Σε συνέντευξη για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία, ο Ν. Δένδιας χαρακτήρισε «κωμική» την κριτική σχετικά με την επήρεια ορισμένων νησιών του Ιονίου, που στη συμφωνία εμφανίζεται μειωμένη. Δήλωσε μάλιστα ότι θα είναι «ο πιο ευτυχισμένος των ανθρώπων, αν αυτή η συμφωνία γίνει η πόρτα, μέσα από την οποία η Τουρκία (...) συναντήσει την Ελλάδα». Το γεγονός όμως ότι η Τουρκία συνηγορεί στο να αποτελέσει η ελληνοϊταλική συμφωνία οδηγό για ανάλογες διευθετήσεις στο Αιγαίο, ενώ τη «διαβάζει» με τελείως διαφορετικό τρόπο, πρέπει να βάζει σε υποψίες και ανησυχία το λαό. Γιατί το διεθνές δίκαιο και η εφαρμογή του δεν γίνεται σε «λευκή σελίδα», αλλά μέσα σε ανταγωνισμούς που οξύνονται υπό το βάρος του συσχετισμού δυνάμεων και των σχεδίων για διευθετήσεις σε όλη την περιοχή, που θα «απελευθερώσουν» την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου για τα μονοπώλια και θα ενδυναμώσουν τη συνοχή του ΝΑΤΟ έναντι των ανταγωνιστών του.