Μια ακόμα διάσταση των διευθετήσεων που είναι σε εξέλιξη γύρω από τις θαλάσσιες ζώνες της χώρας ανέδειξε ο Γιώργος Μαρίνος στη δευτερολογία του. Πιο συγκεκριμένα, θύμισε ότι το τέλος του ερχόμενου Μάρτη είναι η καταληκτική ημερομηνία εφαρμογής της Οδηγίας 89/2014 της ΕΕ περί «χωροταξικού σχεδιασμού των θαλάσσιων ζωνών», που έχει ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία το 2018. Οπως είπε, «πληροφορηθήκαμε ότι το θέμα το χειρίζεται το υπουργείο Περιβάλλοντος, αλλά δεν υπάρχει ενημέρωση αν έχει γίνει κάτι. Γνωρίζουμε πως η Οδηγία προβλέπει διαβουλεύσεις ακόμα και με γειτονικά κράτη». Πρόσθεσε ότι απαιτείται ενημέρωση για το θέμα, καθώς «αφορά τις θαλάσσιες ζώνες και συνδέεται με τις τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο».

Σχολιάζοντας τους πανηγυρισμούς της κυβέρνησης, ο Γ. Μαρίνος σημείωσε ότι κάποια στιγμή θα τελειώσουν και αυτό που θα φανεί στην πράξη θα είναι «η πολύτιμη θέση του ΚΚΕ, που αποδομεί τις πλάνες περί ομοψυχίας και καλεί το λαό να μη δώσει ανοχή, να μη συναινέσει στην αντιλαϊκή πολιτική και στο σύστημα που καταπατά τις ανάγκες του και φτάνει να του παίρνει την μπουκιά από το στόμα».

Ανέδειξε ότι «από την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης θα μείνουν οι σχεδιασμοί των οικονομικών ομίλων για την εκμετάλλευση των ενεργειακών οικοπέδων για να αυξήσουν τα κέρδη τους, ενώ ο λαός θα είναι αντίκρυ με την ωμή πραγματικότητα, καθώς παραμένει η βαθιά καπιταλιστική κρίση».

Πιο συγκεκριμένα, στάθηκε στις επιπτώσεις της κρίσης για το λαό, ενώ τόνισε ότι παραμένουν και οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και πόλεμοι στη γειτονιά, τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στον ανταγωνισμό με Ρωσία και Κίνα, η εμπλοκή της χώρας μας στη βάση της υποδομής που έχουν δημιουργήσει η κυβέρνηση της ΝΔ, οι προηγούμενες κυβερνήσεις και τα κόμματα που στηρίζουν αυτήν την πολιτική. «Θα παραμείνουν η συνέχιση της αντιπαράθεσης των αστικών τάξεων της Ελλάδας και της Τουρκίας για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση στην περιοχή, που βάζει σε περιπέτειες τους δύο λαούς», σημείωσε.

Επεσήμανε ότι «πίσω από την επαναλαμβανόμενη προτροπή για διάλογο δεν προβάλλει ο καημός για εξεύρεση δίκαιας λύση στην οριοθέτηση των θαλάσσιων οικονομικών ζωνών, αλλά η επιδίωξη της συνεκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής προς όφελος των ευρωπαϊκών και αμερικάνικων ενεργειακών κολοσσών», ενώ υπογράμμισε πως «προκειμένου να αναβαθμίσει τη θέση της η αστική τάξη στην περιοχή και να υλοποιηθούν οι ευρωατλαντικοί στόχοι, δεν θα διστάσουν να θυσιάσουν κυριαρχικά δικαιώματα ως Ιφιγένεια στο βωμό των δικών τους συμφερόντων».