«Νέο λάδι» στη φωτιά της έντασης που τροφοδοτεί εδώ και δεκαετίες η ισραηλινή στυγνή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών ρίχνουν τα σχέδια της κυβέρνησης του πρωθυπουργού, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, και της αστικής τάξης που τον στηρίζει, για προσάρτηση του 30% της Δυτικής Οχθης από την 1η Ιούλη, τμήματος δηλαδή της εύφορης Κοιλάδας του Ιορδάνη.

Ανεξάρτητα με το πότε και εάν οι προσαρτήσεις παλαιστινιακών εδαφών θα γίνουν σταδιακά ή σε μία φάση, είναι βέβαιο ότι θα σημάνει διεύρυνση της βάρβαρης κατοχής και θα βάλει νέα εμπόδια για τη δημιουργία ανεξάρτητου και βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους. Συνένοχοι και «συνέταιροι» στο έγκλημα είναι πολλοί και δεν περιορίζονται μόνο στις ΗΠΑ, που ανέλαβαν «εργολαβικά» να «λύσουν» τάχα το Παλαιστινιακό με το περιβόητο σχέδιο του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ περί «συμφωνίας του αιώνα». Το σχέδιο Τραμπ δεν «συρρικνώνει» απλώς τις πιθανότητες επανέναρξης ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων για λύση στη βάση των δύο κρατών. Δείχνει να το «τινάζει στον αέρα», αφού καταπατά βασικές αποφάσεις του ΟΗΕ όπως αυτές για την επιστροφή των εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων στα πατρογονικά εδάφη, αλλά και αυτές για ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ηδη από τα μέσα της βδομάδας ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο έχει δώσει τις «ευλογίες» του στην κυβέρνηση Νετανιάχου, λέγοντας πως «είναι απόφαση του Ισραήλ εάν θα κάνει την προσάρτηση». Στις επόμενες μέρες αναμένονται και ανακοινώσεις από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ. Θα ήταν ωστόσο σχεδόν απίθανο να πει κάτι διαφορετικό από όσα ανακοίνωσε στις 28 Γενάρη, παρουσιάζοντας στον Λευκό Οίκο το σχέδιό του για την έναρξη, υποτίθεται, «ειρηνευτικών» διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης. Το όραμά του δεν έχει καμία σχέση με την ειρήνη, αλλά περισσότερο με τους εκβιασμούς του ισχυρού που απαιτεί από τον αδύνατο να υπογράψει με τα ίδια του τα χέρια τη θανατική του καταδίκη. Γιατί ουσιαστικά το σχέδιο Τραμπ μιλά για ένα παλαιστινιακό κράτος δίχως εδαφική συνοχή, δίχως ουσιαστικά δικαιώματα κυριαρχίας και ανεξαρτησίας, που θα εξαρτάται σχεδόν για τα πάντα από τον γείτονα - δυνάστη Ισραήλ, με αντάλλαγμα μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε «βοήθεια», από την οποία θα επωφεληθούν ξένα μονοπώλια...

Οι σχεδιασμοί αυτοί θρέφονται παράλληλα και από τη στάση ισχυρών χωρών της ΕΕ, που ενώ στα λόγια «ανησυχούν» και «καταδικάζουν» την προσάρτηση του 30% της Δυτικής Οχθης, στην πράξη εντείνουν τη συνεργασία με τις φονικές ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις, πολλαπλασιάζουν τις μπίζνες και αναβαθμίζουν τις σχέσεις κλείνοντας νέες συμφωνίες στο όνομα της «ασφάλειας». Στο «παιχνίδι» συμμετέχει και η ελληνική αστική τάξη, με την κυβέρνηση της ΝΔ που πάτησε στον δρόμο που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, που αξιοποιεί την παρούσα συγκυρία αναβαθμίζοντας συνεχώς τις πολιτικοοικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο, στο πλαίσιο των σχεδίων για μερίδιο στη μοιρασιά στην Ανατ. Μεσόγειο.

«Συνέταιροι» στο έγκλημα διαιώνισης της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών είναι και χώρες - μέλη του Αραβικού Συνδέσμου, ιδιαίτερα πλούσιες μοναρχίες του Κόλπου (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σ. Αραβία κ.ά.), που στο παρασκήνιο συνεργάζονται ποικιλοτρόπως με το Ισραήλ, σχεδόν αδημονώντας να προχωρήσουν σε επόμενες φάσεις και στάδια, σε πιο επίσημες, διπλωματικές και οικονομικές σχέσεις.

Η νέα φάση αποσταθεροποίησης επιχειρείται με τη μεγάλη εικόνα να περιλαμβάνει τους σφοδρούς ανταγωνισμούς και τα παζάρια ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και περιφερειακών (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα, Τουρκία, Ιράν κ.ά.). Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η άμεση αναχώρηση του Αμερικανού πρέσβη στο Ισραήλ (που είχε μεταβεί στις ΗΠΑ) Ντέιβιντ Φρίντμαν και του ειδικού απεσταλμένου του Λευκού Οίκου για τη Μέση Ανατολή, Αβι Μπέρκοβιτς, το βράδυ της Πέμπτης για το Ισραήλ.

Το σίγουρο είναι ότι αν οι σχεδιασμοί προσάρτησης προχωρήσουν, θα υπάρξουν έντονες αντιδράσεις. Και δεν εννοούμε την πιθανή, υποκριτική «καταδίκη» από την ΕΕ ή την κροκοδείλια «έκκληση» των ΗΠΑ για άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων. Ως γνωστόν, η Παλαιστινιακή Αρχή έχει προειδοποιήσει πως θα αναστείλει άμεσα τη λειτουργία της, καλώντας το Ισραήλ να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες και τις αρμοδιότητες που οφείλει να αναλάβει (σύμφωνα με τις Συμφωνίες της Γενεύης) ως κατοχική δύναμη. Από την άλλη, η διοίκηση της Χαμάς, που διαχειρίζεται την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας, έχει ανακοινώσει πως θα εκλάβει την προσάρτηση ως «κήρυξη πολέμου».