Με «μαύρη» εργασία προσπαθούν, απ' ό,τι φαίνεται, ορισμένα ταχυδρομικά γραφεία να διεκπεραιώσουν τον όγκο εργασίας. Εκτακτοι απασχολούνται ενώ έχουν λήξει οι συμβάσεις εργασίας τους. Αλλά ακόμα και σε νομότυπο πλαίσιο, δουλεύουν στις ίδιες θέσεις για σειρά ετών, καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, και όμως δε μονιμοποιούνται.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την Ομοσπονδία Εργαζομένων ΕΛΤΑ, αλλά και το Σωματείο Ταχυδρόμων Αθήνας, παρατηρείται το φαινόμενο σε κάποια ταχυδρομεία οι προϊστάμενοι να διατηρούν στη θέση τους συμβασιούχους, ενώ έχει λήξει η σύμβαση εργασίας τους. Με δεδομένη την έλλειψη μόνιμου προσωπικού στα ταχυδρομεία, ζητείται από έκτακτους με πείρα, να παραμείνουν στο ταχυδρομείο για μερικές βδομάδες ακόμα και να δουλεύουν στην επίδοση της αλληλογραφίας.

Η πληρωμή τους γίνεται με χρήματα από υπερωρίες, που καταλογίζονται σε άλλους, μόνιμους υπαλλήλους των ΕΛΤΑ. Οι μόνιμοι το δέχονται αφού διαφορετικά αυτά τα εργατικά χέρια θα εξέλειπαν και θα φορτώνονταν πολύ μεγαλύτερο όγκο δουλιάς. Οι προϊστάμενοι το υιοθετούν καθώς αλλιώς τα ταχυδρομικά γραφεία όπου προΐστανται θα παρουσίαζαν μεγάλες καθυστερήσεις στην επίδοση.

Παραμένει ερώτημα κατά πόσο αυτό γίνεται με την έγκριση της κεντρικής διοίκησης των ΕΛΤΑ. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για «μαύρη» εργασία. Ανθρωποι με την ελπίδα ότι δείχνοντας «καλή διαγωγή» θα τους ανανεώσουν αργότερα τη σύμβαση, δέχονται να δουλέψουν χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Οπως υπογραμμίζουν συνδικαλιστές, πολλοί από αυτούς τους συμβασιούχους εργάζονται έτσι, κατά διαστήματα, για έξι και επτά χρόνια στη σειρά. Αναφέρουν ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τους εκτάκτους με τετράμηνη σύμβαση και πλήρες ωράριο που τους προσλαμβάνουν κύρια το καλοκαίρι. Οι περισσότεροι από τους 250 που εργάζονται με αυτό το καθεστώς στο Λεκανοπέδιο Αττικής, δουλεύουν για χρόνια σε αυτό το πόστο.

Σε αυτό το πλαίσιο εκπρόσωποι των εργαζομένων τονίζουν την ανάγκη, τα σωματεία να πιέσουν και η διοίκηση να αποδεχτεί, σε πρώτη φάση την ανανέωση της σύμβασής τους και κατόπιν τη μονιμοποίησή τους, εφόσον καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, γνωρίζουν τη δουλιά και υπάρχουν κενά να καλυφτούν.