορίας της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας. Η «Μακρόνησος» αποτελεί το πρώτο έργο αυτού του εγχειρήματος.

«Εκεί θα κρύβεται για πάντα το μεγαλείο του αγώνα τους. Στην ανωνυμία, στην άγνωστη ταυτότητά τους, στο γεγονός ότι δε μιλάμε για μία, αλλά για χιλιάδες. Που πάλεψαν, αγωνίστηκαν, δάκρυσαν, λύγισαν, ξανασηκώθηκαν, συνέχισαν ή σταμάτησαν να ζουν, όμως ακόμα μέχρι σήμερα αναπνέουν τα ιδανικά που τις κράτησαν τότε στη ζωή», σημειώνεται στο καλαίσθητο πρόγραμμα της παράστασης. Οι τέσσερις γυναίκες, η Βαλεντίνη, η Μαρία, η Σμάρω και η Ελένη, κάποιες από τις χιλιάδες ανώνυμες πρωταγωνίστριες, για 1,5 ώρα ζωντάνεψαν τις φυλακές Αβέρωφ, τα τμήματα των μεταγωγών, τη Χίο, το Τρίκερι και από εκεί τη φρίκη της Μακρονήσου. Το έργο ξεκινά με την Βαλεντίνη να βρίσκεται στο σπίτι της. Οι παλιές της συντρόφισσες εμφανίζονται μέσα από τα όνειρά της και γεμίζουν το διαμέρισμα. Η καθεμία με τη δική της ιστορία, το δικό της παρελθόν...

Μέσα από τις καθηλωτικές και μεστές ερμηνείες των Γιάννας Λευκάτη, Μαργαρίτας Ζαχαρίου, Χριστίνας Χριστόφια και Ηλιάνας Κάκκουρα ζωντανεύουν πλευρές της ιστορίας τους και της ιστορίας μας. Αφηγούνται τις δικές τους αλήθειες: Την περήφανη στάση τους, την αγωνία τους να αντέξουν, τα βογγητά που ακούγονται ακόμα στη χαράδρα, το κρύο που ποτέ δεν μπόρεσαν να ξεφορτωθούν, τα τραγούδια τους, τα φριχτά βασανιστήρια, το χωρισμό των μανάδων από τα παιδιά τους, τη ζωή τους τελικά, που χωρίζεται πριν και μετά το Μακρονήσι...