Είμαι επαγγελματίας μουσικός από το 1991, ζω αποκλειστικά από αυτήν τη δουλειά, καθώς αυτό ήθελα να κάνω από μικρός και νιώθω χαρούμενος που τα κατάφερα. Οσοι άνθρωποι βρίσκονται στην τέχνη είναι σαν και μένα, ήθελαν να κάνουν αυτό, όχι επειδή δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι άλλο.

Η πρώτη γραμμή που έπεσε σε αυτήν τη μάχη, είμαστε εμείς οι άνθρωποι της Τέχνης και του Πολιτισμού. Ενώ τα έσοδα έχουν πλέον εξαφανιστεί, τα έξοδα συνεχίζουν να τρέχουν... Το άγχος, η πίεση, η οικονομική ανασφάλεια, η αγωνία και τα νεύρα είναι πλέον οι πρωταγωνιστές της καθημερινότητάς μας... Εχει, όμως, εξαφανιστεί και ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας και μιλάω για την ανάγκη μας να εξωτερικεύσουμε αυτό που έχουμε μέσα μας... Να παίξουμε, να παίξουμε μουσική μπροστά σε κόσμο και να μας ακούσουν δύο αυτιά, να μας δούνε δύο μάτια. Η μουσική είναι αλληλεπίδραση, συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο ο πομπός και ο δέκτης...

Χρειάζεται τώρα να συνειδητοποιήσουμε ότι κανείς δεν είναι μόνος του σε όλο αυτό. Η παρουσία όλων μας στους αγώνες είναι επιβεβλημένη, η απουσία ποτέ δεν βοήθησε.