Ο Τάσος Τσιαπλές μίλησε στην όμορφη εκδήλωση
Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό του Θανάση Βογιατζή, προέδρου του ΔΣ του Παραρτήματος Βόλου της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, που μίλησε για τη συμβολή μελών και φίλων του ΚΚΕ, από το υστέρημά τους, για να κατασκευαστεί το Μνημείο.
Ακολούθησε ο ζωγράφος - εικαστικός Κώστας Κομνηνός, που παρουσίασε το έργο του, τονίζοντας το μεγαλείο της στάσης των κομμουνιστών μπροστά στο απόσπασμα, που αποτελεί πηγή έμπνευσης, στοχασμού για το σήμερα.
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο Τάσος Τσιαπλές, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, που αναφέρθηκε στην προσπάθεια που κάνει το Κόμμα να τιμήσει με μνημεία και εκδηλώσεις τον αγώνα του ΔΣΕ, τους εκτελεσμένους κομμουνιστές. Εκτενή αναφορά έκανε επίσης στον αντικομμουνισμό, στη συκοφαντία του ηρωικού αγώνα του ΔΣΕ από την αστική τάξη, αλλά και στην προπαγάνδα του πολιτικού της προσωπικού περί της ανάγκης «εθνικής ενότητας». Οπως είπε, απαντώντας στο κάλεσμα της αστικής τάξης για να «αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί» την καπιταλιστική κρίση ή την πανδημία ή για τη γεωστρατηγική θέση της χώρας, «η ταξική συνεργασία, σε συνδυασμό με τον σεβασμό της νομιμότητας, δηλαδή της εξουσίας της αστικής τάξης, ήταν και είναι οι αναγκαίοι όροι για τη διαιώνισή της. Ετσι, κάθε αγώνας που αμφισβητεί το καπιταλιστικό σύστημα είναι, για την αστική τάξη, αντικοινωνικός, αντεθνικός και τρομοκρατικός. Υπ' αυτό το πρίσμα, ο αγώνας του ΔΣΕ παρουσιάζεται σαν έγκλημα κατά του έθνους».
Το ΚΚΕ παλεύει για να βγάλουν οι εργαζόμενοι σωστά συμπεράσματα από την Ιστορία, να καθορίσουν τη θέση τους με βάση τα δικά τους ταξικά συμφέροντα και να μη στρατεύονται κάτω από ξένη σημαία. Να σηκώσουν τη δική τους σημαία, να βάλουν πλάτη στην ανάκαμψη του εργατικού κινήματος, στην οικοδόμηση της Κοινωνικής Συμμαχίας του με τους μικρούς αγρότες και ΕΒΕ. Να δώσουν δύναμη στο ΚΚΕ, να αγωνιστούν μαζί του για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας, προς όφελός τους».
Αναφερόμενος στους εκτελεσμένους, τόνισε πως το ΚΚΕ τούς αποτίει φόρο τιμής, γιατί «ήταν αταλάντευτοι κομμουνιστές - αγωνιστές στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Γιατί επέλεξαν να γίνουν παράδειγμα αδιαλλαξίας απέναντι στην κοινωνική αδικία, που δεν λύγισαν ούτε μπροστά στο απόσπασμα».