Με μεράκι, συλλογικότητα και δημιουργικότητα ετοιμάζονται τα Φεστιβάλ σε όλη τη χώρα από τους μαθητές που στέλνουν το δικό τους μήνυμα
Με σχετική ανακοίνωση - κάλεσμα για τα Μαθητικά Φεστιβάλ, η ΚΝΕ απευθύνεται στη νεολαία και σημειώνει για τον χαρακτήρα αυτού του - πλέον - θεσμού:
«Τα Μαθητικά Φεστιβάλ τα χτίζουμε εμείς, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, με το μεράκι και τη δίψα μας για συζήτηση, συλλογικότητα, δημιουργία, έκφραση, άθληση, διασκέδαση.
"Φωνάζουν" τις ανάγκες και τα όνειρά μας για "κάτι διαφορετικό"! Τα όνειρά μας δεν σταμάτησαν μέσα σε όλους αυτούς τους μήνες εγκλεισμού, δεν "κλείστηκαν" μέσα σε μια οθόνη. Αντίθετα, είναι πιο δυνατά από ποτέ!
Τα Μαθητικά μας Φεστιβάλ έχουν τα χρώματα των συναισθημάτων μας:
Στο ερώτημα γιατί ένας νέος να πάρει μέρος στα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ, η Οργάνωση στην ανακοίνωσή της δίνει τον λόγο σε μερικούς από τους χιλιάδες διοργανωτές των Φεστιβάλ, σε μαθητές μέλη της ΚΝΕ για να απαντήσουν:
Η μόνιμη κλεισούρα μάς έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό. Δεν μπορούμε να δούμε τους φίλους μας, να διασκεδάσουμε, να βγούμε βόλτα, να έχουμε μια φυσιολογική καθημερινότητα στο σχολείο! Νιώθουμε πως η ζωή μας πήγε ένα χρόνο πίσω. Η συμμετοχή μας στα Φεστιβάλ θα μας δώσει μια μεγάλη ανάσα για όσα έχουμε περάσει. Σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά, δίνουμε ακόμα μεγαλύτερο παλμό και δύναμη στους συμμαθητές μας και συνεχίζουμε! (Ελένη, μαθήτρια Λυκείου Πάτρας).
Ολο αυτόν τον καιρό δεν έχουμε τη δυνατότητα να ασχοληθούμε με αυτά που μας αρέσουν. Εχουμε προβληματισμούς, αγωνίες και μας αρέσει να τους εκφράζουμε μέσα από την τέχνη. Νιώθουμε πραγματική οργή όταν βλέπουμε να συμβαίνουν γύρω μας τόσα πράγματα και, εκτός των άλλων, να μην μπορούμε να εκφραστούμε μέσα από τη μουσική, τη ζωγραφική, το χορό, το θέατρο.
Πιστεύουμε ότι τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι ευκαιρία για όλους μας, να δημιουργήσουμε και να εκφραστούμε, να κάνουμε ό,τι έχουμε στερηθεί τόσο καιρό! Θέλουμε επιτέλους να πάρουμε μέρος σε μια συναυλία! (Κώστας, μαθητής Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Κοζάνης).
Οι μαθητές τους προηγούμενους μήνες μάθαμε ότι το δίκιο μας είναι πιο ισχυρό από τις απειλές, την καταστολή και τη συκοφάντηση των αγώνων μας! Τα Φεστιβάλ μας είναι μαχητικές παρεμβάσεις κόντρα στο σύστημα της εκμετάλλευσης, κόντρα σε όλους όσοι μας είπαν "αρνητές της μάσκας", μας χτύπησαν με ΜΑΤ, μας είπαν "πως ζητάμε πολλά", σε όσους είπαν πως είμαστε "κακομαθημένα" επειδή διεκδικούμε τα αυτονόητα! Γιατί πάμε να τους αποδείξουμε ακόμα μια φορά πόσο λάθος έχουν! (Παναγιώτα και Γιώργος, μαθητές Ιωνίδειου Σχολής Πειραιά).
Και οι μαθητές των ΕΠΑΛ, όπως και όλοι οι μαθητές, είμαστε γεμάτοι θυμό που τα σχολεία μας εδώ και έναν χρόνο ανοιγοκλείνουν χωρίς κανένα μέτρο προστασίας και με μόνη λύση για την κάλυψη της ύλης τη "δολοφονική" τηλεκπαίδευση! Που βλέπουμε τόσους νεκρούς και αρρώστους από Covid αβοήθητους. Που πέρα από την πανδημία, οι καταστάσεις μας θυμίζουν πως είμαστε γενικότερα απροστάτευτοι στα... "πάντα", παρά το ότι και καλά είμαστε στη σύγχρονη ΕΕ, όπως στα σχολεία της Λάρισας που βγήκαν σχεδόν όλα ακατάλληλα έπειτα απ' τον μεγάλο σεισμό! (Κώστας, μαθητής ΕΠΑΛ Λάρισας).
Δεν δεχόμαστε το σχολείο να μη μας δίνει αυτά που θέλουμε. Εμείς οι μαθητές των ΕΠΑΛ ένα χρόνο τώρα αντιμετωπιζόμαστε σαν "ξεχασμένοι", δεν έχουμε κάνει πρακτική στην ειδικότητά μας, χάσαμε εργαστήρια. Βλέπουμε τους γονείς μας να απολύονται, να ζορίζονται οικονομικά και ψυχολογικά. Ακούμε πως θα υπάρχει ξανά οικονομική κρίση! Γι' αυτό και ο καθένας που δεν την παλεύει άλλο κλεισμένος στο σπίτι, πρέπει να έρθει στο Φεστιβάλ για να νιώσει καλά, δυνατός και χαρούμενος, για να ξεφύγει από την τόσο βαρετή και κουραστική καθημερινότητα! (Κασσιανή, μαθήτρια ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης).
Γιατί η ελευθερία σήμερα κρίνεται από την τσέπη, αλλά εμάς τα όνειρά μας δεν χωράνε σε αυτά τα στενά όρια. Γιατί σήμερα δεν υπάρχει πραγματική δημοκρατία. Σιγά τη δημοκρατία που έχει ο ανταγωνισμός, το "πατάω επί πτωμάτων", το "είσαι μόνος σου", που μαθαίνουμε στο σχολείο.
Δεν μας κάνει η σαπίλα που βλέπουμε με τις υποθέσεις κακοποίησης γυναικών! Δεν αντέχεται η ξενοφοβία και ο ρατσισμός. Χτίζουμε ασπίδα προστασίας και σπάμε τον τσαμπουκά σε όποιον τολμά να ασκήσει ακόμα και βία σε κάποια συμμαθήτρια ή συμμαθητή μας. Δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται, δείχνουμε την αλληλεγγύη μας! Είμαστε "'ένας για όλους και όλοι για έναν!" (Αρης, μαθητής Λυκείου στα Χανιά).
Παρότι χώσαμε τους ναζί χρυσαυγίτες στη φυλακή φέτος, βλέπουμε πως τις σάπιες ιδέες τους δεν έχουμε σταματήσει να τις συναντάμε. Αυτή η σαπίλα πως φταίνε τα θύματα πολέμων για τα προβλήματά μας μας τη "δίνει". Εμείς ξέρουμε ότι με πρόσφυγες και μετανάστες συμμαθητές μας καθόμαστε στα ίδια θρανία, αράζουμε μαζί στο διάλειμμα, κοινός είναι ο εχθρός που μας στερεί τα δικαιώματά μας. Είναι το σύστημα, οι ενώσεις του όπως το ΝΑΤΟ, οι πόλεμοι που γίνονται για τα συμφέροντα λίγων. Το φασιστικό δηλητήριο δεν πιάνει τόπο ειδικά όσο υπάρχουμε μέλη της ΚΝΕ μέσα στα σχολεία, εκφράζουμε τις δίκαιες και ανθρώπινες ιδέες μας με πολλούς τρόπους, και ένας από αυτούς είναι τα Φεστιβάλ μας! (Ευθυμία, μαθήτρια ΓΕΛ Γιάννενα).
Εκεί που θα μορφωνόμαστε όλοι ισότιμα, χωρίς να μετράει η τσέπη των γονιών μας για τα φροντιστήρια.
Εκεί που οι γονείς μας δεν θα δουλεύουν εξαντλητικά όλη μέρα.
Που οι διακοπές θα είναι δικαίωμα για όλους και όχι προνόμιο για λίγους.
Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, μίσος και διακρίσεις.
Αυτός ο κόσμος μπορεί να υπάρξει. Είναι ο σοσιαλισμός, η κοινωνία για την οποία παλεύουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Ζούμε στον 21ο αιώνα και η ανθρωπότητα έχει προοδεύσει τόσο πολύ. Είναι αυτονόητο να ζήσουμε καλύτερα! Αγωνιζόμαστε για αυτό! (Αθηνά, μαθήτρια Λυκείου Αθήνας).
Ενας μαθητής σήμερα, που καταλαβαίνει πως κάτι δεν πάει καλά με το σχολείο, να έρθει στα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Μπορεί να μην το ξέρει, αλλά η ΚΝΕ παλεύει για ένα διαφορετικό σχολείο! Ενα σχολείο που δεν θα είναι εξεταστικό κέντρο όπου θα παπαγαλίζουμε σκόρπιες γνώσεις και θα μας καταπιέζει, αλλά ένα σχολείο που θα μας προσφέρει ολόπλευρη μόρφωση και θα αναπτύσσεται η σκέψη και προσωπικότητά μας. Αυτά θα συζητήσουμε στο Φεστιβάλ, γιατί είναι ένα Φεστιβάλ που χτίζεται από τους μαθητές για τους μαθητές! (Αργυρώ, μαθήτρια Λυκείου στην Αττική).
Οσο αυξάνεται η αδικία στις ζωές μας, αυξάνεται και η καταστολή σε όσους την αμφισβητούν! Οι μαθητές δεχόμαστε όσο ποτέ άλλοτε καταστολή τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Δεχθήκαμε καταστολή σε όλη τη διάρκεια των αγώνων μας, με τρομοκρατία στις καταλήψεις και στοχοποιήσεις σε μαθητές αγωνιστές! Αλλά δεχόμαστε και καθημερινά καταστολή στις ιδέες μας ότι μπορούμε με τους αγώνες μας να αλλάξουμε τα πράγματα, επειδή δεν τους συμφέρουν! Οι μαθητές, όμως, δεν γινόμαστε πιόνια τους! (Ελίνα, μαθήτρια Λυκείου Θεσσαλονίκης)».
Και στο κάλεσμά της η ΚΝΕ καταλήγει:
«Σε έναν κόσμο που τα κέρδη των λίγων μετράνε περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή, που τα όνειρά μας θεωρούνται "ουτοπία" αλλά η μισή ζωή "κανόνας", όσοι αισθάνονται πως "δεν τους χωρά ο τόπος" έχουν επιλογή! Δεν αφήνουμε καμία μάχη να πάει χαμένη, όταν μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα στον αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει και έχουμε ανάγκη!
Ελα μαζί μας για να φτιάξουμε ένα μέλλον όμορφο και δίκαιο. Είμαστε μαζί σου και είσαι ένας από εμάς.
Γνώρισε, δυνάμωσε την ΚΝΕ! Ολοι εμείς, τα μέλη της ΚΝΕ, είμαστε επαναστάτες που αγωνιζόμαστε για την πιο όμορφη και δίκαια υπόθεση: Για να αλλάξουμε τον κόσμο! Για να ζήσουμε πραγματικά ελεύθεροι ως σύγχρονοι άνθρωποι στον 21ο αιώνα! Αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, όπου ο πλούτος ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν.
Κάνε το βήμα! Να γίνουμε περισσότεροι αυτοί οι επαναστάτες που:
"Αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, είσαι σύντροφός μου"», καταλήγει η ΚΝΕ στο κάλεσμά της με τη γνωστή ρήση του Τσε Γκεβάρα.