«Το μείζον που προσπαθεί η κυβέρνηση, είναι να χάσουμε δίκαια όλοι από λίγο»! Τάδε έφη Αδωνις Γεωργιάδης, υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων. Ετσι, από τη «δίκαιη ανάπτυξη» του ΣΥΡΙΖΑ περάσαμε στη «δίκαιη ύφεση» της ΝΔ, αναπαράγοντας το παραμύθι ότι το αστικό κράτος είναι «εγγυητής» της «δίκαιης κατανομής» των οφελημάτων και των βαρών, σε ανάπτυξη και κρίση. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα και παγίδα για τους εργαζόμενους, προκειμένου να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα νέες θυσίες, για να περάσει το κεφάλαιο «άβρεχτο» από το χείμαρρο της κρίσης. Δεν χρειάζεται άλλωστε να είναι κανείς ...οικονομολόγος για να το καταλάβει. Το 2018, βγαίνοντας από την προηγούμενη κρίση, οι 290 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στον Τουρισμό διαχειρίστηκαν συνολικό τζίρο 1,69 δισ. ευρώ, αυξημένο κατά 9,6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, ενώ τα συνολικά καθαρά κέρδη τους αυξήθηκαν κατά 19,1%, φτάνοντας τα 286 εκατ. ευρώ. Τι πήραν οι εργαζόμενοι από αυτά; Απολύτως τίποτα! Αντίθετα, συνεχίζουν να δουλεύουν με 14 διαφορετικές μορφές ευελιξίας, τα ωράρια είναι εξαντλητικά και η εποχική ανεργία εφιάλτης.