Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν και στα Εργασιακά με τις «καινοτόμες» σχέσεις - λάστιχο, τις ευρωπαϊκές Οδηγίες για το ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου, που προωθούνται ως «εκσυγχρονισμός». Κάθε «φάρμακο» για το κεφάλαιο είναι «φαρμάκι» για τους εργαζόμενους. Κάθε αναδιάρθρωση που νομιμοποιεί και γενικεύει την ήδη άθλια κατάσταση φτιάχνεται από τα πιο σάπια υλικά: Της έντασης της εκμετάλλευσης, της εξοικονόμησης πόρων για τους επιχειρηματικούς ομίλους, της ολομέτωπης επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά στρώματα και τις ανάγκες.