Η πανδημία νίκησε κατά κράτος τον κινηματογράφο. Η φαινομενικά εύκολη υποκατάσταση της κινηματογραφικής εμπειρίας σε οικιακές συνθήκες, σε συνδυασμό με την αλματώδη ανάπτυξη νέων πλατφορμών, κατέστησε την κινηματογραφική αίθουσα ως έναν από τους πιο ευάλωτους ασθενείς. Η στοχοποίηση του μέσου ως σημείου μετάδοσης του ιού, ενώ δεν έχει ιχνηλατηθεί ούτε ένα κρούσμα από κινηματογράφο, είχε ως αποτέλεσμα την πλήρη αποχή του κοινού από τις αίθουσες. Επιπλέον, όλα τα κινηματογραφικά δρώμενα, φεστιβάλ, αφιερώματα κ.τ.λ. πλέον γίνονται σε ψηφιακές πλατφόρμες, γεγονός που αφενός επιδρά τρομερά αρνητικά στην κινηματογραφική αίθουσα εφόσον δημιουργεί προηγούμενο και προσποιείται λύση, αφετέρου βλάπτει σοβαρά τον κινηματογράφο αυτό καθαυτό καθώς καμία ψηφιακή υλοποίηση δεν μπορεί να προσομοιώσει στο ελάχιστο την κοινωνική εμπειρία ενός κινηματογραφικού φεστιβάλ.

Οι εταιρείες διανομής έχουν αποθηκεύσει τις αποκτηθείσες κινηματογραφικές ταινίες στα «ψυγεία» τους, με την απώλεια της επένδυσης να είναι πλέον 100% εγγυημένη.

Οι κυβερνητικές εξαγγελίες για στήριξη δεν έχουν εφαρμοστεί, ενώ οι χειμερινοί κινηματογράφοι είναι κλειστοί τυπικά από τις 12 Μαρτίου και ουσιαστικά δεν άνοιξαν ποτέ έκτοτε. Μιλάμε για τεράστιους χώρους εκατοντάδων τετραγωνικών, με ενοίκια, χιλιάδων ευρώ το μήνα, που τρέχουν με ρυθμό 60% και έσοδα 0%. Επίσης τα υπέρογκα δημοτικά τέλη αυτών των κινηματογράφων, ενώ είχε εξαγγελθεί ότι θα εξαιρεθούν για όσο διάστημα είναι κλειστοί, οι εισπρακτικές εταιρείες Ενέργειας δεν είχαν καμία τέτοια ενημέρωση, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουμε καθημερινά την απειλή διακοπής ρεύματος, εξαιτίας οφειλών αποκλειστικά από δημοτικά τέλη.

Ελπίζουμε όταν τελειώσει όλο αυτό... να έχουν αντέξει οι αίθουσες, για να μπορούν να «επιστρέψουν» στον κόσμο τους.